Nr. 190
Super coelibatu, monachatu et viduitate axiomata.
Wittenberg, [1521, [Anfang August]]

Text
Bearbeitet von Stefania Salvadori
BuchsymbolA1r

Super coelibatu
monachatu et vi-
duitate aaxiomata per-
pensa Wittem-
bergae
a
b And'reae' Bo'denstein' Carolostadii.b
cRecognitus et ab Autore opibus
haud poenitendis adauctus.
Susquedeque fero risum, cor meum
dominus unus iudicat.
c
d Wittembergae
M. D. XXI.
d1


BuchsymbolA1v Circumspecto e Bartholo-
meo Bachio
e2 civi et nota-
rio oppidi in valle. S. Ioachi-
mi , fratri amico Andreas-
Carolostadius f S'alutem' D'icit'

Quo de fonte coelibatus effluxit, quem popularis cleri-
corum cohors, velut numen, complectitur, atque quot,
ex eo erumnae et mala promanarintg, facilius est malorumh
invenire iniciumi, quam finem enarrando, Pudet autem
me vehementer, pestes tantij monstri singulas proferre.
Excogitatus est etk hic lucri quaestus.l Ut caetera complurima Rhomanim
pontifices nocumenta, quamquamn in speciem religiosa, pepererunt,
ita et hoc mulctrale pecuniarum a Rhoma'nis' Ponti'ficibus' nobiso est proposi-
tum. Videbat Pontifex Calixtus3 (cuius mi Bachip me donabas ima-
gine) Sacerdotum, potissimum rem familiarem dispensantium, vitam
Genesis .6.illam, in omnia mala propensam,4 vitam inquam, quovis tempore pec-
Iacobi .i.q cata, et concipientem et propagantem5, non posse, vel sine coniugibus
vel scortis transigi. Ilicor oculos ad quaestum sintentos paravits Ca-
lixtus. Institutus est coelibatus.6 Nequae sanctitatist cortice caruit.
i. Timo. 5.u7 Intrinsecus vero spurcissimus.8 Nam ut pecuniae studium, malorum
radicem, sequitur Pontifex illev, titulo maximus, re ipsa minimus, sic a
fide non potuit non aberrare,9 et obscoenissimum partum edere. Indi-
demw erepsitx (mali corvi, malum ovum10) coelibatusy, argutus praesby-
terorumz compilator, incitator concupiscentiae, tedarum apud infe-
ros concinnator. Tum hominum mandata conscribuntur. Volant
edicta, Atque circumcirca constrepunt pontificiae constitutiones.
De vita et honestate clericorum.11 De clericis coniugatis.12 De coha-
bitatione clericorum et mulierum,13 Et alia id genus Phariseorum aami-
cantia fulminaaa. Permittitur Sacerdotibus mulierum cohabitatioab, sed
honesta.
At interdicuntur matrimonia haud pauloac honestiora.
Verum ut vetant consuetudinem foeminarum Sacerdotibus. Ita ad
lascivientes contra fidem belle connivent pontifices. adId autemad propter
sanctum argentum, cui tantam Rhomaniae pontifices putant sancti-
BuchsymbolA2rmoniam esse, quod nullum facinus tam sit impiumaf quod non facile
expiariag possit, aut consecrari argento.14 Proinde, ut oportuit, pecuniae
appetentesah a fide, a legeque sacra dei desciverunt. Cur a fide? Cur
a divina lege? Quia non modo id, quod multis exemplis scripturae
ad nos venit, imminueruntai. sed contra Mosaicas et Propheticasaj et Evan-
gelicas et Apostolicas formasak sanxeruntal. Itaqueam videmus pontifi-
ces non tam desyderare animarum salutem, quam pecuniolam.

Quandoquidem et haec medicina15 non sit inventa ut vel praeservet aut
servet a malo, verum ut purget crumenas. Subinde fatentur quidem
scortationeman esse peccatum, sed multo levius ao(O scelus immensum)ao
quam sit matrimonii contractio. Sic fitap evestigio divina sapientia
Pontificibus Rhomanis stultitia. Fucum tamen suis somniis illinunt.
Aiunt enim fornicationes malae sunt, sed emendanturaq pecuniis. arSic
omnia pecuniae studio metiuntur.ar Porro quod turpius est, novi iratos
Episcoporum Officiales (ut dicunt) quod quidem Sacrificuli assui
continentia,as nihil in coquinulas intulerunt. Nunquid, non audivi-
mus dictum quibusdam?at Sive concubinam tecum alas, sive non, au-
reum concubinatus causa dependes? Vide mi Bartholomeae16 quid
spectarunt in coelibatuau pontifices? Quam illis fuit curae spirituum be-
atitudo?av et rursus quam cupientes pecuniae?aw Adeste iam, nunc adeste
cacodaemonisax larvae et ministri, qui presbyteris castratis et continen-
tibus castitatem exprobrare audebatis?ay Effundite coram in publicum
vocem, quam sub vestra tribunalia evomuistis, et porrectoaz et aperto
pugno et finem et fontem coelibatus ostendite. Nonne haec auris
olim vobis apposita audivit. Infructuososba vobis sane esse castos pres-
byteros?bb Quodbc sublata vobisbd occasionebe nihil lucri licuit emungere.17
Habes modo, nisi dormiam〈,〉 coelibatus authorem, finem, utilitatem et
salutem, Cernis mi Bachibf,18 quid pontifici suboleveritbg, dum hoc mon-
strum propagaret.19 Deberem post hec enumerare, quot mala, quanta
facinora, qualia flagitia, quot denique damna. Christianismobh coe-
libatus attulit, Sed me pudor vetat referre, Quia fieri non potestbi, ut
tantae foeditatesbj, praeter nauseam, etiam sordidarum et agrestium aurium,
referantur. Utinam demissa vox in aurem tibi quaedam loqui posset,
Horreres certe illa, quae auditores et iudices peccatorum20 (quos nunc
Confessores appellitantbk) a confitentibus didicerunt et me docuere.
Dedocenda magis quam docenda. blEgo quidembl neminem audivi
peccata confitentem in aurem, sed didici bmex aliis scilicet fratribus,bm et for-
tasse dei consilio mihi prodebantur, ut hodie acrius in coelibatumbn inve-
herer, ut a coelibatu nullum iuvenem non dehorterbo. Quid autem illos per-
fluos fraterculos permovit, ut studio non admodumbp probando, depositis ab-
BuchsymbolA2vuterenturbqbret secreta proderentbr ipsi viderint. Hoc scio, genus illud con-
fessorum, essebs genus rimarum plenum, atque ab illis perfluere solere, quic-
quid infunditur, In coenulis, in comessationibusbt, inter pocula, sub ebrie-
tatibus secreta illa, et fides in aurem credita,
effluxerunt.21 At facio missa
haec, irascantur mihi sancti fratres ut voluntbu, modo ne laedant, ut cu-
piunt. Neque tamenbv ipsi sunt bwnefarii criminisbw precipui autores.bx Sed pon-
tifices Romani, quorum voluntate et prudentia coelibatus in Ecclesia
dei institutus fuit.22 Proindeby in caput Pontificum Rhomanorumbzcapestilens
illaca colluvies refluit.cb Ego vero, sintcc iuditio vestro, Pontifices,cd flagitia
levicula ce(quae fiunt coelibatu vestro)ce scelestissima facinoracf lege dei com-
monitus novi. Opinantur homines Monachatum aut Sacerdotium aut
Virginitatem tum conservari, cum non peccatur, naturae permissu〈.〉23

Atcg cum eam sanctimoniam intuentur, subcrescunt multo peiora
crimina, scilicet fornicationes cum diis alienis. Equidemch vellem, scripturae
testimonio ductus, decem scortorum congressum, et alia fornicationum
genera dissimulasse, quam ad unum tale connivere.

Deutro. 23.Non me fugit illud scripturarum monimentum.ci Non erit meretrix,
non erit scortator in filiis Israel.cj24 Et quod ab omni fornicatione absti-
nere debemus. Neque nunc loquor, de ardore masculorum in masculos,
Sed de iis delictis ago, quae senciunt illi, qui secum uruntur. Falluntur
magna cum iactura sacerdotes, monachi viduae et moniales exagitati
incendio concupiscenciae, fescenniumck inter sacra canentes, sicl putant, cmse caste
vivere, et prostitutis anteponendos.cm Facessant modo aures plus iusto
castiores. cnAuriculas arrigatcn mens sacrarum literarumco cupida. Opinantur
sesecp non delinquere, cum in cuniculis et cellis et solitudinecq haud scio
quid efficiant confricatione. Decipitis quidem nos, deum autemcr nequaquamcs
Non estis sic virgines, non continentes, neque casti, cum urimini, et ex
incendio semen iacitis vel in terram vel in vestimentum. Perpetratis semi-
nis iactu crimen et fornicatione et adulterio incomparabiliterct peius,25
Non
tamen vestra sponte devii. Sed perversa pontificum Rhoma'norum' doctrina
seducti. At non evadetis poenam. Nam et decepti et impostores eandem
culpam, diverso tamen cruciatucu praestabunt.

De illo autem crimine sic scriptura detonat. Si quis dederit de semine
suo Moloch moriatur. populus terrae lapidabit eum.26 Quod si populus
negligens fuerit, et dimiserit hominem, qui de semine suo dedit Molochcv,
nec voluerit eum occidere, succidam ipsum et omnes qui consenserunt〈.〉27
Igiturcw poenam luent, commutaturi vitam morte, qui semen suum dant
Leviti. 18, et 20.cx Moloch.
Occidentur et illi qui non obruunt hominem lapidibus, hanc
Coeliber caverecy iram ostende, sic in fornicatores et adulteros desaevientem.28 At, ibunt in-
ficias, ii qui hymeneum manu canunt, se Moloch darecz. Ergo quis est Moloch?
BuchsymbolA3r Numda Moloch deus aliquis est ficticius, sive sit creatura in coelo, sive in terra,
sive sanctus sive prophanus, modo sit fictus, non verus, deus, cui semen
funditurdb.29 Nunc elebanturdc (si possunt) qui se divis illis Dominico, Francisco
aut illorum similibus dediderunt,30
et illis interim semina sua, licet repug-
nantes, tribuerunt. Profecto Moloch,dd semen dederunt, quod datum fuit
deo ficticio. Tum largiamur, ipsos, neque spontaneo attritu, neque invitos
semen effusum, Moloch dedisse. Illud saltem non quibunt negare. cri-
men esse grandius, si quis semen in terram, vel vestem, vel manum (sit
honor auribusde) spargat, quam si cum muliere congrediatur.31 Abomi-
nandum est scoelusdf apud deum, iactatio seminis in terram, testante scriptura,
Genesis. 38.cuius haec sunt verba.
Ille ad uxorem fratris introiens semen fundebat
in terram ne liberi, fratris nomine, nascerentur, et idcirco occiditdg eum
dominus, quod rem detestabilem faceret.32 Ecce scriptura rem detestabilem,
vocat seminis fusionem in terram. Tale quiddamdh super scortatione vix
invenies dictum. diAd hucdi tamen suas virginitates, viduitates et suosdj mo-
nachatus, illi coelibes tutantur.33 Quam excusationem pretendent pontifi-
ces?dk Et quamdl coquinarii Officiales?dm qui facinoribus illis dant manubrium?
Crimen grave est fornicatio, gravius adulterium et incestus, omnium
autem gravissimum ob coelibatum, semen in terram vel cucullum aut indn invo-
lucrum serere. Seminis expressio tanto accuratiore studio est vitanda,
quanto apud deum detestabilior existit, et tantodo diligentius carybdisdp
illa est fugienda,34 quanto eam vehementius detestatur deus. dqHaec non
scribo, ut oblectent, sed ut excrucient.dq Perrumpite, me duce. Antichri-
storum vincula, laqueos perplexos, drcarceres nocentissimos.dr Concessa
i. Timo. 5.sunt matrimonia, atque adeo, quotds ne quidem Paulus audeat quempiam in
presbyteratum aut diaconatum constituere, nisi illi, saltem una, fuerit uxor.35

Habes optime Bachidt36, pericula coelibatus, et quorsum ponti'fex' ille Ro-
ma'nus' direxerit telum, et quam nequiter adversus phas et legem dei sta-
tuit.du Opinor enim te vel subodorari. quales animarum faces, coeliba-
tus ponti'fex' nobis adhibuit.dv quot pestes et mortes reipub'licae' Christiane im-
misit. Ego autem non tam compte quam fortiter nunc pergo in pon-
tifices Rhomanos depugnare. Id quod proposui, ut et ipsi tandem
recipiant oculos. quibus possint dwin Ecclesiadw dei versari citra iacturam
nostri. Neque valeo, nostros ponti'fices' ab inferno cruciatu asserere, dum
haereticorum suorum patrumdx vestigia sequuntur.dy Nam si eos ideo de-
fenderem, quia ipsi non invenerunt errores sed inventos custodiunt,
quid alliud facerem, quam quotdz et suas ipsorum sanctulas leges parum
religiose observarem atque legi divinae obluctarer.ea Quia aiunt ipsi.
iii. Reg. xxii.Facientes et consentientes eandem paenam portaturos.37 Deinceps au-
thoritatieb scripturarum saltem clanculum obsisterem, quae sic de Osia
BuchsymbolA3v loquuntur. Osias autem filius Achab fecit malum in conspectu do-
mini et ambulavit in via patris sui et in via Hieroboam, qui fecit pec-
care Israhel,ec38 Sic de Hieroboam, sic de aliis ludit scriptura, edSic arcet
vos Ezechiel .c. 20. dicens. In praeceptis patrum vestrorum nolite am-
bulare, nec iuditia eorum custodiatis. Nec in idolis eorum polluamini,ed39
Tandem ergo nostrates pontifices vestigia suorum antecessorum vin-
dicabunt? Quin pocius condemnabunt ductores caecos,40 et caecos
seductos in specum Plutonis.41 Nunc oram solvo, et conclusiones
aliquot super coelibatu postridie Gervasii42 hic expensas disputando,

communioee, quas tibi melioribus digno, dedico, Ut hoc velut indice
simul cognoscas, quam obsequibilem et intentam in ista vota
voluntatem habeo, simul quam mihi perditissimorum
pontificum caecuties, status, et pertinatia doleat,
quam eorum me miserescit stupiditatis,
quam me habeat pessime illorum
in animas ferotia. Postremo
tibi gratias pro tua
in me huma-
nitate
modo ago, relaturus ubi potuero. Vale
foeliciter in Christo〈.〉 Datum Wit-
tembergae die Petri
et Pauli.
M.D.XXI.43

BuchsymbolA4r

Axioma Primum. Sicut viduas reiicimus iuniores,
sic monachos, sic presbyteros
iuvenes coelibes.44

Hoc primum Pauli fuit45, secundum a similitudine, duc-
tumef est argumentum, situm in eadem causa, proter quam
vetuerat Paulus viduitatem ioniorum mulierum. Porro
inest legi divinae, tractus ad similiaeg rerum, ductus, sed
Ductus legis ad similiaeh intra vim potestatemque contentus.ei Etenim, nisi ad eas
res, et personas coaptari lex posset, quae quandoquae erunt similes,
multa tropologiae dulcissima argumenta periissent ejhaud scirem qui
tot visiones, tot aenigmata prophetae evulgassent,ej46 frustra Paulus argu-
mentaretur pleraquae, inaniter et Moses, tabernaculum, iuxta simili-
tudinem et exemplar (in monte conspectum) efformavisset, nequae
nova ad veterem, nequae vetus lex ad novam, velut duo cherubin in
arcam testimonii conversis vultibus viderent.47

Verum enimveroek sic posteriorem partem propositionis, a simi-
litudine ductam, probabimus, ut nihil minus sit, quam apertis testi-
i. Timo. 5.moniis destituta.el Paulus ad Timotheum loquitur haec verba.

Porro iuniores viduas reiice, cum enim lascivire caeperint adver-
sus Christum, nubere volunt, habentes condemnationem, quod pri-
mam fidem reiecerunt, simul autem ociosae discuntem circumire domus.
Imo non solum ociosae verum etiam garrulae, loquentes quae non
oportet. Volo igitur iuniores nubere, liberos gignereen, domum mi-
nistrare, nullam occasionem dare adversario, ut habeat maledicendi
causam. eoHaec Paulus Apostolus.eo48

Nume. 30.ep Quamquameq numeri. 30. palam dicat lex. Vidua autem
et repudiata, quicquid voverint,
reddant,49 tamen Pau-
lus vota viduitatiser reiicienda statuit, atque vult Timothe-
um, aut illius similem Episcopum reiicere viduas iuni-
Iuniores quae sintores, hoc est, minoresesetannis sexaginta.et50 Quandoquidem in superiorib'us'
docuit, quam senem viduam liceat eligere, dicens. Vidua eligatur,
non minor annis sexaginta. Postea vero subdenseu. Iuniores reiice, ta-
cite innuit, minorem annis sexaginta a professione viduitatis, omni-
no repelli debere, atque ad connubia mitti, quia subiecit. Volo
Leviti. ult.iuniores, hoc est, minoresev annis sexaginta nubere, liberos gignereew,
domum administrare.51 De qua nimirum aetate Leviticus loquitur.
dicens. Sexagenarius et ultra, masculus dabit, quindecimex siclos.ey
BuchsymbolA4v Foemina sexagenaria .x. siclos pendat52, Sexagenariam recipit Paulus,
sed non omnem.53 Nempe solum eam, quae fuerit unius mariti uxor,
in operibus bonis hominum testimonio conprobata, si filios educa-
vit, si fuit hospitalis, si sanctorum pedes lavit, siez afflictis subministra-
vit, si in omni opere bono fuit assidua,54 haec omnia et singula sunt in
ea spectanda, quae sesefa viduitatisfb professioni mancipare volet. Atquae
adeofc obvenientem mulierem, cui vel saltem unus non fuerat maritus,
aut operum bonorum testibus caruerit, vel filios nullos educarit, aut
fuit aliena ab hospitalitate, nullive sanctorum pedes lavit, repellit Pau-
lus eiusquae vota abiicit.

Nume. 30.Debent viduae vota deo promissa perficere, si vota non fd pen-
dent efd consilio alterius, id quod caput illud .xxx. superius ascitum mul-
toties docet et inculcat, scilicet. Si autem mulier in potestate vel pa-
tris vel mariti fuerit, tam viro, quam patri ius est, vel irritum facerefe vo-
tum, vel confirmare promissionem mulieris. Nunc autem non modo
filiae sub patris iureff et potestate atquefg mulieres in authoritate maritorum
agentes, sed etiam viduae, repulsequae e familia, omnes simul, sub eius
viri nutu
agunt.55

Exo. 28. Psalmo. i.fh Qui in humerali doctrinam et veritatem legis fert, portatque iu-
ditium filiorum Israhel,56 diu noctequefi versatus in lege domini,57 qualem
Titu. i. Ezechi. 34.fj nobis paulinae litterae sub oculos pingunt. scilicet. Qui possit in sa-
na doctrina exhortari, atque revincere contradicentes, errantes revoca-
re.58 sanare infirmos, fortes confortare, atque dissolutos alligare,59 sub eius
inquam viri magisterio, authoritate dominoquefk et viduae et coniugatae,
et filiae familias, et viri, et puelli pendemus.

In summa. Professio viduitatis, aut si mavis tota consumatiofl voti,
in nutu et renutu viri illius existit, cui Paulus dicit. Iuniores reiice,
Voveat quepiam viduitatem mulier, et votum iureiurando vestiat
confirmet ve, et iuret, adiuret, semel saepius, decem, aut mille annos, se
a viri lege semel solutam, professuram postea viduitatisfm sanctimoni-
am, non praestabit votum, nisi doctus Episcopus (qui per legem et
oracula divina, non fnper pontificias nugasfn respondere aut consulere
queat60) vel tacito silentio (posteaquamfo mulieris votum cognovit)
viduitatemfp conprobarit.fq

Verum si contradicitfr, infirmaturfs et votum, etft adiectum iura-
mentum, et omnis inventio.61 Ipsaquefu mulier pacem fvhabet, quiafv secura
per legem dei fwfacta scitfw, quoniam illi propiciabitur dominus, quia con-
tradixit vir, in lege domini gnarusfx. Nolo virum in lege Pontificum
Rhomanorumfy peritum, sed infz sola domini lege eruditum.

Proinde mulierem ad viduitatis professionem propendentem,
BuchsymbolB1r scire oportet, votum eiusga ab Episcopo Timothei similimogb penitusgc pen-
dere, itaque sinat sesegd doceri, et obsequatur.

Timotheus Paulige iussusgf,gg iuniores viduas reiicit,gh et ad partum liberorum
ac administrationem domus adhortatur, imo gipellit et trudit.gi62 Ideoque si-
miles Timothei pontifices, omnem movere lapidem debent, ut iunio-
resgj nubant, ut liberos alant, ut domum dispensent mulieres. gkVerum dum
aliquisgk Episcoporum vellet Timothei atque Pauli solagl dignitate etgm titulo
similis esse, et dissidere sensus atquegn moribus. Intelligantgo mulieres tumgp
consulendum esse dominum, qui conquirentibus legem suam,gq in com-
mune nobisgr adhucgs adest etgt loquitur, et consulit, cuius verbum, lucerna
psalmus, 118pedibus nostris est praesto.gu63 Quamgv si diligentergw quis assectatur, gxa vero
et iusto, haud quaquam aberrabit.gx64 gyUna certe domini consilia nobis sunt
imitanda. Quae si imitaris liberabetis a via mala. Nempe, Si stetissent in
consilio meo, ait dominus, avertissem eos utique a via sua mala.65 Nimirum his
Proverb. 2,verbis et consultores et consilia perquirentes propheta trahit ad domi-
ni consilia. Huc pertinet, quod proverb. c. 2. legimus. Custodiet recto-
rum salutem, et proteget gradientes simpliciter, servans semitas iustitiae
et vias sanctorum custodiens.66 Hoc a consiliis atque praecepta domini minime
abhorret, Quando sic prefatus est Salomon. Dominus dat sapientiam, et ex
ore eius prudentia et Scientia.67 Nam haud possunt a prudentiae sinu ab-
horrere consilia. Ergo sola domini consilia, atque praescripta, vias sanctorum
custodiunt, semitas iustitiae conservant.
gy

Proinde non quibunt mulieres vel semitas iustitiae vel vias sanctorum
gradi, nisi in consiliis atque mandatis domini gradiantur. Porro intra con-
siliorum praeceptorumque divinorum septa, Pauli sermo continetur, dicentis,
Iuniores annis sexaginta reiice.68 gzItaque per domini consilium, atque iussum
se repulsas sciant mulieres a professione viduitatis et virginitatis, eae quae
sunt annis sexaginta minores. Norint se dispensationi rei domesticae de-
dendas. Caeterum neque ociose neque frigide refugiunt sterilitatem, atque
Gen. 16.25.29.detestantur mulieres sanctae Sara,69 Rebecca,70 Rachel, Lia,71 Anna,72 atque Eli-
zabeth,73 et plures aliae sanctorum patrum uxores.
74 ha Anna exprobravit domino,
i, Reg, i,quod concluserat vulvam suam.75 At nostrae vestales tribuunt laudi, quod
Lu, i,76 ipsae suas alvos, alioqui frugiferas, possunt occludere, Anna sterilitatem
deflet.77
Moniales nostrae laudibus sterilem attollunt uterum, tantum abest
ut defleant. Anna testatur se mulierem nimis infoelicem, neque viro te-
mulentam, sed multitudine doloris, et meroris pene exanimen.78 Mo-
nachae autem nostrates se foelices atque iterum foelices ostentant, sinunque conci-
piant partus, quos aedere valuissent, Neque tamen caste victitant, dum sua
sponte sterilescunt. Nempe quicquid illud est, quo uxores, liberos, non
admodum caste concipiunt, illud ipsum gravitate ardoris et impetus
BuchsymbolB1v in pravissima desyderia pellentis supplent. Itaque ut sterilitate spontanea
a sanctis uxoribus discrepant, ita quoque castitate sunt ex diamtero79 infe-
riores.80
ha
gz

Gen. 16.Memorabilis est historia Sarai, coniugis Abrahami, Haec enim ma-
luit maritum ad Agar ancillam Aegyptiam ingredi, et ex ancilla filios
suscipere, quam sterilitatis notam ferre, Non dubie teneo, Sarai doluisse
Gen, 29 et 30mariti ingressum ad ancillam, At illo cruciatu maior erat sterilitatis do-
lor,81 Neque desunt aliae coniuges, quibus perinde sterilitas doluit, atque
Sarai. Id quod in Rachele et Lya82 cerni potest, Quando Rachel ait
marito. Da mihi liberos alioqui morior,83 Praetere non modo uxores,
uteri infoecunditas male habuit, sed etiam maritos anxit, Nam eam ob
Gen. 25.causam Isaac deprecates est dominum, per uxore sua, eo quod esset sterilis, qui ex
audivit eum, et dedit conceptum Rebeccae.84 Praeciosa res erat veteribus,
liberorum editio. Contra, sterilitas lusionibus digna, Propter faecundi-
tatem uxoris praecatur ad dominum Isaac,85 Propter peccata petit Oseae, ut im-
piis deus matricem obstruat, dicens, Da eis domine vulvam sine liberis, et
Oseae. 9.ubera arentia,86 Ex maledicto, ex ultionis appetentia, ex irae flammis,
haec imprecatio destrepuit, non ex pietate.

Atqui ut Moniales nostrae, cum diis alienis fornicantur, hoc est eum
Dominico, Francisco, Clara et caeteris diis ficticiis, atque sicut idola se-
quuntur, ita decora sua conspurcaverunt affectata sterilitate,87
Percipite au-
ribus? Ethnice puelle magis quam Christianae, percipite inquam? Lye canti-
cum, dicentis, Beatam me dicent88, Hoc dixit pro beatitudine partus, quem
Gen. 30.illi Balam ancilla peperat, quae ideo se beatam putavit, quod sterili-
tatis ignominiam alieno partu potuit obliterare.89 Lya deinde se dote bo-
na praedotatam arbitrabatur, quod misericors dominus dignabatur, et illi ven-
tris fructum donare,90 Indidem liberos, dei dona, non nunquam appellat
Gen. 48. et 33Scriptura,91 Post haec et Rachel faecunditatem alui attollit, dicens, Ab-
stulit dominus opprobrium meum,92 At dicet aliquis, quorsum haec ten-
dunt? Haec de uxoribus sunt prolata, Ad virgins non attinent, Fateor
Gen. 30.profecto virginitatem esse custodiendam, ab iis quae citra periculum id
possunt, verum agitates incendio concupiscentiae, nubere prorsus volo,
ad coniugia suadeo,93 dehortor ab illo gentium deae vestae convent,
Quoniam Moniales suo cultu non imitantur Christianos, sed Ethnicos
Vesta.et divas suas illas Claras, Benedictinas, et Dominicas in locum Vestae
posuerunt.94
Id quam est alienum a maiestate, a voluntate dei, Relinquo iu-
dicandum sacrarum litterarum accuratis inspectoribus. Tacere nequeo in
Conventibus Monialium. haud quoquam conservari virginitatem, quam Pau-
lus commendat95, suppullulari vero didici nefandissima scelera, Necant
BuchsymbolB2r aliquae liberos, quos nondum ediderunt, Deinde obsistunt nonnullae
conceptionemhb liberorum, eedem tamen scortationi non obsistunt, Quid
ego illis inculcare audeo? nisi ut matrimoniis sese iungant evestigio,

Aptis ad matrimonia, atque presertim ad ea aspirantibus voto, sterilita-
tis ignominiam cur non ostenderem? Quid ni eos rogarem? Cur non
impellerem ad proprium officium? Officium mulierum est, ut sint so-
ciae, ut sint auxilia virorum, ut solitudinem ipse excolant, ut mundum
Gen. 2.liberis consitum nobis
exhibeant.96

Levi. 26 Gen. 1. 8.9.hchd Neque ioco, heneque frustra, scripturahe tot locishfhg precepit, atquehghhin haec ver-
ba loquitur.hhCrescite et multiplicamini,97hiet replete terramhi98 hjHoc precep-
tum, ut est primum99, et toties ingeminatum, ita cum maiori voluntatis
propensione studioque est explendum, ita similiter debemus illud fre-
quentissime excipere. Solet etenim ingeminatio et reiteratio sermonis, in-
geminatione, veluti instantia exigere et vigere. Ideoque non me laboris
taeduit locos aliquot scripturae ad id conferre. Habemus hoc praecep-
tum Gene. 1. 8. 9. et reliquis in locis.100 Neque te latere volo, uni perso-
nae hoc praeceptum refricuisse dominum. Siquidem dominus ait ad Ia-
Gen. 35.cob. Crescite, et multiplicare.101 Quid multis? hanc benedictionem uber-
Gen. 24.tatis videmus in proverbio fuisse benedicentium. Nam Rebeccae
sic bene optaverunt, dicentes. Crescas in mille milia.102 At non solum
praeceptum illud dominus proposuit, sed et spiritum eius prodidit,
contestans multiplicationem eius esse muneris, non humanae faculta-
tis, dicendo. Faciam te crescere vehementissime.103 Ecce misericordi-
Gen. 17.ter facit, atque praestat, quod iure exegit. Atque non solum piis, sed
et aliis et ancillae filiis tantum beneficii elargitur. Hismaeli etenim ean-
Gen. eodem.dem misericordiam pollicetur, ac defert, inquiens. Benedicam ei, et
Gene. 16augebo et multiplicabo eum valde,104 Id quod ancillae Abrahami spo-
ponderat.105 Nunc quis non tenet, quam sunt ad matrimonia hor-
tandi quos aptos nupciis dominus effecit?
hj

Siquidem illi a praeceptum, et vires a domino donatas habent,
praeceptum esse quis potest negare? atque quis non videt, dominum ideo
socias uxores creavisse, ut quisque sua cum uxore terram adimpleret?
Respondeant Monachae Monichique, Equi et equae,106 quos preter ma-
trimonia, urit carnis libido, an sint ab hoc praecepto exempti?107

Tum edisserant, utrum libet vinculum fortius sit, an dei, an Papae?108
Verum enimvero cum utriusque vinculis distringuntur, cuius adhae-
rebunt potissimum iussibus? Iuratas vos asseritis vestris conventiculis
vestales? item divis vestris? Ideoque metu fractae humano perrum-
pius divinum iussum, et pontifices lamiam colitis.

BuchsymbolB2v Iure quaero an iniuria deo? Quando domino deo multo magis est ob
sequendum. Priores estis alligatae deo, tum per ignorantiam pontificie
specui. Repite quaeso e lacu pontificum, serenum coelom dei suspicite,
colite terram, conservate sic aetatem humanam, suffragia viris debita ex-
hibentes. Quoniam sic eritis summo, optimo, maximoque pontifici ob-
temperantes, et feliciores.

Postremo, quod ad huius argumenti locum pertinet, nolo vos lateat.
de verbo dei nihil casurum, neque quibunt verba dei transire vacua.
Caelum illud, terraque transibunt, verba dei non transibunt.109 Facies mundi,
quem philosophi perpetuum menciuntur, antiquabitur, de verbo dei
nequidem apiculus deperibit. Nunc autem nulli non est notum, quod deus
Gen, 15, Abrahamo semen despondet in numerum, dicens. Suspice coelum, et
numera stellas, si potes, qui subiecit. Sic erit semen tuum.110 hkItaque semen
Abrahae fore oportet sicut coeli stellas, arenam maris,111 terraeque puluerem,
Innumeros oportet esse promissionis et vitae aeternae filios. Porro eum
numerum haud quaquam assequerum coelibatu. Ergo nubite mulieres,
Si spiritus vester ad nupcias vos ducit, pulso metu perfidiae, voti, iu-
ramentique. Quando pontificia tela subtilior sit, quam quae possit tan-
torum facinorum metum inferre.
hk

hl De operum delectu.hl

Nunc ad alium venio locum, in quo diligenter animadvertetis ope-
rum et ministeriorum discrimen atque delectum. Et cum primis scitote.
Consuetudinem vestram, a consuetudine Christi, voluntateque divina re-
motam. Quando operas quas primum exigit deus112, vos toto aevo vix semel
praestatis, Quin potius haud usque satagitis operari, id quod maxime
dominus poscit. Facitis quidem in coenobiis vestris quae fieri queunt
sed non prima, neque alia, neque tanta, qualia atque quanta operamini.
Est in vita vestra neglectus et sordida oscitatio. Est in operibus stulticia
et coarguenda vanitas. Est in cursu praeposterus ordo. Quantum dei in-
terest ausim statuere. Deum, et vos, et opera vestra aversari. Adeo iti-
dem audeo pronunciare, deum vestro studio saepius offendi, rarius pla-
cari.113 Vos omnem salutem in operibus sitam opinamini. Ego nihil sa-
lutis, plurimum damnationis operam vestram habere non dubito. Ope-
ribus bonis nihil addimus deo, neque malis detrahimus, Opera nostra
proximum aspiciant, in fratres affluant. Haec quo planius exponam,
ordine disseram. ¶ Id quod deo placet et obsequitur una fides est, a qua
ne quidem caritatem, aut fiduciam, vel spem, vel timorem dei divellam.114
¶ Nihil est quod divina maiestatem laedit, quam fallax incredulitas ¶. Nulla
re magis oblectatur deus quam fide. ¶ Nobilis est super hoc dicto
BuchsymbolB3r historia, memoratu digna, atque levis portatu, quam velut munimentum
eius: quod propositum est afferre: destinavi, quia prolixas confirmatio-
nes iam non vacat coaptare. In Numeris c. 14. Usquequo detrahit mihi po-
pulus iste? Quousque non credent mihi in omnibus signis, quae feci co-
ram eis? Feriam igitur eos pestilentia atque consumam,115 Haec redargutio
satis ostendit, deum incredulitate laedi, atque eius gloriam attenuari, quia
dicit. Usquequo detrahit mihi populus iste?116 Proficiscebatur autem ea detra-
ctio ex incredulitate, quoniam sequitur. Quousque non credent mihi?117
Itaque probatur, deum exarcerbari per infidelitatem, Id quod alius pro-
phetarum approbat, dicens. Sicut in exacerbatione in deserto ubi tenta-
verunt me patres vestri, probaverunt et viderunt opera mea.118 Proinde
sequitur divinam maiestatem offendi infidelitate, Porro incredulitas
crebro ac insectanter divinam voluntatem obiurgat et blasphemat. Pre-
terea omnia in malum cedunt. Nam pollutis et infidelibus nihil est pu-
rum, sed polluta est illorum mens et conscientia. Quippe pleni sunt
Tit, 1,hypocrysis, pleni simulationis, pleni abominationis, pleni reproba-
torum operum, dicente Paolo. Deum profitentur se scire, caeterum factis
Eodemnegant, cum sint abominabiles et ad omne opus bonum reprobi.119

Deu, 28, Moses maledictorum tragoediam movet adversum eos, qui domini vocem
non audiunt.120 Is simul atque expuit maledicta, poenas saevissimas eiacula-
tur.121 In summa. Sicut sola fides inservit deo. Ita una infidelitas ad-
versus deum tumet. Fides cibus est vitae, haud deperiens.122 Increduli-
Iohan, 6,tas cibatus est mortis, assidue disperdens. Fides opus est, cui omnia
Eodem,opera obtemperant quodque suspiciunt caetera.123 Cuius contemplatione
Tit, 1,nihil est non sanctum, non purum, nil non syncerum, sicut Paulus ait.124
Omnia quidem pura puris. Et alibi, omnia cooperantur in bonum, iis
qui vocati sunt santi.125 Verum haec fides unico verbo inspiratur et ad-
Ro, 10,servatur, teste Apostolo. Fides ex auditu, auditus per verbum Christi.126 Cui
Deu, 25,non est alienum. Si audieris excelsior eris. Si non audieris maledictus eris.127
1, Pet, 1,Qui audit et credit hic vives, qui non audit hic condemnatur.128 Siqui-
Iacob, 1,dem renascimur per sermonem dei.129 Nunc autem, et nativitas, et vita iusti
et excellentia, e fide pendent. Igitur a verbo.130 Contendimus vero omnia
revereri fidem tanquam parentem131, et omnia illi primas iure voluntateque
dare. Ergo verbo dei (quod verbum est fidei, spei, caritatis, fiduciae timo-
risque) omnia cedent.
Id ego per Evangelicos testes probare volo.

Matrimonii contractus ab initio laudatus fuit, is tamen stat, dum
eius cursu praepeditur Evangelii annunciatio. Quod dominus testatur de
Lu. 14.eo, qui rigatus ad coenam respondit. Uxorem duxi venire non possum.132
Illi volenti sponsalia persequi, dominus ait, qui vocatus est, dignus
non erat.133 Hac enim responsione (qua et alios incessivit) testatur dominus
BuchsymbolB3v Dominicam caenulam nupciis alioqui non illaudatis anteponendam.
Coenantes capescere cibum, quis inficiabitur? At cibus domini verbum
Matth.dei est. Sicut scribitur, non in solo pane vivit homo, sed in omni verbo
quod edreditur de ore domini.134 Eam ob caussam Christus sic orat. Sancti-
Deute. 8fica eos per veritatem tuam, sermo tuus veritas.135 Sic per sermonem dei
Iohan. 17.sanctificantur, et aluntur concaenatores eius coenae ad quam dominus evo-
cavit. At haec ratio minor est, quam a tantis sanctulis coelebibus exci-
piatur. Quando ipsi non sic contemnunt luxuria, sicuti nuptias execrantur.
Proinde missam eam faciamus.

Sepultura parentum
verbo dei caedit.

Nunc venio paulatim ad graviora, et hic vos, ridiculi coelibes, an-
nuetis, sepulturam, officium esse haud illudendum. Ioseph namque patrem
Gen. 50.suum Iacob sepelivit, ac ad patris sepulturam comites non ignobiles ac-
civit.136 Verum si hoc vel officium vel opus cum auditione vel annuntia-
tione verbi divini componas, videbis Christo iudice, fere nullam esse
parentum amicorumque sepulturam, adeo ubique verbi evulgationi caedere
sepulturam. Apponite aurem Christo, is conspicue docebit vos, eatenus
esse magna parvis praeferenda, quatenus debeatis etiam minora relinquere.
Lucae. 9.et maioribus incumbere. Ihesus ait ad alterum. Sequere me. Ille autem
dixit. Domine, permitte mihi primum abire, et sepelire patrem meum.
Dixit autem ei Ihesus. Sine ut mortui sepeliant mortuos suos, tu vero va-
de et annuncia regnum dei.137 Quod posset hoc sermone clarius afferri
testimonium? quo probari licet, maiestatem divini verbi tantam esse, cui pa-
rentum sepultura cedat. Imo videmus relinquendam sepulturam, quae
verbi praedicationem impedit. Porro auditionem et praedicationem verbi
merito compono, id quod alia paremia138 infra probabitur. Christus ait.
Sine ut mortui sepeliant mortuos suos.139 Mortuus ille: quem humare dis-
cipulus voluit: pater erat discipulus? filius. Tamen vetat illi patrem se-
pelire, et ad verbi dei predicationem extrudit. Fateamur incredulos,
mortuos esse, et eorum sepulturam eis esse negocio, qui quoque increduli-
tatae obierunt. Neque tamen ideo negabimus nephas esse credulo, si infi-
delem patrem terrae commendet. Quippe perfecti debemus esse, sicut
Matth. 5.in coelis pater, qui facit solem suum oriri super bonos et malos, qui ho-
mines et iumeta salvat.140 Iubet etiam Moses, ut et fratres fidei et advenas
benigne tractemus.141 Ergo Christus non subduxit discipulum a sepultura
patris, sine respectu, at tum ab illusmodi officio traxit cum verbi divini
praedicatio impeditur. Id quaeso in cordibus vestris alie reponite. Scio
BuchsymbolB4r enim et in hac re vos hallucinari, et perperam iudicare homines, conden
nare tales, quales Christus exigit. Caeterum quam debeatis, ob periciam
legis dei capiendam relinquere sepulturas vestras nugales iam didi-
cistis. Nunc venio ad aliud officium haud improbandum.

De salutatione
proximorum.

Breviter hic perstrinxisse volo, humanitatem dicentium salutationes
et vale, nequaquam exprobandam. Id quod passim in Paulinis Epistolis
Lucae. 9.cernere quibitis. At erat quidem alius discipulus, qui dixit. Sequar te
domine, sed permitte mihi prius, ut dicam vale iis, qui sunt domi meae.
Ait ad illum Ihesus. Nemo qui manu sua admota aratro respecit a
tergo, aptus est regno dei.142 Procul dubio fuerit, eum discipulum missum
ut praedicaret verbum dei, quoniam in principio .c.9. Lucae (unde haec
huc transposui) scribitur. Misit illos ut praedicarent regnum dei,143 Tum
constat ex facto et verbo proxime cohaerente (scilicet, Tu vade et annun-
cia regnum dei144) eundem discipulum praedicandi Evangelii mandatum
subiisse. Sed tamen ob id officii, Christus dicit discipulo (volenti do-
mesticis suis vale dicere) Nemo aptus est regno dei, qui manu aratro,
hoc verbo dei, apposita, videt retro, hoc est ad amicos.145 Hic ego qua
vos aqua aspergam, qui operas dedicatis, quas odit dominus? Et tamen
mavultis easdem prodigere, quam verbum dei observare. Licita est saluta-
tio, licitaque similiter valedictio, tamen licita, ineptos faciunt, si maiori-
bus detrahunt.

De hospitalitate.

Ad hospitatlitatem venio, hic nihil precibus impetrare conabor,
quod vos debetis, scripturis icti, et devincti adseverare. Velle saepius
Matt. 25.scripturam ut simus hospitales, E multis unum vobis obtendam, Illud
Christi, Hospes fui, et me recepistis hospitio146, igitur venite et percipite
regnum147, aut sic, hospes fui, et non collegistis me, Ideo ibitis in suppli-
cium aeternum.148 Videte quid vobis hospitalitas offerat. Equidem
opinor gladium et oleam, mortem et vitam. Conferre hospitalitatis
opus, ad auditionem verbi dei, Tum audite pronunciantem Christum,
atque eius sententiam sine murmure comprobate, Erat mulier quaedam
Martha nomine, quae illum accepit in domum suam (videnque collegit hospitio?)
nota sequentia, Maria autem assidens ad pedes Ihesu, audiebat verbum
Luc. xillius, Martha distrahebatur circa frequens ministerium. Maria ociosa
didicit verbum domini. Martha Mariam ad hospitalitatem et ministerium vocat,
BuchsymbolB4v Ihesus autem excusat, dicens. Maria bonam partem elegit quae non au-
feretur ab ea.149 Haec sententia Christi, duo non erudit, Primum idem iuris
habere discentem dei verbum, quod habet docens, Siquidem hoc non
difficile, ex prioribus dictis, huic collatis patebit. Secundo docet haec
altercatio duarum sororum haud iniudicata. Maius quiddam esse, discere
dei verbum, quam ministrare. Proinde aperite oculos, diiudicate consuetu-
dinem vestram, et opera. Melioribus primum studete, tum minora tran-
sigite, si vacat et licet, prudens estote, oleum in lampadis
observare.150

Pauperum elemosina.

Porro non modo hospitalitas suos oculos in voluntatem verbi di-
vini, veluti reginam, subrigit, sed etiam ipse succursus miserorum. Nam
Iohannis. 12.cum Iudas obstrepuisset Christo, perferenti effussionem unguenti, ac at-
texuisset, potuisset unguentum illud venire, et dari pauperibus. Respon-
dit Christus. Pauperes semper habetis, me autem non semper habetis.151

Parentibus filii non de-
bent obedire. Subducentibusaverbodei.

Incredibiliora iis duo ponamus. Adeo antecellere nominibus multis
annunciationem et auditionem divini verbi, quia omnia externa relinquen-
da non ambigo, quibus vincitur aut impeditur dei sermo, quia Chri-
stus ait. Nolite arbitrari quia venerim mittere pacem, sed gladium. Veni enim
Matthaei.10.Separare hominem adversus patrem suum, et filiam adversus matrem etc.152
Hoc de iis dicit, qui docent aut discunt dei verbum, id quod contextus
Evangelicus, et latens illa voluntas copiose convincit. Huic Mosen ad-
damus, dicentem. Qui dixit patri suo, et matri suae nescio vos. Et fra-
Deutero: 33.tribus suis, ignoro illos, et nescierunt filios suos. Hi custodierunt elo-
quium tuum, et pactuum tuum.153 Evolvite post haec unam aut altera pa-
ginam dispeream, si non offendetis Christum id matri suae, quamquam omnium
Matthaei. 12.sanctissimae, fecisse. Dixerat enim quidem. Ecce mater tua, et fratres tui
foris stant quaerentes te, Cui respondens Ihesus, ait. Quae est mater mea?
Et qui sunt fratres mei?154 Quo distant, quae est mater mea. Non novi ma-
trem meam? Equidem non cerno discrimen horum sermonum. Qui sunt
fratres mei, Fratres ignoro vos, Nisi quod ille festivior et acrior est ser-
mo, ut pute sale conditior, hic vero simplicior et agrestior. Spectare
illud omissi Christi in templo quid responderit, parentibus dolentiae
Lucae, 2,plenis. Quid est, ait filius parentibus, quod me dolentes querebatis? Nescie-
batis, quia in his quae patris mei sunt oportet me esse.155 Audivit autem doctores
Exo, 20,et interrogavit super scripturae sentenciis,156 pocior ergo est operatio ver-
bi dei, qualibet alia re, Nam quamquam alioqui praeceptum habeamus super
BuchsymbolC1r diligendis parentibus et habeat secum suam promissionem. Attamen
Eph. 6.nihil verius fuit Christus, sanctissimae virgini matri suae dicere. Quid
me quaerittis, nescitis quia in his oportet me esse, quae sunt patris mei?157 Item
quae est mater mea.158

Nunc vos Moniales utcumque convenio, et per viscera Ihesu Christi
obtestor, ut idem dicatis muscosis vestris prepositis, et Monachis, qui
per suas tradiciunculas a verbo dei vos faciunt alienas. Dicite intrepide
Quis est meus pater? Quid est quod me quaeris? Nescis quia in his quae
dei sunt oportet me esse?159 Absque periculo Christi factum imitari potestis.
Addite potestati vestrae laudabilem istam voluntatem. Optate muccos
et ronchos et plagas magis tolerare, quam a lectione, ab auditione, a prae-
dicatione submoveri. Baptizationem similiter caedere praedicationi,
1. Corinth. 1.videtur Paulus astruere, dicens. Non misit me Christus ut baptizarem
sed ut Evangelizarem.160 Paulus erat vas electionis, quod nomen Christi
coram regibus et vulgo protabat.161 Neque alia te poterat gloriam Christi,
plus illustrare, quam verbo. Eo piscabatur homines,162 Eo genuit sanctos in
Christo.163 Eo baptizavit intrinsecum et invisibilem spiritum.164 Eo corda au-
ditorum inflammavit.165 Eiusque verbi publicationem externae illi baptizationi
adeo proposuit, ut nihil cunctaretur testari, se missum ut predicet, non
ut baptizet,166 Praestat itaque verbi praedicatio baptismo, atque insigniter prae-
stat et modis certe multis antecellit. Id quod ratione, ducta e Christi
Iohan. 3.dicto: probari potest. Nam Christus ait. Qui non credit iam iudicatus
Mar. ult.est.167 Item. Qui crediderit et baptizatus fuerit, salvus erit. Qui vero non
crediderit condemnabitur.168 Summa credentium fides existit, et melior
est fides baptismo. Propterea dominus ait. Qui non credit condemnabitur.169
Haec cauda satis ostendit quod sit baptismo precellentior fides, intantum quod
Baptismus sine fide nullus est, neque plusculum sanctimoniae baptisatio in-
credulis demersis aqua confert, quod potest immersio mergulorum eis conferre.
Fortasse foret utilior ablutio balnei, quod baptisatio, quia haec non extergat
sordes, illa vero corporis immundiciam eluat, et corpus expoliat.

Nunc si nihil valet baptismus sine fide. Inferam baptizationem nihil
proverb. 2.valere sine verbo, quia fides per verbum Christi infunditur, atque per ver-
bum conservatur, sicut scriptum est. Servans semitas iustitiae, et vias sancto-
rum custodiens.170 Proinde possessionem meam tuam esse opinor. Quia
omnia externa locum dant verbo. Ideoque si cursum et operam verbi
praepediunt, arcenda sunt ipsa, quae possunt utcunque impedire verbum.
Consistent nupciae, stabit hospitalis pietas. Tenebit gradum sepultura.
Retrahet pedem succursio miserorum. Tardabit filiorum (ergo charos p〈a〉 -
rentes) obsecutio. In summa, nihil est, quod non defigat oculos in
voluntatem et imperium verbi. Hoc iudicium quantulumcunque extet, vobis
BuchsymbolC1v commendo, atque sic commendo ne temere quempiam execremini, quasi
parum religiosum, qui non in minoribus vestris furit aut perpetuo in
minimis veluti in syreneis scopulis insenescit. Alienos autem
iudicatis iniquissime, quia non secundum legem dei, sed secundum faciem
humani pectoris decernitis. O miserae vos puellae, o perditae nymphae,
o insensata aetas. Quoniam decimatis mentam, rutam. et cyminum, et re-
liquas minutias, maiora vero legis
negligitis.171 Vos iudicat vox Christi.
liberos autem in Christo iudicat stultum et demens cordis somnium. Hoc ut
est edentulum, sic non mordet. Illud ut est divinum, ita solo iudicatu in-
terficit, quia spiritu oris necat.172

Pro coronide vobis hanc rem haud audebam caelare. Neque mur-
mura sive preculas vestras, neque sacrificia vestra deum magnificare.
Esai. 1.Immo quas vocatis orationes. Esaias abiicit et proscribit, nisi eas mun-
dicia cordis ante eat, dicens. Cum extenderitis manus vestras, avertam
oculos meos a vobis, et cum multiplicaveritis orationem, non exau-
diam.173 hucusque, caetera infra persequar. Nunc vestras aures alioqui la-
pideas obstruitis? Si non audietis, audient lapides, et fateuntur, domi-
no deo, extentas ad orationem manus nequaquam placituras, nisi primum
corda laveritis fide, atque cordis mundiciem fueritis assecuti. Videte hoc
ipsum dehormentamentum. Cum multiplicaveritis orationem non ex-
audiam. Putatis Esaiam174 orationes vestrarum absimiles notavisse? Iudaei
erant titulo ac in speciem fideles. Quales sint omnes simulati et ficticii
Christiani. Quales vos esse, possum non frivole pronunciare Porro si
preces multiplicatas deus avertitur. Cur totas dies notesque insumitis
oratio- num multiplicationem? Atque sic aetatem proteritis, tanquam sit
precum multiplicatio salutis summa. Proinde vos non nihil auderehm
neutiquam ignoramus. Audetis inquam nos (qui illiusmodi precationes ri-
demus et deprecamur) damnationi adiudicare.
Indidem procax scrip-
turae interpraetatio erepsit, qua pertinaciter vestra defenditis, et Esaiam pro-
culcatis. Quocienscunque orationem multiplicaveritis non audiet dominus
hoc Esaias, hoc Christus docet. Propterea dicit Christus. Cum orave-
ritis nolite esse multiloqui, sicut Ethnici.175 Matthaei. 6.hn Ethnicorum est absque intellectu
1. Corin. 14176 multa offundere. Christianorum vero non modo spiritu, sed mente ne-
dum li〈n〉gua et sibilo, sed corde et intellectu precari. Atque per breviter,
magis vult quinque verba Paulus intelligendo orare, quam decem milia
versuum.177 Vos autem ne conamini quidem superiores esse intellectu, sed
numero solo et vana multitudine precacionum. Iam videtis exercitum ora-
tionum invisum deo. Nunc dabitis coacti officia vestra res esse perditas.
Modo intelligitis vos tanto magis offendere deum, quanto orationes
multiplicatis. Supra haec notatis oratione vestra multiplicata divinum
BuchsymbolC2r verbum impediri, refrigerari charitatis ardorem, fidei flammas restingui.

De sacrificiis.

Neque est ut sacrificiorum genera, copiamque nobis obtendatis. Nem-
pe sacrificiis, scientiam dei anteponit Oseae, dicens. Scientiam dei plus
Oseae. 6.volui quam holocausta.178 Christus autem exigit maiora primum. Oportet inquit,
Matth. 23.maiora legis primum facere, iuditium, misericordiam, et fidem. Ergo re-
linquere debetis minora, si maioribus sunt impedimento.179 At nihil mi-
nus facitis, quam quod Christi doctrinam accipiatis. Piaculum grande censetis
admitti, siquis lampadum concinnator, restinctos lychnos sinat fumigare
donec audit dei sermonem. Altaria vestra amicitis variis, in cultu exter-
norum anxie laboratis, atque ad illam superstitionem vehimini in curribus
Pharaonis, in equis et mulis, intellectu carentibus. hoc est seniorum
vestrorum traditionibus. Qui tales fuligines offundunt. Qui stultas et
aniles vitae formas praescribunt. Qui per elementa mundi, et stolidam
Iohan. 6.philosophiam vos depredantur, Qui a mandato et verbis vitae aeternae
Eodem.vos diripiunt, et vehunt in lacum mendaciorum atque somniorum. Quia a
verbis (quae sunt spiritus et vita) vos amoliuntur. Tum ventis suis cir-
cumcirca agunt, et funibus implicant.180

Oseae. 4.Captivos vos ducunt praelati vestri. Ideo sanguis sanguinem tangit,181
Esai. 5. Esaias dicit. Captivus ductus est populus meus, quia non habuit scien-
tiam.182 In captivitate agitis: non in libertate, quia scientiam non habetis.
Captivos vos tenet vanitas, et superstitio, nondum estis Christis. Quoniam ii
qui Christi sunt, liberi sunt ab omni onere. Iuxta illud non possunt filii
sponsi lugere, quia diu sponsus fuerit cum eis.183 Veritas liberos reddit, hominum
Iohan. 8.traditio captivat. Discipuli Christi non sunt captivi, sed liberi. Servi ce-
remoniarum captivi sunt, sed non discipuli Christi, dicente Christo. Si
Eodem.manseritis in sermone meo, vere discipuli mei estis, et cognoscetis veri-
tatem, et veritas vos liberos reddet.184 Ergo non sunt discipuli Christi,
qui non manent in sermone dei, Deinde veritatem minime cognoscunt,
qui dei sermonem egrediuntur, mendacia vero et somnia, atque visio-
nes cordis perspicatius intuentur. Ideo iis saeva contingit captivitas, perpe-
tuaque conscientiae turbatio et tempestas, quod in sermone Christi non perstant.
Ab his bonis ad illa mala rapiunt constitutiones patrum et somniorum
Titum. 1.vestrorum. Haec debeo vobis acriter dicere, ut despectis et propulsisi hominum
decretis, in fidelem sermonem et sanam doctrinam queatis venire. Pauli sermo
sic habet. Redarguito illos saeveriter, ut sani sint in fide, non attendentes
Iudaicis fabulis, et preceptis hominum, aversantium veritatem. Liquido docet
Paulus hominum precepta veritatem aversari. Quippe ait. Ut non attendant
mandata hominum, aversantium veritatem, proinde homines suis mandatis aver-
santur veritatem.185 Quod est omnium ferme prophetarum ore detritum.
BuchsymbolC2v Christus quoque suadet discipulis, cavendum esse a fermento pharisaeorum
Matth. 16Frustra deum colunt, qui per doctrinas et mandata hominum colunt.186
Matth. 15.Itaque oleum et operam vestram vos perdisse condiscite.187 Quocies-
cunque deum colitis, iuxta traditionum formulas.188 Deinde sacrificia fermen-
Levit. 2. Et 6.tata offeritis contra Mosen et Christum.189 Tum observatis hominum praecep-
ta (velut pestem) vitanda. Postremo fidem amisistis verbum dei deho-
norastis, nihil salutis consequentes, damnationis multum feretis.

Coenobia vestra non sunt in veritate fundata, sed extructa hominum
inventione, restat ergo fieri non posse, ut officium gratum deo praestetis,
si coelibes manetis in captivitate. Hisce constare arbitror, quam nihil mo-
menti Monachorum coelibatus contineat, quam ad nullam frugem perdu-
cat coelibes, quam stertet in mendaciis et hominum praeceptis, quam
longe alia deus requirat, quibus coli se permittit, quam sint deo odiosa
precum murmura
, multiplicatae orationes, sacrificia e fermento phari-
saeorum condita, quam expediat evestigio captivos liberari, ut factos
Christi discipulos laetemur.

Nun venio ad ius et pietatem, quam debemus invicem alter alteri
tribuere. De rebus illis sine quibus contingit vita repromissa, sic nos
Paulus in obsequium aliorum propendere vult, ut nemo se spectet, sed
quisque oculos in commoda aliorum habeat defixos.190 Res autem illae sunt
esca, cibus, cirumcisio, praepucium, sacrificia et in summa, omnis ceri-
monia in quibus non est regnum dei. Non enim est regnum dei cibus et
Rho. 14.potus, sed iustitia, et pax, et gaudium in spiritu sancto.191 De his, quae licent,
1. Corint. 10.sic statuit Paulus. Nemo quod suum est quaerat, sed quisque quod
est alterius,192 quod non sic accipio. Quod quisque debeat fortunam aliorum
quaerere, aut opes compilare. Quemadmodum Rhomanus Pontifex
1. Corint. 10.facto interpretatur. At is est sensus. Estote tales, ut nullum praebeatits
offendiculum, neque Iudaeis, neque Graecis, neque Ecclesiae dei, quemad-
modum ego per omnia omnibus placeo, non quaerens meam ipsius
utilitatem, sed multorum, ut salvi fiant.193 Sic fit Paulus omnibus omnia
1. Corinth. 9.ut omnino aliquos servet.194 Tulimus nos hactenus Monachorum imbecil-
litatem, temperavimus nobis cibis, multiplicavimus poculas, ieiunavi-
mus, cecinimus, luximus, atque assidue praedicamus iuxta externa nemi-
nem iudicari debere, sensimus acerbitatem votorum, atque aequalia pene
tormenta sensimus, quanta senciunt circumsisi, nemo tamen illorum
nostro cruciatu fit melior, nemo se demittit, aut (si mavis) libertatem
Christi subit. Sustinuimus multa iam secula illorum iudaicas fabulas,
ethnicorum habitum et formam, quam ipsi gerunt, nemo desciscit a iugo
captivitatis, nemo pondus excutit. Ideo tandem relinquendos puto, ne
nostram libertatem exedat illorum spontaneus carcer. Tamen non illibenterho
BuchsymbolC3r stultitiam eorum tolleramus, ac in eorum formam transformamur,
ut ipsi denique induantur homine novo, creato in iustitia et veritate, Sic
quaerimus quae sunt illorum, atque debemus, quia nemo sui iuris est, sed
unisquique ad ius fratris pertinet. Adeo ne debemus nobis ipsis pla-
cere, sed unisquisque nostrum proximo placeat in bonum ad aedeficationem.195
Rho. 15.Omnes sumus unum corpus, multa membra, habens.196 Proinde pulso
1. Corint. 12dissidio debemus invicem alii pro aliis sollicitudinem membrorum ge-
Eodem.rere. Si unus patitur, simul patientur omnes. Si unus glorificatur, glori-
ficabuntur omnes caeteri.197 Itaque debemus flere cum flentibus et gaude-
Rho. 12.re cum gaudentibus.198

Nullum est praesentius insigne ac testimonium discipulorum Christi,
Iohan. 13.quam est dilectio, dicente Christo. In hoc cognoscent quod discipuli mei estis
si mutuam charitatem habueritis.199 Porro sicut fide conglutinamur Christo,
sic charitate proximo. Charitatis obsequia redundant ex glutino, a quo
Rho. 15.Christo coalescimus. Teste Paulo. Neque Christus placuit sibiipsi, sed
ps. 68.quemadmodum scriptum opprobria opprobrantium tibi ceciderunt in
Iohan.200 me.201 Christi voluntas et natura ad id venit ut ministraret suis. Nos autem
quotquot sumus baptizati, Christi naturam induimus, et Christi spiritu
acti non possumus non imitari magistrum, si sumus Christiani.202 Contra
hoc baptisma, Contra oleam cui sumus per baptismum insiti. Contra
iusiurandum quod Christo praestitimus caenobia nostra fortiter pugnant
Quando nulli vestrorum liceat, (nisi velit humanum votum perfrin-
gere relictis vestris statutis et regulis) subvenire proximo. Hoc unum
est quod ostendit abominationem monasteriorum. Iactatis vos esse
Christi discipulos, iactatis vos propius nobis accedere Christo, et id
quod maxime praecipit, maxime posthabetis. Nempe proximorum
curam, Christus non modo doctrinam, sed etiam exemplum dedit, ut mi-
nistraremus, ut succurremus proximo, ut eum edificaremus. Iusserunt
Esai. 1.idem prophetae, post Mosen unum afferam et alterum Esaiam. 1. E〈ze〉chie〈l〉
Ezechi. 18.18. dicentes. Subvenite oppresso defendite viduam etc.203 Christus ait. Mi-
sericordiam magis volo, quam sacrificium.204 Item, quod minimo non fecistis,
Matthae. 25mihi quasi indigo reputabo non esse factum. Vos manet aeternus ig-
nis, si proximum nudum, egenum, peregrinantem non iuvatis?205 aut si ius
amicitiae, quod proximo debetis transvolatis, sacrificiis studentes. Nunc
autem cum monasteria aut potius vota vestra ius et amiciciam proximis
debitam rumpunt, aboleri et comminui, atque in pulverem vento disper-
genda redigi debent.

Animadvertendum est illud. Cum offers munus tuum et recordatus
Matth. 5fueris quod frater tuus habet aliquid adversum te, relinque munus tuum
et vade et reconciliari fratri tuo.206 Nam haec Christi doctrinam simul
BuchsymbolC3v vestram stupiditatem convellit, et ad amorem proximi trahit, egregie
statuens, quia sacrificia sunt postergenda, atque differenda, donec fratri,
soluerimus amicitiae ius.

Addamus illud .1. Timo. 5. Si qua suis et maxime familiaribus non
providet fidem abnegavit, et est indifeli deterior. Is qui hoc dicit. Si non
providet familiaribus, abnegavit fidem,207 super c.3. inquit. Qui bene mi-
nistraverint multam libertatem in fide acquirunt, quae est in Christo Ihesu.208
Quo non obscure docet Paulus libertatem Christianorum, quae est per fidem,209
impense augescere per ministerium in liberos et familias collatum. Proin-
de omnes dei ministros ex dispensatione domus suae metitur. Itaque fructuo-
sum et salubre ministerium est, quod proximis impedimus, atque ante-
ponendum universis sacrificiis, quibus fidei libertas non augescit, sed
interim tumescit, nonnunquem prorsus vel evolvat vel restinguitur.

hpErgo muliereshp tandem oculos in lucernam pedum vestrorum sustol-
litehq210,hr curam saxei templi, hscommutate in optabilioremhs pro lapideis htfanis
templa viva curantes.ht211 Quandoquidemhu graviora legis negligitishvhw exco-
lentes culicem, deglucientes camelum.hw212 Dum templa marmorea expolitis,
auro, argento, purpura, caereis, candelis, item molli concentione infar-
citis, praeteritis iuditium, neglitis misericordiam, et fidem deperditis, Pri-
mum oportet vivis templis non deessehx vos, Adfueritis autem si liberos pro-
creabitis, si verbo fidei primam infantiam formabitis domi, Si domesticam
curam geretis. Si et bona et mala, si dulcia, sihy amara mundi, tuleritishz ani-
mo aequo. Si crucem Christi portabitisia.213 Sunt qui peregrinantur ne-
cessitate, hospitandi, Sunt qui affliguntur, consolandi,214 Sunt multa mi-
serorum genera, quorum curam minoris facitis cura delubri lignei aut
petricosi, Profecto negligitis maiora, quia vos solicitudo possidet
minorum.

Deinceps quanta mala neglectus meliorum, propaget, noluit tacere
Paulus, dicens. Ociosae discunt circumireib domus, At neque ociantur, sed
garriunt, que tacenda essent.215 Ab illis enim monialibus, quot fraudes fidei,
Levi. 20216 quot portenta, quot fascinationes eruperint, nunc dicere nequeo, Inde
somniorum anxia observatio. Augurumqueic et ariolorum supersticio non
nihil virium assumpsit.id Ab illis itidem apologationes, fabulae, omne denique
dicacitatis semen obortum, non in utilitatem, sed perni- ciem et sermo-
nis et vitae. Quid autem debuit ocium aliud proferre? ienon colus earum
quae nent, non cultus aedis, non varia sacrificia, sedie omnia eiusmodi mala,
omnes talesif rei publicae pestes sola domestica administratio, diligenter
dispensata, impediret et contereret. Quae, tanto precellit religionem Mo-
nialium pondere, quanto aurum, argento precellentius est. Non sinat
Episcopus (hoc est euiusque congregationis sacerdos qui prae est, quem
BuchsymbolC4r parrochumig appellant) iuniores annis sexaginta vel professionem aut
vota perficere viduitatis aut virginitatis,217 sed promissiones, si quas iura-
mento seu voto tectas emiserunt, irritetih, ad matrimonia suadens.

Inter ista mala similiterii positi sunt monachi, ijde quibusij et nunc tracta-
bitur. ikCum primisik certum esse opinor. Coelibes esse permultosil, castos autem
Coelibes.im paucissimos, Deinde in matrimonio quempiam caste vivere, qui caelebs
non est. Caelebs enim est qui non est maritus. Coelibatus, non matrimonium.
i. Corin. 7.in De coelibe sic scripsit Paulus. Qui coelebs est curat ea, quae sunt domini,
quomodo placiturus sit domino. At isio qui duxit uxorem, sollicitusip est de his, quae
sunt mundi, quomodo placiturus sit uxori.218 Sermo iste duo nos docet, prius
est, Coelibatum, et ductum uxoris opponi, posterius est. Ministros Christi
haudquaquam avocandos esse, a coelibatu. Data ratione, quod copulatus uxori,
curat, quemadmodum uxori placeat, non deo. Contra coelebs, ad alia, quae
domini sunt spectat. Videto queso curarum utriusque distantiam. Coelebs domini,
Maritus mundi res curat. Nunc autem inficiari nemo potest, ministros opor-
tere super rebus dominorum suorum esse sollicitos. Sic enim et Paulus et Petrus
Ad Col. 4219 servis mandant, ut oculos ex animo habeant intentos in commodaiq domino-
i. Petri. 2220 rum suorum. At quis diffitebitur Sacerdotes et Monachos, ministros esse
domini? Ergo ut curare divinas res debent. Sic incumbere Coelibatui. Quando
coelebs fuerit, qui curat quae domini sunt.221 Preterea Paulusir1. Corin. 7.ir de sexu
altero paucis attingens. subiicit. Divisa sunt haec duo, Mulier et Virgo.
Innupta cogitat quae sunt domini, ut sit sancta cum corpore tumis spiritu. Contra.
Nupta curat quae sunt mundi scilicet, quomodo placitura sit viro.222 Sic vide-
mus mulieri virginem opponi. Sicut coelibem marito, Et idem virgini
insidere animo, quod coelibi, Utroque rem curante domini. Curat autem innupta
ut sit et corpore et spiritu sancta. Idem conabitur Coelebs, ut sit sancto
corpore et spiritu sancto. Nempe sic curat quae domini sunt, quae non curat
maritus. Nequaquamit igitur ministros dei ad matrimonia cohortabimur.

iuSolutioiv eorum quae sunt nunc allata.iu

Aliud esse puto vitationemiw matrimonii, aliud doctrinam vitationisix
Quemadmodum diversa sunt Coelibatus, aut si vivas coelebs. Et preceptio
Coelibatusiy vel ut agas coelibem. Potest aliquis esse coelebs suapte vo-
Matth. 19.iz luntate nulla suasione et iussu legis. Exemplum Christus dicit. Sunt Eu-
nuchi natura, sic nati. Sunt Eunuchi ab hominibus Eunuchi facti. Sunt Eu-
nuchi, qui seipsos castraverunt, propter regnum coelorum. Qui potest capere
capiat.223 Igiturja non expedit contrahere matrimonium, inquiunt disci-
puli, Respondet, Christus. Non omnes sunt capacesjb verbi illius, qui potest
capere, capiat.224 Christus sinit enuchos esse, sed non iubet, ut sint. Per-
mittitjc absque coniugio manere eum, qui potest: at paucos asseverat capere
posse. Neque vetat cuiquam matrimonii nexum.

BuchsymbolC4v Sic Paulus non prohibet, ne sint coelibes, ne sint virgines de qui-
i. Corin. 7.bus ait. Dico autem inconiugatisjd et viduis, bonum est eis, si permanserint,
ut ego, quia bonum est eis sic esse, propter necessitatem praesentem.225 Quia
non carent vinculis et involucris matrimonia, neque sua jecruce etje affli-
ctione. Atque palam est virgines nuptas afflictionem in carnejf passuras.
jgquando eveniat illis multiplex dolor.jg Sic commendat Paulus magnopere
Eodem.jh virginitatis tranquillitatem, et studium et curam erga deum. Eam ob causam
vellet omnes homines esse, ut fuit ipse, jinon quia fuerit sine uxore, sed
quia erat tanquam non habens.ji226 Sed non tacet, id ex dono dei contin-
gere. Ut Sapiens unus ait. Scio quotjj nemo potest esse continens, nisi tu
Sapien. 8.dederis.227 Unusquisquejk enim proprium donum habet, unus sic, alius autem sic,228
Ideo qualis ipse mansit, sic mallet manere omnes, qui idem munus casti-
moniae diuturno temporis cursu cognoverunt, Id enim muneris necessum
est prius congnoscant sibi coaluisse: qui abstinent a thalamo. Sic non
prohibetjl ne sint coelibes et virgines.

At ubi ad doctrinam venitur, eo quid sit docendum, idem Christi
preco, fortiter dicit, omnia tela imposturae et captionis ostendes, tum
perfidae, perplexorum laqueorum ac perditionis pericula indicans.
Commonefaciendojm, quam sint fugiendi, adversantes sacrae doctrinae
et fidelibus sermonibus Christi. Eius haec sunt verba. jnSi quisjn diversamjo
sequitur doctrinam, et non accedit sanis sermonibus domini nostri Ihe-
su Christi etc.229 Et infra, Seiungerejp ab iis qui eiusmodi sunt.230jq Et paulo
inferius. Appetentes quidem pecuniam aberraverunt a fide etc231

Constantissimus crucis Christi praedicator,232 iubet Timotheo, ut se sub-
ducat ab iis, que non accedunt sermonibus Christi qui diversam
i. Timot. 5.jr doctrinam sequuntur.233 Verum id quod illi praecepit, id idem, omnibus
Timothei similibus, iussit ut se ab iis subtrahant, qui diversam doctri-
nam sequuntur, aut sanis sermonibus Christi reluctantur. Paulus su-
perius aliquot formas educandae vitae Christiano, tradebat, inter quas,
i. Timo .3.et hoc offenditur. Oportet Episcopum unius uxoris maritum esse,
qui domui suae bene praessitjs, qui liberos habeat in subiectione, cum
omni reverentia.234 Cum ad doctrinam et regulam ventum esset ab Apo-
stolo docetur, jtquemadmodum agere debeant dicens.jt Oportet Episco-
pum esse unius uxoris maritum, atque sic docetur, ut is, qui aliam doctri-
nam sequitur, et non huic accedit sermoni, repellatur a consuetudine
i. Timo. 6.ju Christianorum, Se iungere inquitjv,235 et infra, Tu vero homo dei ista fuge.236

i. Timo. 3. Deinde de Diaconis, hoc est ministris, agens, ait, Oportet minis-
tros esse itidem compositos. Uxores similiter modestas habentes non
calumniosas sed sobrias, fidas jwin omnibusjw.237 Porro si quis audacter
negat haec ad Diaconorum uxores attinere, ille actutum convincitur
BuchsymbolD1r sermone insequenti, scilicet. Diaconi sint unius uxoris mariti, qui libe
ris recte praesint et propriis familiis.238
Haec scribo ut noscas, quomodo
oporteat te versari in domo dei.239 Itaque sermo Pauli conversationem cleri-
corum in domo dei versantium informat. Nunc autem dum non alios mi-
nistrosjx norit Paulus in Ecclesiajy dei, quam Episcopos et Diaconos, atque
sic clanculum asseveranter doceat. Omnes in domo dei clericos, aut
Episcoporum, aut Diaconorum functiones peragere.jzkaConsequitur quod
omneska Presbyteri sunt Episcopi, caeteri autem Diaconi. Sic Parrochikb sunt
EpiscopiEpiscopi, kcet sikc qui alii sunt presbyteri, illi veri sunt Episcopi. Raeliqui
Leviti. 8.vero ministri sunt Diaconi. Quemadmodum vetus lex Pontifices ha-
Nume. 4.buit Aaronem eiusque filios.240 Levitas et ministros caeteros.241

Omnes etiam illi in tabernaculo versati, uxores, quisque suam, habue-
runt, Id quod erat lege cautum. Siquidemkd lex ait, Virginem ducat uxorem,
Levi 21viduam autem et repudiatam et sordidam, atqueke meretricem non accipiat,
sed puellam de populo, ne commisceat stirpem generis sui, vulgo gentis,
Ezechi'el' 44kfkg quia ego dominus qui sanctifico eum.242 Hanc legis sententiam repetiitkh Ezechiel.ki
ne quis antiquatam opinaretur, cuius verba insequuntur. Et viduam et
repudiatam non accipiant uxores, sed virgines kjde seminekj domuskk Israhel. Sed
et viduam quae fuerit vidua a sacerdote, accipiant.243

Hoc contra Rho'manos' Pontifi'ces' De Pontificibus et sacerdotibus, Episcopis, item de reliquis ministris
et levitis, hoc est, Diaconis ait,kl Uxores accipiant sibi. Certe posteaquamkm
nonnullaskn interdixit, ad caeteras traxit astrictius. koHic te Petri meminisse
volo, dignitatem sacerdotalem universis Christianis tribuentis. 1. c. 2. Nam
quotquot vivo lapidi: qui Christus est: super aedificantur, illi vivi lapi-
des efficiuntur, et sacerdotes, ad offerendum hostias spirituales. Ideoque
ab illa legis imperio sumus liberati, ius habentes, ducendi uxores vi-
duas etc. Superioribus ex dictis videre quimus, quam omnia consonant
et vetera et nova, quam una mente, unaque voce, conclamant, et lex. Evan-
gelium et Paulus. Presbyteri, uxores ducite.
kokpNusquam enimkp Christus sacerdo-
tes a matrimoniis seiunxit. Obtendat mihi quis illud. Qui potest ca-
pere capiat.244 Ego illi sic kq rursus obtendam hoc.kq Fortasse tu capis castitatem,kr
at ipse intra annum sexagesimum volo te periculum persensae castitatis
et divini muneris facere, et interea a coelibatuks abstinere. Fieri enim potest
utkt hodie castus existas. Aut unum et alterum annum caste percurras. Deindeku
lasciviendo contra Christum intemperanter vivas.

Notum est porrokv quomodo veteribus nova concordant, iubentia
Sacerdotibus uxores ducere. Haec est autem sana doctrina, fidei verbum,
a quo Pontifices Rhoma'ni' pecuniae appetentia caecutientes desciverint,kw
aberranteskx a fide. Pontifices docent. Non esse a ministris dei ducendas
uxores. At non tacet Christus. Non omnes capiunt hoc verbum245 Etky con-
traclamatkz Paulus, dicendo.la Sint unius uxores mariti.246 Obsistit pontifi-
BuchsymbolD1vcibus Lex inquiens, Ducant, accipiantquelb sibi uxores de suo genere.247 Ge-
nus autemlc illud perfidia Rhomanorum Ponti'ficum' deperiit, quod dominus coegit. Nuncld
et audiant maledicta, execrationes, quas Paulus adversus pontificum stu-
dia eiaculatur. Qui dicit. In posterioribus temporibusle desciscent quidem
i. Timot. 4.lf a fide. attendentes spiritibus impositoribus, ac doctrinis daemoniorum,248
per simulationemlg falsiloquiorumlh, cauterio notatam habentium conscientiam,
prohibentium contrahere matrimonium. Vide mi Bachili249, quantam tragoediam
movet pontificibus Rho'manis' Paulus. Qui dixit. Seniorem ne sevius obiurges
i. Timo. v.lj sed adhortare ut patrem.250 Is maledictorum imbrem in homines, (lkcolluvie
pessimall dignissimos) effundit, omnem stomachi sentinam evomens.
Nunc quia Rhoma'ni' pon'tifices' non sunt seniores,lm sed saeviores Antichristi li-
ceretln mihi cruda stomachi, cum periculorum mole, tum animarum iactura
Tit. 1.lo concitato, adversum pontificias decretales spuere. lpQuando Paulus ait.
Redarguite illos severiter.
lp251 Animadverte tu quibus malis adoritur ma-
los. In posterioribus temporibus quidam desciscent a fide.252 nota acerbis-
simam obiurgationem, et eam notam, quam quisque Christianus cavebit, dicit
enim Aberraverunt a fide. A fide et veritate, in infidelitatem et falsitatem
collapsi. ergo siclq in haeresim ceciderunt pon'tifices' Rhomani, qui vetuerunt
matrimonia. Sed lrconsiderandum estlr quibus doctoribus attendant?ls
spiritibus impostoribus. Defixerunt enim mentemlt et oculos in spiritibuslu
deceptores. At quorum doctrina fuit? Fuit daemoniorum, et eorum, qui
pietatem, qui religionem, qui omnis boni praetextum simulant, intrinse-
cus autem nihil sunt minus quam pii, religiosi, boni, nihil magis quam ava-
rissima daemonia, perversores religionis, falsiloqui, mendaces, lvventres
gulosi.lv253 Haec ego non dico contra seniores Episcopos et Pontifices, sed
adversum saeviores lupos, et vastatores montium Israhellw254, in quibus oves
Christi pascuntur.255 Duriora sunt haec et non bene apta naribus pon-
tificum odoramenta? Recantent decretaleslx contra matrimonia editas, atquely
resipiscant, et aliam cantilenam lzego ipselz cantabo. Tantisper decretales cau-
terio notatas reformidabo, convellam, disperdam, donec incircumcisama et hae-
retica Pontificum mens oculluerit.mb Nolo quispiam ad vota coelibatus mi-
nor annis sexaginta permittatur.mc Volo reiiciant Episcopi minores vota
profundentes. Quoniam in illorum est sita viribus irritatio votorum et coe-
libatus.256 Accedite sanis hortationibus Pauli et iuniores annis sexaginta
repellite. Aut fatemini, nihil vos minus esse, quammd Episcopos. Quod si
cunctamini, noscitote professionem coelibatus intra annum sexagesimum
minime consumari.me

Ad id vos. Pontifices mf(vos inquam)mf vestris consiliis facile rapiunt.mg
mhQuin etiammh repugnantes implicabo. Siquidem Alexander quartus, Ponti-
fex Rhoma'nus' manifeste decrevit,mi minorem annis .14. non teneri, voto et
promissione religionis cui sese addixit. Verba illius Alexandri257 e capite.
BuchsymbolD2r Non solum, de regu'laribus' et transe'untibus' ad religio'nem' lib. vi. sumpta sic habent. In-
hibemus vobis de fratrum nostrorum consilio sub excommunicationis paena,
ne ante annum probationis elapsum (qui est maxime in subsidium huma-
nae fragilitatis institutus) quempiam ad professionem vestri ordinis aut ad
renunctiationem in saeculo faciendam recipere praesumatis. Quod si contra
nostram prohibitionem quempiam recipere praesumpseritis, decernimus eum
qui taliter receptus fuit, nullatenus esse vestro ordini alligatum.258
Haec sunt
illius pontificis verba. Qui interserit et hoc. Maior tamen quatuor-
decim annis existens.259 Sic vota religionis ante .14. annum facta confringit
Alexander quartus. Idem facit Innocentius quartus260, quosmj Bonifacius-
octavus eos insequitur,261 si quis glossam perspexerit in verbo aetatis.

Addo quod scribitur professionem infra annum discretionis factam esse
nullam et pontifices permittere et masculis et faeminis ius abiiciendae
religionis ante annum et usum lib'eri'mk arbitrii promissae sic loquor ut cum
eis ineptiam. Nempeml Alexander tertius in cap. Significatum, De regula'ribus' et
transe'untibus' ad religi'onem' in antiquis, mandat, Episcopo Belvacensi, ut eum,mm qui
votum religionis infra annum .14. fecerat,mn licet etiam a parentibus idemmo
oblatum,mp denunciet obsolutummq.262 Clemens tertius de filia minore annis
quatrodecimmr statuit, ut videre licet in c. Cum virum:263 cum simus.ms264, mtc〈.〉xv,mt
q. i. illud265, et in aliis locis, quae nunc adsumpsi ideo coaptavi, ut ponti-
fices suis propriis funibus caperem. Ergo curamu pontifices nudos et in-
ermes omni scripturae monimentomv destitutos tamen ausos cernimus
pronunciare.mw Vota religionis infra annum .14. pro masculo, et .12. pro foe-
mella facta, esse nulla. Quid ego audebo adiutus scriptura? Et ratione
fortiori? Annus decimus quartus, tam infirmae aetatis est tempus, ut eo,
perpaucimx senciant vicia, in quae maxime inclinantur, hoc conspicuum et
concessum opinor, tumque aculeos Adami veteris vix effloruisse concedetis.my

Queso igitur, Qui aetatem illam, probationis tempus, Pontifices
asseveratis? Quo nec vim, nec copiam, nec incendium sentimus concu-
i. Timoth.mz piscentiae? Ideo quid stultius vestro invento? Et quid potuit statui pro-
tervius? Debebatis vos, qui primas occupatis (fastigiana honoris osten-
tantes) ante omnia quaesiissenb probationis annum, quem dat scriptura.
Leviti. ulti.ncnd Is est annus sexagesimus, iuxta Pauli sententiam.266 Atne secundum Mo-
sennf267 etng masculus et foemina eodem annorum numero censentur. Intra
eum periculi et experientiaenh annum sexagesimum.ni Quo quisque periculum
facit castrationis suae, et muneris continentiae sibi nj a deonj gratis donatae.
Omnia coelibatus et virginitatisnk vota, ab annis saxaginta facta pronun-
cionl imperfecta, et extremam manum necdum consecuta. Atque esse tan-
tula, quod ii qui voverunt, possunt, sive sint Monachi sive Monachae sive
vestales virgines, sive presbyteri, possunt inquam, stimulis concupiscen-
tiae acti, monasteria et vota relinquere, atque sesenm iure divino permittente.
BuchsymbolD2v preter perpetuumnn periculum, matrimoniis iungere.268 Hoc permittunt Pon-
tifices minoribus annis .14. dum adhuc concupiscentiae stimuli iacent
et dormitant.269 Quae ratio? Quae scripturae au〈t〉horitas arcebit me similia
dicturum, de eo tempore, quod probationi datur a scriptura? Et in quo
carnis illecebra se prodit et unum quamlibet ea in parte acriter adgre-
ditur, ubi est homo mollior, et concupiscentia robustior.no

Non video, deum testor, inconveniens, nisi quis posset inficiari
Annum sexagesimum, tempus esse, quo per moras debeamus continentiae
i. Timo. 5.perseverantiamnp explorare. Nemo porro id poterit nisi qui potest Pau-
lum conculcarenq, dicentem. Cum coeperint lascivire contra Christum.270 Quid
est lascivere? Et de quibus hoc dictum est? Vide praecedentia, et videbis,
hoc dictum esse de viduis minoribus sexaginta annis. Quod intra annum
60. lasciviant et titillantur.nr Idcirco et masculum et foeminam, minores an-
nis 60ns a voto et professione viduitatis et coelibatus: per aetatem imbe-
Error,cillem: divinum ius271 repellit.272 Nunc addo, per errorem, et moniales, mona-
chos et sacerdotes coelibatum promisisse. Fateor poenitendus error fuerit
tamen eluendus poenitudine. ntSicut alii plures erroresnt Levi. 4.273 Atque etiamnu
licebit tum inhaerere melioribus. At coniugia haud paulo sunt meliora,
concupiscenciae incendiis. Modo permittatis,nv interim, optima me con-
tulisse pessimis. Quandonw ipse Paulus ait. Atnx melius est matrimonium con-
i Corinth. 7ny trahere, quamnz uri.274 Uri est incendium et flammam concupiscenciae tolerare.oa
Trahit autemob invitos eius vis, et suam eisoc notam inurit quamlibet obsistant.od
Nam ut solo contactu candens tudicula, signum imprimit, Ita flagransoe
caro uno attritu damnum infert, ofac malum quiddam elicit, quod dominus abhorret.of

Non vituperoog virginitatem, neque coelibatum illudo. Equidem mallem
omnes deo, quam mundo servire. At sencienti flammulam carnis, uxorem
ducendam, assidueoh adduco.oi Sed inquis, Uxorati curant, quae sunt uxo-
rum. Ediverso maritatae ea, quae maritis placent.275 Verum optabilius malum
est (ut sic dicam) placere marito vel uxori quam frangi concupiscenciae fa-
Eodem.oj cibus. Quia melius est nubere, quam uri.276 Neque ducendook peccat, qui du-
cit uxorem. Sed id malum assero, olquod aol deo subtrahit. Nunc autem nemo
ignorat, quam illa cura placendi suae coniugi, decrescat et imminuatur aedu-
catione liberorum, et administratione, mutuoque crucis sensu. Quibus ni-
mirumom placendi nimia voluptas conprimitur, et meliora subnascuntur.
Si vero est quem caro non vexat. Is experiatur (annos usque 60.) carnis
constantiam onet continentiae perseverantiam.on Atque post sexagesimum annum,
consilio pontificis: in lege domini praedocti: audito primum, deinde sese coe-
libatui dedat. Aut quod semper consulerem: sine voti involucro maneat
coelebs, mallem enim eumoo non vovere, quam opvoti laqueo sese irretiat.op277

Postremo in hac itidem re delectus vitae, operumque est adhibendus
Quoniam oportet bonis, meliora anteponere. At melius est dispensare
BuchsymbolD3r rem domesticam, et familiam verbum dei docere, quam frigida precum
murmura in fanis canere,
Moses,oq deinde Apostolus id a cunctisor exigunt
viris ut domos suas erudiant in verbo dei, osquod est impensae praestabilius.os278

Lucae.ot ou Nempe ei laboriou caedunt omnes labores, caedit mortuorum sepultura, cae-
eodem.ov dit comis maiorum compellatio, caedit denique sacrificiorum oblatio inter quae
Matth. 5.sacrificia,279 Sacerdotum concentioow iure computatur. Maius quiddam fuerit
liberis defuisse, quam lapideis templis, et mussationibus horariis, quando
maior est misericordia, quam sacrificium,280oxut supra sparsius dixi.ox Itaque oporte-
bit nos primum maiora legis exequi, atque deinde, cum ociamur, minoraoy
persequi. Nisi foremoz nimius ipse laxiore sinu isthaec tractarem. Addopa
quoque honestius esse,pb victitare e laboribus, quam mendicitate et oblationibus.281

Conclusio .2.pcpd peNon sunt ad sacros ut aiunt
ordines vocandi,
qui coniugia non cognoverunt.
pe282

Quamquam et haec obsistat sanctitati Rhomanorumpf Pontificum, attamen est Chri-
stiana, e sacris literispg eruta. potissimum Paulinis. Pauli verba ad Timo-
theum supra recensui, quae cum sint propria huius axiomatis munimenta
i. Timoth. 3.non te lector queso tedeat, tractata retractare. Oportet Episcopum unius
uxoris esse maritum.283 Si oportet Episcopum unius esse uxoris maritumph, nul-
lus debet in Episcoporum numerum ascisci, nisi vel unam uxorem habuit.
Ad minus debuit unam uxorem habuisse, qui Episcopus deligitur. Ideo
nemo in Episcopatum est ponendus, nisi prius cognoverit, aut nunc cog-
noscat uxorem. Porro sic debet unius mulieris maritus extitissepi, quod
non modo habuerit uxorem, verum etiam filios, deinde nedum filios,
sed filios subditos et obedientes. Item oportet eum bene prefuisse do-
mui. Haec enim universa contexuit Paulus, dicens. Oportet Episcopum
esse unius uxorispj maritum, qui domui suae pkbene praesitpk, qui liberos ha-
beat in subiectione. cum omni reverentia.284 Quod de Episcopis sta-
tuitur, id iure de quolibet presbytero statutum est, quia ius biblicum non
discriminat inter Episcopum et presbyterum. Constat autem expl nunc assumpta
sententia. Quodpm Episcopum oportet unius uxoris esse maritum. Item ha-
bere filios, obedientes. pnEtiamsi hoc ipsumpn pontifices: glossis, alicunde
ex suis cerebris, accersitis, sic interpretantur. Id est, oportet Episcopum
non habuisse duas uxores, sed unam tantum, aut penitus nullam.285 Et id vo-
luisse Paulum mordicus contendunt, poquibus non convenit cum Paulo.po
Equidem enimpp quaero, cur Paulus dicat. Oportet Episcopum unius uxoris
esse maritum?286 Item qui filios habeat et domui praesit.pq Nampr haec verba
et presentiam denotant et necessitatem significant, Quid obsonaret si di-
cerem.ps Oportet eum qui opus Episcopi assumit, eo tempore uxorem
habere, item filios, item dispensationem domus, cum eligitur, eadem ve-
ritate, qua eum, vigilantem, sobrium, modestum, hospitalem, aptum ad
docendum et alienum a pugnis tum esse oportet. Sic quoquept debet tumpu
BuchsymbolD3v in re non in memoriapv et spe uxorem et liberos habere. Quandoquidem
haec omnia Paulus eiusdem verbi vinculo, concludit. Ex quo conse-
quitur. Quot quemadmodum non sufficit, quempiam olim fuisse sobrium,
modestum, vigilantem, et hospitalem, sed opus sit, ut tumpw existatpx vigil,
sobrius, modestus et hospitalis, quando asciscitur in Episcopi munus.
Ita non satis est, habuisse aliquem uxorem, et filios, sed requiritur ut ha-
beat re.py Atque haud scio, num haec. a Pauli sententia abhorreant. Quia
neminem eligit Paulus, pzad Episcopatum,pz prius ex consuetudine,qa quam erga
uxorem, liberos, et alios exercuit aptum Episcopali operi dinorit.287
Docet enim Paulus, ex vita, et moribus uxoris et filiorum, argumentum
dispensandae ecclesiaeqb colligi debere. An quis possit Ecclesiamqc dei bene
regere. Nam qui male preest domui non potest bene praeesse ecclesiae.qd288

Titum .i.Idem de presbyteris statuit Paulus. Constituas, ait oppidatim, Pres-
byteros, sicut ego tibi ordinaram. Si quis est inculpatus, unius uxoris ma-
ritus, liberos habens fideles, non obnoxios luxi,qe aut qui sint intractabi-
les. Oportet enim Episcopum esse inculpatum tanquam dei dispensatorem. etc.289
Hic Paulus Episcopos et presbyteros pares facit officio, titulo, digni-
tate, et authoritate. Immo eosdem quos paulum ante nuncupavit Presby-
teros paululum post nuncupat Episcopos. Atque rursus ostendit argumen-
ta et signa frugiferiqf Episcopi. Sed ne fieri quidem potest, ut illa indicia
colligas ex eo, qui nec uxorem, nec liberos, nec ministros habet, per-
peram igitur a Paulo dissident Pontifices Rhoma'ni'qg Eum ducentes Epis-
copi fascia dignum, qui nunquam uxorem duxit, nullos educavit filios, nec
ullam privatam domum administravit. Nos autem. Paulum emulati, conclu-
dimus, in Episcoporum numerum non referendumqh quempiamqi nisi prius con-
iugem habuerit. In summa, Paulus perinde coniugium exigit, atque scien-
tiam. Nunc autem Rhomaniqj pon'tifices' fatentur indignum Episcopatu qui fue-
rit imperitus. Ergo sic concludent qkatque concedent,qk neminem eligi posse in
Coelebs indignus est Episcopatuql Praesulem, nisi prius saltem unius uxoris fuit maritus. Et quod incon-
veniens sequitur, Si nullum finio eligendum,qm nisi tum existat unius mu-
lieris, vir, cum eligitur.qn Sicuti nullum eligunt, nisi tum sit sciens.qo No-
vimus levitarum principes uxores primum habuisse, deinde etiam coniuga-
Exo. 6.tosqp ad officia tabernaculi coaptatos, quod cernere licet Exo. 6. Accepit
uxorem Aaron Elizabet.qq Eleazarqr accepit uxorem qsde filiabusqs Phutiel.290
Numeri. 3.qt Dubitans ad caput. 3. Numeri se conferat, atque haec intueatur verba,
Aaron autem et filios eius constitues super cultum Sacerdotii.291 Exo. 6.
Exo. 6 et 28recensentur uxores Aaroni et Eleazari, levitarum principum.qu292 Exo. 28qv sic
scribitur. Applicaqw ad te Aaron, et filios suos, ut sacerdotio iungantur.qx293
i Corin. 7,Praeterea Apostoli suas uxores secum duxerunt,294 ergo clarum est uxo-
Phil, 4,ratos fuisse. Paulus quoque uxori copulatus fuit, quod patet Phi. 4.
Nam quae est alia germana compar. quam uxor iugum crucis cum viro
BuchsymbolD4r portans,qy sed non eam (ut suas caeteri) circumduxit.295 Erat habens tanquam
non habens.296 Attamen vere habuit uxorem.qz Haec Apostolorum exem-
pla fuissent sequenda magis, quam reprehendenda. Si lex aliqua Pon'tificorum'
vos oblectare debuit, debuit maxime divina, quae virisra uxoratis Epis-
copalem thiaramrb imponit. Eo stetissem,rc fore inspiciendum, in surrogan-
do Episcopo, num uxorem diu et bene habuerit, saltem unam. Verum
exemplorum copia raptum,rd et scripturae fulgure raptum me videtis reictum ac iuissere
in eam opinionem, ut credam, oporteatrf Episcopumrg tum unius uxoris
maritos esse, cum assumitur. Ad id trahunt veteris testamenti scripturae.
Item observationes. Item Apostolica exemplaria. Atque sic intelligen-
dum Pauli dictum, prorsus opinor. Sit unius uxoris vir, id est rhactu requerh
habeat, quiari verbum est imperii, et temporis praesentis.

i Timoth. 3rj De Diaconis ordinatisrk (ut aiuntrl)rm idem pronunciat Paulus. Pauli
verba subieci. Diaconi sint unius uxoris viri, qui filiis suis et suis do-
mibus presint.297 Hoc testimonium adeo lucidum est ut ne quidem egeat
ulla alia luce, qua pontifices permoveat, rnut caedantrn a ro Paulo statutum.ro
Nequisrp Diaconus aut minister clericus ordinetur, nisi primum uxorem
honeste tractarit, alueritque liberos, et domui bene praefuerit, ex quibus.
velut notis et signis, de aptitudine deligendi diaconi,rq coniectare debe-
mus. Atque si deficiunt nos eiusmodi signa et testes non debemus assu-
mere quempiam.

Conclusio. 3. Religiosi possunt, si vehe-
menter
uruntur, uxores ducere.298

Religiosos appello quos hominum vulgus appellat religiosos, quales
sunt Monachae, fratres mendicantes,rr et generatim singuli, qui votum
conservandae pudicitiae et castitatis super animas suas vinxerunt rsse certo
loco affigentes,rs de illis dixi. Ius eis esse abiiciendaert religionis, et con-
trahendi matrimonii, siru vellent uxores secum in coenobiis habere. Fieri
enim posset, rvut quisrv Monachus manens, uxorem duceret, id quod de
Monialibus censeo, Potestatem et illis esse nubendi viro. Neque tamen
ociose dixerim.rw Si vehementer uruntur. Nempe non ustos rxatque tran-
quillosrx ad matrimonia non vocito. Qui potest continere, contineat.299
Atry de tranquillo quid statuam aliud, quam illud Pauli. Solutus es ne quaeras
Uxorem, Qui nuptum dat virginem suam benefacitrz. Et qui non dat nuptum
melius facit.300 Malo te tuam virginitatem itidem illaesam conservare, si non
ureris. Quoniam inconiugatus cogitas, quae domini sunt.301 At si flagraris
incendio libidinis, magis suadeo uxorem ducas, quam exagiteris flammarum
ardore,sa concupiscentiae ignibus. sbIdeo namque dominus Adamo ac caeteris
viris uxores socias efformavit. Quia non est bonum hominem esse solum.
.1 Corin〈.〉 7. .In hoc certe malum impingunt usti coelibes. Ideo dominus ait, non est bo-
num etc. ut homines dei consilio persuasi coniuges sibi caperent.
sb Ex ea
BuchsymbolD4v enimsc concupiscentia, scaelera et scortationesd et adulteriose peiora erumpunt.
fit interim coitus cum vestibus et aliis, quae non sunt minora apud deum
crimina quam sit congressus cum bestiolissf302 de quo dicit scriptura. Qui
Levi. 20sgsh cum iumento et pecore coieret, morte moriatur, pecus quoque occidite.
Mulier quae sucubueritsi iumento simul interficietur cum eo.303 Eodem ca-
Eodem.pite sic statuitur contra eos qui semen dant Moloch. Si populus no-
luerit occidere qui dedit de semine Moloch, perdam ipsum et omnes
consencientes.304 Vides ne necandum utrumque? At huius scelus adeo gran-
descit. quod deus etsj populum: saxa non iaculantem: occidione mulctatsk
slet interimit.slSed dicis monachus sum, semen eiicio, flamma carnis
fractus, verum haud fundo Moloch. Franciscum Domi'nicum' et Claram colo.
Certe ne quidem audebis cogitare illos esse veros deos. Ergo velut fic-
ticios colis. Porro iis semen das, quorumsm amore coelebs es et semen fu-
disti, Itaque diis ficticiis.305 Vel quod nolens largiere. Deo non vero semen
effudisti. Compararissn ideo iure, adultero, et coeuntiso cum pecore: illorum
similis factus. At castum minime dabis. qui cum pecore concumbit.
Quo igitursp gladio istam castitatem vindicabis?sq Quando proptersr luxu-
riam mortis sentencia sste manet?ss Putas ne minoris periculi esse togam
subagitasse, quam iumentum? Alius raptus fortasse incendio concu-
piscentiae pecus subigit. Tu similibus flammis ustus vestem semine
conspurcas. Adhucst virginitatem et castimoniam defendis? Ex vestris
fratribus didici, immunera mala a Monialibus excogitari, quibus semen
emungunt, ut coelibatum custodiant, suQuae omnia sunt penes deum horri-
biles abominationes.su Meretrices sunt eiusmodisv apud deum, et vos quam-
libet coelibes sitis, fornicatores estis, adulteris peiores. Haec non dico
quod implicem,sw Sed ut eximam vos a malis illis pessimis. Malo vos
i. Corint: 7.matrimonia contrahere, quam uri, quam incendiis venereis deperire.306
Solutos autem a voto per viscera dei obsecro, ne facile suasioni Rho-
mani Pontificis accedatis.

Levi. 15.Excusarem coelibes a fluxu seminis, si per passionem et aegritu-
dinem velut menstruum emitteretur.307 Quia deus, eam culpam benigne
emendat. Porro quod voluntatesx et consilio semina vestibus in
servunt.sy etsz fugientes matrimonia acta hoc pretextu coelibatum tutantes
nequaquam laudo. Siquidemtb Paulus non modo ad matrimo-
1. Corin. 7.tc nium hortatur. Sed etiam suadet, ne diu coniuges abstineant a coitu
propter Satanaetd tentationem.te Pauli verba addidi. Ne fraudetis
vos invicem, nisi tfsi quidtftgex consensu,tg pro tempore, ut vacetis orationi
et ieiunio et rursum ad thid ipsumth conveniatis, ne tentetti vos Satanas,tj
propter intemperantiam vestram.308 Hoc illis: Paulus dicit: qui
sunt intemperantes,tk Coelibatustl non facit continentes,tm nec votum ne-
que potestas nostra, sed donum dei.309 Suadet itaque Paulus iis (in quos
BuchsymbolD5r donum continentie perseverans non est collatum) ne sese fraudent de
Gen. 38.bito, nisi ex mutuo tnconsensu. Atquetn consulit ut rursum iungantur. et coe-
ant.
Ne tentetto eos Satanas.tp310 Onamtq temtatum a satanatr puto, cum funderet
in terram semen, rem detestandam.311 Huc oculos vertat qui se temtationi in-
gerit. Expedit temtationem antevertere.ts Id quod aiunt. Oportet
praevenire.312 Quamquam hoc ttconsilium sycophantistt sit ridiculum,tu ipsitv tamen im-
prudentes twet iocotw statuunt, quod Paulus prudens et serio statuit. Sua-
det enim coniugibus thorum et congressionem. Ne per incontinentiam ait,tx
videant ad concupiscendum, vel tale quiddam admittant,ty quod dominus ex-
ecratur. Matrimonia suasu dei cunctis commendata, incendio carnis me-
dentur una. A diaboli nuncio vetita, cui ius non fuit ullum vetandi.
Convenit ergo mihi cum literis sacris, Non esse castum, concupiscencia per-
ustum et alio iacientem semina. tzAdeo mittendum ad matrimonia libere
consulo.tz Confitebuntur et coelibes ita lasciviendo se data vota perfringere.

Conclusio 4. Peccant tamen quia primam
fidem fregerunt.313

Haec Conclusio certa fuit priusquam Paulus Timotheo vetationem praescri-
i Timo, 5ua beret. Ne quas viduas minores annis .60. eligat,ub sed repulsas auc professi-
one viduitatis ad matrimonia compelleret.314 Quia plusculum momenti vi-
Nume 30detur votum ante prohibitionem habere.ud Verum post interdicta: vota coe-
libatus non potuerunt perfici, absque parrochoue perito in scriptura. Si-
cuti uxoris votum nunquam consumatur,uf nisi viri consensus subscribat, sal-
tem tacitus.315 Sic vota praesertim ardua, praeter Episcopi docti iudicium, non
perficiuntur. ug Verum etiamsiug non consumanturuh vota, citra consensum
i. Timo, vtalis viri, qualis fuit Timotheus,316 tamen non nihil vovendi temeritate pec-
catur. Peccamus quia non possumus id praestare quodui promi-
simus. At levis culpa fuerit, cui suapte benignitate dominus repropiciatur.
Numeri. 30.Porro culpam admisit, cui dominus veniam dat. Sed scriptura dicit. Si mulier
sub potestate viri agens, votum vel iuramentum super animam suam vinxit
et vir quo die nosse coepit mulieris vinculum, contradicit, non impleat
uxor votum et propiciabitur illi dominus.317 Hic audis deum uxori propiciari,
ergo peccavit uxor. Clarum et est, in ditione positam, viro reclamante,
non debere votum consumareuj facto, Nunc cum omnes sumus mulieresuk
uni viro desponsae, nullum votum
ulcenseo finiendumul re, priusquam scierimus
nutum sponsi, qui in scripturis loquitur et consulit.318 At is per os Pauli
pellit minorem .60. annis,319 Itaque vota vel nulla sunt, vel non implenda
opere, Sit ab omni culpa non assero ustos quibus do et consulo ut nubant.

Ergo inquis occasionem peccandi das, et ducis ad peccata, Quia con-
nubia suades, et fateris coelibes contrahendo peccare. Dico in ea per-
plexitate (in quam ferocissimus pontifex umnostram aetatem iactavitum) iacentesun
peccata utrinqueuo spectare. Neque fieri posse ut vitato uno, in alterum non
BuchsymbolD5v impingamus. Atque hoc casu gravius periculum esse evitandum, et tole
randumup minus. Ex adverso desyderatur scriptura. Profer legem dei, ais,
permitentemuq delictum levius, ut gravius evites?ur Scripturam ostendo dicen-
Eccle. 7.tem. Non est iustus in terra, qui benefacit et non peccat.320 Haec autoritasus
concludit omnia opera sub peccatum, et arguit omnes bene operantes pec-
cati. Adigit autem ad benefaciendum dominus.ut Ergo ad id vicium quod devitare
non possunt. Deinde, Mosesuu sinit uxores vovere, attamen illoipso
peccare pronunciat, quod ait deum illi propiciaturum (ut dixi) si viro re-
nitente non expleat votum.321 Reliqua supersedeo.

Conclusio. 5. uvMaius tamen malum incontinens
admittit qui ustus peccat,
quam uxorem ducens.
uv322

Sensus est, religiosi minus peccant ducendo uxores, quam paciendo carnis
incendium. uwHaec ex superius dictis abunde firmatur, tamenuw probatur etiam.
Quia multa bona proficiscuntur ex matrimonio. Ex incendio carnis
quae bona veniunt? Matrimonium propagat liberos, fidei verbo efformat.
homines auget. terram excolit, et charitati, et fidei, et aliis invigilat. Coe-
libatus persaepe filios necavit, terrasux desertasuy fecit, uzcharitatem amputat, fi-
dem labefactat.uz Coniugia omnibus eava sanctis, quam prophanis laudantur.
Flammae concupiscenciae nusquam non abhorrentur. Qui ducit uxorem con-
tra votum, peccat, sed leviter, telam paleaceam Pontificis rumpens.vb Perferens
carnis ardorem rem abominandam facit, mala talia, qualia non sinit elo-
qui honestas. vcElocuti vero sumus aliqua talium criminum genera, ut nau-
seam ingeneraremus cunctis hominibus.vc

Assertio libri Assertio defensioquevd libri.

Scribit amicus, si est, quem refert, libellumve hunc obscoeniorem, vfoffensorem
Malehabentium,vf indignum Theologo, protinusvg supprimendum.vh Is facit quod
plures aemuli facient. viCaeterum ut huius libellivi foeditatem vjlevem. Edicvj quaeso,
numvk Theologum deceat, sermonevl Biblico loqui? Ex bibliis haec sunt
excerpta. vmMihique crede potuissemvm turpiora vnexcerpisse. Scioque plecturisvn
Repurgatio foeditatisvo Biblia,vp perinde sordida vqac obscoena obventura.vq Negocium cum Spiritu Sancto
non mecum laesus vrhabeat, dominumvr sequor, vseius eloquor verba.vs Neque ideo in-
verecunde et impudicevt loquor ut vufaciant velvu inverecundos, vvvel impudi-
cos.vv Atvw infirmos vxut medicarer,vx, obscoenosquevy a scoenovzwaductos et loqui
et vivere caste efficiam.wawbEtenim nonwb ambigo perwc multos poenitudiniswd impleri
wedoloreque vehementiwe discruciari, cum gravitatem scelerum, quae indicavimus.
subodorari coeperint. wfNam si tanta crimina, solum ostensa deterrent. Quid
putas factura in congressu et prelio? Si vel oculi vel aures rerum voces
vocabulaque odiunt, atque veluti mortes refugiunt. Quanto pavore easdem
res, timebit contingere manus. Non est iocundus earum contactus rerum,
quarum aspectus est terribilis. Vides ergo quid huic cordi insiderit. Sin
perversi (domus ex asperans) qui vel non concuciantur vel fiant deteriores
BuchsymbolD6r aut veluti novis flammis ardescant, istaec audientes.wf Num ideo Biblia ta-
cenda, et hunc librum dices delendum? Pro mea virili adnitar ustos ad ma-
trimonia trahere, a coenobiis religiosorum deterrere, et id multis modis,
tumwg metuwh iacturae, cumwi foeditatis nausea et facinoris imanitate.wj sive nau-
seas sive crepas, wkscripsi quod iure potui immo debui scribere.wk Consilium
illud sciens non amplector. Amice biblia vide.

Conclusio 6. Sacerdotes eatenus castitatem
promittentes quatenus, fragilitas humana permittit
possunt absque peccato, si volunt matrimoniis se iungere.323

Notumwl est promissioni illi, inesse conditionem, quae tum extat, cum incendium
carnis crebriore congressione refrigeratur. Ergo quid est aliud. Promitto me
caste victurum, quandowm permittit humana fragilitas.324 Quam hocwn nunquam caste vi-
vam, nisi per coitum sedatus fuerit concupiscentiae ardor, at dices stulta est
haec promissio, quidniwo stultam confitear.wp Quia e stulto cerebro wq 'ficis' 'ni' Rhoma'ni'
Pontificiswq egressa. Atquiwr quid aliud, potuit humanus affectus, inimicus
deo, invenire? Ignoraverunt, et hodie ignorant Pontifices Rhomani,ws quae
Matth. 15.wtwu sit humanae fragilitatis vis et natura. Quia scripturas ignorant. Chrisus
Rhoma. 7.wv ait. De corde hominis exeunt fornicaciones etc.325 Paulus. Scio quod non ha-
Gal. 5. Iacobi. i. Gen. 6.ww bitat in me bonum.326 Item, Caro concupiscit adversum spiritum.327 Et Iacobus.
Concupiscencia cum conceperit parit peccatum.328 Et Genesis,wx Cuncta cogi-
tatio hominis, intenta est ad malum omni tempore.329 Si wycordis cogitatiowy fluit in
malum, quanto pondere et precipitiowz fragilitas infirmaruit? Hoc ipsi non
speculantur,xa ideo xb chymeras pariunt.xb

Conclusio. 7. xcDeberent Episcopi Sacerdotes
concubinarios
ad matrimonia cogere.
xc330

Licita sunt matrimonia et una fornicationis remedia. Paulo dicente,
Propter fornicationem quisque suam uxorem ducta.331 Neque alia medicamina
videmus inxd lege domini tributa.xe Ad illa deberent cogi concubinarii. Verum
quia nihil commodi coniugia xfin culinas pontificumxf ingerunt.332 Itum est, ad
concubinas, quarum cohabitationemxgxhnummis mulctant crumas infarciunt.xh
Quid est quod toto caelo aberratis Episcopi aberratisxi? Et in re tam dilucida, qua non
potest lucidior esse hallucinamini?xj Vel contingite Biblia, et cito inve-
nietis matrimonia bona esse. atque persuasa omnibus in communi, et ad ea
cogendos, parum abstinantes.xk Resipiscite tandem, et avaritiam istam proscri-
bite, ita universus clerus, et vos hominibus eritis multo chariores, et rem
facietis deo impensius gratiorem, quam est coelibatus conservatio. Valete et
semel vos tanquam christianos, ad vocem Christi conferte. Alioqui non
feremus diu, neque possumus diucius ferre istam saevitiam.xlPropediem si ita
coniugatos clericos pergetis disperdere, vestrum aliquot nominatim.xl

xm Wittembergae ex officina Iohannis Grunenb: Anno M. D. XXI.xm

BuchsymbolD6v xnDum Coronida imposuissemus operi, erratuum (quod fere fit) tum primum
sese turba prodidit. hos. leviculis tamen transitis. subindicare hic visum est.
xn

ἒρρωσθε.

A.1. facie .2. Versu .7. inimicum lege initium

A.2. facie .1. Versu .24. cacodaemiis lege cacodaemonis333. Versu. Ultimo.
Nempe quot, lede quod. Facie.2. Versu .7. foeditares. lege foeditates. Versu
18. abueterentur. lege abuterentur. Versu .23. ut voluunt, lege ut volunt.
Versu .28. unico contextu lege. Sint iudicio vestro Pontifices flagitia levicula.

A .3. facie .1. Versu .13, fiscennium. lege sescenninum. Facie .2. Versu .16. sit
honor auribus.

B .1. facie .1. Versu .7. et .19. gingere lege gignere. Versu .12. et .18. minoris
lege minores. Versu .21. foemina .10. expungendum est. Nam bis legitur
et alterum abundant. Facie .2. Versu .4. pendetae. lege pendent c. Versu. 12. et
15. minuscula littera .q. Qui legendum: et unico contextu ad praecedentia:334
Versu .26. viduertatis lege viduitatis.

B .2. facie .1. versu .5xo. gnatus lege gnarus. Facie .2. versu .17. operis lege
operibus. Versu ultimo neglitis lege negligitis.

B .4. facie .1. Versu .12. Solumodo. lege Solutio. Facie .2. Versu .20. di-
versarum lege diversam.

B .4. facie .1. ver'su' .13. viationem, lege vitationem. viationis, lege vitationis.

C .1. facie .2. versu .14xp. ducat, lege ducant. Versu .27. Ea contraclamat, leg〈e〉 Et

C .3. facie .1. versu .4. cura lege. eum qui. Versu sequenti ablatum: lege
oblatum: obsolutum lege absolutum. Versu .22. quae fuisse. lege quaesi-
visse. Versu .27. adeo lege a deo. Ibidem virginitas lege virginitatis.
Facie .2. versu .13. conculare lege conculcare. Versu .12. proseverantiam
lege perseverantiam.

C .4. facie .1. Versu .3. adduco: sive addico sive adiudico legendum
putarim. Versu .27. contentio. lege. concentio. Facie .2. Versu .1. nisi forem
nimius, lege nisi forte nimium.

D .2. facie .1. ver'su' .3. stetissem, lege statuissem.335


a-afehlt B
b-b D. Andreae Carolostadio Autore B
c-cfehlt A, B, C
d-d ANNO M. D. XXI. B
e-e Bartholomaeo Bacchio B
f Carolostadio. D
g profluxerint B
hfehlt A, B, C
i inimicum C – im Korrekturverzeichnis verbessert
j illius A, B, C
kfehlt B
lfolgt Et A, B, C
m Romani A, B, C
n qnaquam A; quanquam B
ofehlt B
p Bacchi B
q Iaco. 5 B
r Illico B
s-s habuit intentos A, B, C
t sctitatis C
ufehlt B
v vel ex solo B
w In diem C
x irrepsit B
y coelobatus A
z praesbyterorum D
aa-aa murmura A, B, C
ab cohabitaiō C
ac paulum A, B, C
ad-adfehlt A, B, C
ae Romani A, B, C
afMarginalie hinzugefügt Omnia consecrantur argento B
ag dilui A, B, C
ah apetentes A
ai iminuerunt A
aj Prophetacas A
ak litteras A, C; literas B
al sanxierunt A, C
am Deinde A, B, C
anfolgt clericorum B
ao-aofehlt A, B, C
apfolgt ibi A, B, C
aq emandantur A
ar-arfehlt A, B C
as-as sese continentes A, B, C
at quibusdem, A; quibusdam: B, C
au coelebatu A, D
av beatitudo, A, B, C
aw pecuniae. A, C
ax cacodaemoniis A, C
ay audebatis. A, B, C
az proiecto A, B, C
ba infructtuosos C
bbfolgt Nempe A, B, C
bc quot A, C, D – im Korrekturverzeichnis verbessert C
bdfehlt A, B C
befolgt quod B
bf Bacchi B
bg suboluerit C
bh Christianissmo D
bi porest A
bj foeditares C – im Korrekturverzeichnis verbessert
bk appellirant A
bl-bl Equidem A, B, C
bm-bmfehlt A, B, C
bn coelebatum A, D
bo dehortarer A, B, C
bp ad modum A
bq ab veterentur C – im Korrekturverzeichnis verbessert
br-brfehlt A, B, C
bsMarginalie hinzugefügt Confessores pleni rimarum B
bt comesationibus A, C, D
bu voluunt C – im Korrekturverzeichnis verbessert
bvfehlt A, B, C
bw-bw malorum A, B, C
bx authores A, B, C
by Itaque A, B, C
bz Romanorum B
ca-ca malorum A, B, C
cb refluet. A, B, C
cc(sint B
cd Pontifices) B; Pontifices? A, C – im Korrekturverzeichnis verbessert
ce-cefehlt A, B, C
cf fatinora A
cg Et A, B, C
chfehlt A, B, C
ci monumentum A, C
cj Isrhael A, C
ck fiscennium A, C, D – im Korrekturverzeichnis in sescenninum verbessert C
cl dum A, B, C
cm-cm se graviter peccare A, B, C
cn-cn Arrigat auriculas A, B, C
co litterarum A, C
cp se se A
cq solitudine, D
cr an̄t D
cs nequaquaam A
ct incomperabiliter D
cu cruciate A, B, C
cv Moloth A
cw Itaque A, B, C
cx zz. C
cyfehlt A, B, C
czfehlt D
dafehlt A, B, C
db fundatur A, B, C
dc elabantur A, B, C
ddfolgt deo ficticio A, B, C
de honorantibus A, C – im Korrekturverzeichnis verbessert
df scoesus C
dg percussit A, B, C
dh quoddam C
di-di Adhuc B, C
djfehlt A, B, C
dk potifices A, B, C
dlfehlt A, B, C
dm Officiales, A, B, C
dnfehlt C
do tanʇo A
dp Charybdis B
dq-dqfehlt A, B, C
dr-drfehlt A, B, C
ds quod B
dt Bacchi B
du statuit? B
dv adhuibit. A, C
dw-dw ineclesia A
dxfehlt A, B, C
dy Sequntur D
dz quod B
ea obluctarer? B
eb anthoritati A; autoritati B
ec ysrahel A; Israel B
ed-edfehlt A, B, C
ee communico B
ef ductnm A
egfolgt Neque enim extrinsecus et alienus est. a rebus, ad similia A, B, C
ehfehlt A, B, C
ei conprehensus. A, B, C
ej-ejfehlt A, B, C
ek enim vero A, C, D
elfolgt Hucusque nobis A, B, C
em discuut A
en gingere C – im Korrekturverzeichnis verbessert
eo-eofehlt A, B, C
ep 3. D
eq quanquam B
er vidutatis B
es minoris C – im Korrekturverzeichnis verbessert
et-et sexaginta annis. A, B, C
eu snbdens A
ev minoris C – im Korrekturverzeichnis verbessert
ew gingere C – im Korrekturverzeichnis verbessert
ex .xv. B
eyfolgt Foemina .x. A, B, C – im Korrekturverzeichnis verbessert
ezfehlt A, C
fa se se A
fb viduertatis A, C, D
fc sic, A, B, C
fd-fd pendentae C – im Korrekturverzeichnis verbessert
fe fatere A, D
ff ministerio A, B, C
fg degentes et A, B, C
fh 39. C
fi noctuque B
fj Ecechi A
fk et dominio A, B, C
fl consummatio B
fm viduertatis A, C – im Korrekturverzeichnis verbessert
fn-fn pontifitia A, B, C
fo postea quam A
fp votum viduitatis A, B, C
fq comprobarit. B
fr contradicet A, B, C
fs infirmabitur A, B, C
ft & & A
fu Tum ipsa A, B, C
fv-fv habaet A, B, C
fw-fwfehlt A, B, C
fx gnatus C – im Korrekturverzeichnis verbessert
fy Romanorum A, B, C
fzfehlt A
gafolgt penitus A, B, C
gb simillimo B
gcfehlt A, B, C
gd se se A
ge autem, A, B, C
gf iussu D
ggfolgt reiicit A, B, C
ghfehlt A, B, C
gi-gi trahit A, B, C
gjfehlt A, B, C
gk-gk siquis autem A, B, C
glfehlt A, B, C
gmfehlt C
gn et A, B, C
go nosse debent A, B, C
gpfehlt A, B, C
gqfolgt nobis A, B, C
grfehlt A, B, C
gs aduc C
gtfehlt A, B, C
gufehlt A, B, C
gv Qnam D
gw fidenter A, B, C
gx-gx non aberrabit a vero. A, B, C
gy-gyfehlt A, B, C
gz-gz Repudiatas se sciant iuniores annis sexaginta a professione viduitatis, contracturas matrimonia. et dispensationi reifamiliaris dedendas. Neque absque causa, sterilitatem detestantur. Sara. Rebecka. Rachel. atque deinde Lia. Anna et reliquae sanctae mulieres. A, B, C
ha-hafehlt A, B, C
hbvom Editor verbessert für conceptionṙ
hcfehlt D
hdfehlt D
he-hefehlt A, B, C
hffolgt loquitur A, B, C
hg-hg precepitque A, C; precipitque B
hh-hh dominus. A, B, C
hi-hi Item, Cresce et multiplicare. A, B, C
hj-hjfehlt A, B, C
hk-hk Filie sunt Abrahae, cuius semen esse oportet [oprotet A ] sicut coeli stellas, et maris arenam, quorum numerum haud quaquam consequentur viduitate, itaque nubant, non enim quibunt viduae (contra scripturarum authoritatem) deo complacere. A, B, C
hl-hl Postremo nolo virgines vestales, monachas viduas celare, dispensationem rei domesticae bonum opus esse, a scripturis commendatum, et antecellere multis nominibus preculas illas perpetuas, quas mussant in sacra aede, Sic enim ait Christus 〈.〉 Cum oratis, nolite multum loqui, sicut Ethnici faciunt.[ Marginalie Mat. v.] At hoc diluunt belle, respondentes. Nos canimus et clamamus, Certe astute vitant reprehensionem Christi, Quia longas concentiones [conceniones A, C ] vocum effundere et alto clamore preces eructare, non st loqui, sed clare et alte loqui. Esaias [ Marginalie Esa. i.] absque velo, dispensationem rerum erga proximos maxime domesticos longissime anteponit precationibus. Cum multiplicaveritis [muitiplicaveritis A ] inquit orationes vestras non exaudiam 〈.〉 Quaerite iudicium, subvenite oppresso, iudicate pupillo, defendite viduam. Deo nihil possumus bonis operis [operibus B ] addere, neque malis, quicquam detrahere. Proinde ad proximorum curam nos alligavit Christus dominus. Hoc est preceptum meum ut diligatis invicem, [ Marginalie Ioan 15] Item 〈.〉 Et vos debetis alter alterius lavare pedes, [ Marginalie Ioan 13] onera ferre 〈.〉 Hoc deo acceptum est, et veluti sibi factum reputat. Quicquid minimo ex meis feceritis, ait Christus, hoc mihi fecistis. [ Marginalie Mat 24 A ] Haec oportet virgines et viudas ante omnia facere, Sic enim oramus, Sic vere deo placemus, Delectus operum adhibendus est, et sunt bonis meliora anteponenda. A, B, C
hmvom Editor verbessert für andere
hnvom Editor verbessert für 5.
hovom Editor verbessert für illibenier
hp-hp Mulieres ergo A, B, C
hq subtollite A, C
hrfolgt desiturae semel A, B, C
hs-hsfehlt A, B, C
ht-ht viva templa curaturae. A, B, C
hu Quando A, B, C
hv neglitis A, B, C – im Korrekturverzeichnis verbessert
hw-hw donec in minimis illis rebus statis, Maiora legis oportet primum facere, [ Marginalie Luc. 11] scilicet Iuditium, Fidem, et Charitatem, atque tum, si vacat etiam levicula legis experiri. vos autem Moniales (ut vestro vobis blandiar vocabulo) excolitis culicem, et deglutitis camelum [ Marginalie Mat. 23 A, C; Mat. 13 B ] A, B, C
hx decesse C
hyfehlt A, C; et B
hz feretis A, B, C
ia partabitis A
ib circum ire A, C
ic Augurum A, B, C
id assumsit A
ie-ie At A, B, C
if illius A, B, C
ig parochum B
ih iritet A, B, C
iifehlt A, B, C
ij-ij dequibus A
ik-ik Cumprimis B
il per multos A, D
imfehlt A, B, C
infehlt C
iofehlt A, B, C
ip solicitus B
iq comoda A, C
ir-irals Marginalie A, B, C
is cum C
it Nequaquem A, B
iu-iuim Fliesstext A, B, C
iv Solō A; Solumodo C – im Korrekturverzeichnis verbessert
iw viationem C – im Korrekturverzeichnis verbessert
ix viationis C – im Korrekturverzeichnis verbessert
iy Coelebatus A
iz 198 D
jafehlt A, B, C
jb capaces? D
jc Per mittit A
jd in coniugatis D
je-je cruceet A
jf incarnǝ A
jg-jgfehlt A, B, C
jh i. Corin. vii. A, B, C
ji-jifehlt A, B, C
jj quod B
jk Unus quisque A
jl prohibibet A, B
jm Commone faciendo A, C
jn-jn Siquis D
jo diversarum C – im Korrekturverzeichnis verbessert
jp Se iungere A
jqMarginalie hinzugefügt 1. Timot. vi. A, B, C
jrfehlt A, B, C
js praesit B, C
jt-jtfehlt A, B, C
jufehlt A, B, C
jv in quit A
jw-jw inomnibus A
jxfehlt A, B, C
jy Eclesia A, B, C
jz peracturos, A, B, C
ka-ka omnes ergo A, B, C
kb Parochi B
kc-kc etsi A
kd Si quidem A
ke atqua A
kf Ecechi, A
kg 24. A, B, C
kh repeciit A, C, D
ki Ecechiel A
kj-kj desemine A, C
kkfehlt D
kl statuit, ut A, B, C
km Postea quam C
kn non nullas A, D
ko-ko Hisce videre quimus, quam omnia consonant et vetera et nova, quam una mente, unaque voce, conclamant. et lex et Evangelium et Paulus presbyteri, uxores ducat A, B, C
kp-kp Neque A, B, C
kq-kq obloquar. A, B; loquar C
kr coelibatum, A, B, C
ks coelbatu A
ktfehlt A, B, C
ku Dein A, B, C
kvfehlt A, B, C
kw descivernnt A; desciverunt, B, C
kx ab errantes A, C
ky Ea C – im Korrekturverzeichnis verbessert
kz Econtra clamat B
lafehlt A, B, C
lb accipiant A, B, C
lcfehlt A, B, C
ld Nnnc A
le ʇemporibus A
lfvom Editor verbessert für 5.
lg persimulationem A, C
lh falsi loquiorum A
li Bacchi B
lj Eodem. D
lkfehlt A
ll pessiam A
lm senires D
ln licet A, B, C
lofehlt A, B, C
lp-lpfehlt A, B, C
lqfehlt A, B, C
lr-lrfehlt A, B, C
ls attendunt? Attendunt A, B, C
lt mente C
lu spiritus A, B, C
lv-lvfehlt A, B, C
lw Israel A
lx dcretales A
ly et A, B, C
lz-lz egoipse A, D
ma in circumcisa C, D
mb ocalluerit A; occalluerit B, C
mc permitatur A
md qnam A
me consummari B
mf-mf vos inquam A, B, C
mg inducam A, B, C
mh-mh Quinetiam B, D
mi docuerit C
mj et A, B, C
mk libri A, C
ml Nempe A
mm cura C – im Korrekturverzeichnis verbessert
mn facetat A
mofehlt A, B, C
mp ablatum A, C – im Korrekturverzeichnis verbessert
mq obsolutum C – im Korrekturverzeichnis verbessert
mr quaturodecim A
ms sinaus A
mt-mt 115. D 〈.〉
mu cum A, B, C
mv mumimento A; munimento C, B
mw pronunctiare C
mx per pauci A, D
myfehlt A, B, C
mzfolgt v. A, B, C
nafolgt magni A, B, C
nb qae siisse A; quae fuisse C – im Korrekturverzeichnis in quaesivisse verbessert
ncfolgt l. A, B, C
ndfehlt C
ne et A, B, C
nf Moysen A, C
ngfehlt D
nh ex perentiae A
nifehlt A, B, C
nj-nj adeo A, C, D – im Korrekturverzeichnis verbessert C
nk virginitas C – im Korrekturverzeichnis verbessert
nl pronunctio C
nm se se A
nn perpetunm D
no robustior? B
np proseverantiam C – im Korrekturverzeichnis verbessert
nq conculare C – im Korrekturverzeichnis verbessert
nr titillentur B
ns 90. D
nt-ntfehlt A, B, C
nufehlt A, B, C
nv detis, A, B, C
nw Quoniam A, B, C
nxfehlt A, B, C
nyfehlt D
nz quem A, B
oa tollerare D
ob etiam A, B, C
ocfehlt A, B, C
od obsistas, A, B, C
oe flgrans A
of-offehlt A, B, C
og abhorreo A, B, C
ohfehlt A, B, C
oiim Korrekturverzeichnis in addico sive adiudico verbessert C
oj i. Corin, vii A, B, C
okfehlt A, B, C
ol-ol quoda A
omfehlt A, B, C
on-onfehlt A, B, C
oofehlt A, B, C
op-op vovere. A, B, C
oq Moyses C
or cuntis A
os-osfehlt A, B, C
otfehlt B
ou-ou Cuiquidemalbori A; Cuiquidem labori B, C
ov Lu, eand, A, C; fehlt B
ow contentio C – im Korrekturverzeichnis verbessert
ox-oxfehlt A, B, C
oy maiora D
ozim Korrekturverzeichnis in fortem verbessert C
pa ultimo A, B, C
pb est A, B, C
pcim Text als Zwischenüberschrift B
pd conclnsio A
pe-peim Fließtext A
pf Romanorum B
pg litteris A, C
ph marum A
pi exticis se A; extitis se C
pj nxoris A
pk-pk benepresit C
plfehlt D
pmfehlt A, B, C
pn-pn Quod A, B, C
po-pofehlt A, B, C
pp autem A, B, C
pq pressit A, B
prfehlt A, B, C
ps dicerem? B
ptfehlt A, B, C
pu cum B
pv cogitatione A, B, C
pw cum A
px sit A, B, C
pyfehlt A, B, C
pz-pz Episcopum A, B, C
qa con suetudine A
qb eclesiae A
qc Eclesiam A
qd eclesiae A
qe luxui A, B, C
qf frugi C
qg Rhoma 'ni' D
qh referenduɯ A
qifehlt A, B, C
qj Roma 'ni' A, B, C
qk-qk de uxore, A, B, C
qlfehlt A, B, C
qm eligenduɯ A
qn eligitur? A; eligitur: B; eligitur, C
qo sciens? B
qp coniunctos A, B, C
qq Elisabet. A, B, C
qr Eleazer A
qs-qs defiliabu A
qtfehlt B
qufolgt et A, B, C
qv 18 A, D
qw Applca A
qx fungantur B
qy portans? C
qzfehlt A, B, C
rafehlt A, B, C
rb tiaram B
rcim Korrekturverzeichnis in statuissem verbessert C
rdfehlt A, B, C
re-refehlt A, B, C
rf oportere A, B, C
rg Episcopos A, B, C
rh-rhfehlt A, B, C
ri quod A, B, C
rj iiii A, B, C
rkfehlt A, B, C
rl aūt A
rmfolgt ordinatis A, B, C
rn-rnfehlt A, B, C
ro-ro Pauli statuto .s. C
rp Ne quis B
rqfehlt A, B, C
rr aanducantes A; manducantes D
rs-rsfehlt A, B, C
rt abiciendae C
ru nisi A, B, C
rv-rv utquis A
rw dxerim A
rx-rxfehlt A, B, C
ry Et A, B, C
rz bene facit A, B, C
safolgt et C
sb-sbfehlt A, B, C
scfehlt A, B, C
sd scortationes C
se adultero C
sf besciolis A, D
sg Lrui A
sh 22 C
si succuberit C
sjfehlt A, B, C
sk multat B
sl-slfehlt A, B, C
sm quroum A
sn Campararis A, B, C
so coenuti C
spfehlt A, B, C
sq vindicabis, B
sr per A, B, C
ss-ss manet te? A, B, C
st Ad huc A
su-sufehlt A, B, C
svfehlt A, B, C
sw offendam. A, B, C
sx voluntae A
sy implicant A, B, C
szfolgt sic A, B, C
ta et A, B, C
tb Si quidem A
tcfehlt A, B, C
td Sathanae B
te temtationem A
tf-tf siquid D
tg-tg exconsensu A, C, D
th-th idipsum C
ti temtet A, D
tj Sathanas B
tk imtemperantes A
tl Temperantes A, B, C
tm coelibatus A, B, C
tn-tn consensuatque B
to temtet A, D
tp Sathanas B
tq Oēm C
tr sathana B
ts antevortere . A, C, D
tt-tt illis A, B, C
tu ridiculo A, B, C
tvfehlt A, B, C
tw-twfehlt A, B, C
txfehlt A, B, C
ty admittas A
tz-tzfehlt A, B, C
ua vi A, B, C
ub eligeret A, B, C
ucfehlt D
udfehlt A, B, C
ue parracho A; parocho B, D
uf consummatur B
ug-ug Verum eciamsi A; Verumetiam si B; Verum etiam si C
uh consummantur B
ui qud A
uj consummare B
uk ɯulieres B
ul-ul censeofiniendum A
um-um rapuit A, B, C
unfolgt utrinque A, B, C
uofehlt A, B, C
up tollerandum D
uq permittentem B
ur evites. B, C
us authoritas C
utfehlt A, B, C
uu Moyses C
uv-uvim Fließtext A
uw-uwfehlt A, B, C
uxfehlt A, B, C
uyfolgt desertas A, B, C
uz-uzfehlt A, B, C
va tam A, B, C
vb rumpit. A, B, C
vc-vcfehlt A, B, C
vdfehlt A, B, C
ve lbellum A
vf-vf offendentem infirmos A, B, C
vgfehlt A, B, C
vhfolgt omnino A, B, C
vi-vi Ut levem A, B, C
vj-vjfehlt A, B, C
vk edicam A, B; edic,an C
vl sermoni D
vm-vm possem A, B, C
vn-vn coaptare, et scio perlecturo A, B, C
vofehlt D
vpfolgt obvenire A, B, C
vq-vqfehlt A, B, C
vr-vr habebit, haerum A, B, C
vs-vs illius mandata exequor. A, B, C
vtfehlt A, B, C
vu-vufehlt A, B, C
vv-vv efficiam A, B, C
vwfolgt ut A, B, C
vx-vx sanem A, B, C
vy obscoenos A, B, C
vz coeno B
wa-wa educam, A, B, C
wb-wb Non enim A, B, C
wcfehlt A, B, C
wd poenitudine A, B, C
we-we et dolore A, B, C
wf-wf Sint perversi (domus exasperans) qui vel non concuciantur, vel fiant deteriores aut veluti novis flammis ardescant [ardeseant A ], istaec [isthaec B ] audientes. A, B, C
wg cum C
wh motu D
wi tum C
wj immanitate B, C
wk-wk scribere debui. A, B, C
wl Notum A
wm quantum C
wnfehlt A, B, C
wofehlt A, B, C
wp confiteor A, B, C
wq-wq ponti 'ficis' roma 'ni' A, B, C 'ni'
wr Atque A, B, C
ws roma 'ni' A, B, C
wtfehlt B
wufehlt A, B, C
wv 6. C
ww 5 B
wxfolgt vi. C
wy-wy cogitacio cordis A, B, C
wz fragore, A, B, C
xa assequntur A; assequuntur B
xb-xb pariunt chymeras. A, C; pariunt chimaeras. B
xc-xcim Fließtext A
xdfehlt A, B, C
xefehlt A, B, C
xf-xffehlt A, B, C
xg cohibitationem A, D
xh-xh mulctant nummis. A, B, C
xifehlt A, B, C
xj hallucinamini. B
xk abstinentes B
xl-xlfehlt A, B, C
xm-xm Sit laus deo. Impressus vuittembergae a Nicolao Schirlenco, in aedibus Carolostadii. M.D.XXI. A; Finis B; Sit laus deo. Ελπίδιος τõισ [sic] σπουδαίοισ [sic] ἐυπράττειν.C
xn-xnfehlt A, B, D
xovom Editor verbessert für 4
xpvom Editor verbessert für 14

1Folgen in B auf fol. A1v die 7 Conclusiones de coelibatu (wie KGK 181).
2Zu Barthel/Bartholomäus Bach siehe KGK III, Nr. 163, S. 271, Anm. 12. Zu Karlstadts Kontakten zu Bürgern aus Joachimsthal, denen er mehrere seiner Schriften in den 1520er Jahren widmete – siehe KGK III, Nr. 163, S. 261 f. und insbesondere Anm. 45.
3 Papst Calixt II. (um 1060–1124).
4 1. Mose 6,5 Vg »[…] et cuncta cogitatio cordis in terra esset ad malum omni tempore.«
5 Jak 1,15 Vg »Deinde concupiscentia cum conceperit, parit peccatum: peccatum vero cum consummatum fuerit, generat mortem.«
6Bezug auf die von Calixt II. (siehe Anm. KGK 190 (Anmerkung)) im Jahr 1119 einberufene Synode von Reims, wo neben Investiturfragen auch andere Themen behandelt wurden und Kanon 5 die Ehelosigkeit der Kleriker verschärfte. Siehe Mansi 21, 235 f. Die »Erfindung« des Zölibats interpretiert Karlstadt als Mittel zum Geldverdienen. Da Papst Calixt II. erkannte, dass Priester die Sünde nicht vermeiden und sich nicht von Frauen fernhalten konnten, machte er den Zölibat zur Pflicht, um Dispense zu verkaufen oder Geldstrafen zu verlangen. Buckwalter behauptet, dass »Karlstadt an eine mittelalterliche Tradition« anknüpft; siehe Buckwalter, Priesterehe, 84 Anm. 23, auch für weitführende Literatur. Die Stelle aus Kanon 5 der Synode von Reims ist in D. 27 c. 8 (CICan 1, 100) aufgenommen. Für Karlstadt steht die »Erfindung des Zölibats« von Calixt II., übernommen in das kanonische Recht, dem göttlichen Recht entgegen, d. h. dem ius divinum. Vgl. auch KGK 189 (Textstelle) u. KGK 189 (Textstelle).
7Eigentlich 1. Tim 6,10, wie in Anm. KGK 190 (Anmerkung). Vgl. Buckwalter, Priesterehe, 85 Anm. 24.
8Wie ein umgekehrter Silenus (vgl. Erasmus, Adag. 2201: »Sileni Alcibiadis« (ASD II-5, 158–190) verbirgt das Zölibatsgelübde hinter dem Schein der Heiligkeit sein Gegenteil, nämlich die Sünde.
9 1. Tim 6,10 Vg »radix enim omnium malorum est cupiditas quam quidam appetentes erraverunt a fide […] «.
10Erasmus, Adag. 825: »Mali corvi malum ovum« (ASD II-5, 348–350).
11Vgl. X 3,1; VI 3,1; Clem. 3,1; Extrav. Com. 3,1 in CICan 2, 449–554; 1019; 1157 f.; 1255–1257.
12Vgl. X 3,3; VI 3,2,1 in CICan 2, 457–460; 1019.
13Vgl. X 3,2 in CICan 2, 454–457.
14 Karlstadt kritisiert hier jenes kanonische Recht (auf das er sich im Text offensichtlich bezieht – siehe Anm. KGK 190 (Anmerkung), KGK 190 (Anmerkung), KGK 190 (Anmerkung)), das der Zölibat vorschreibt. Päpstliche Dekrete und kanonische Gesetze, die dem Klerus auferlegt werden, sind nur menschliche Erlasse, welche die aus dem Zölibatsgelübde entstandenen Sünden nicht heilt, sondern eher verschärft, indem z. B. das Zusammenleben mit Frauen, nicht aber die Ehe den Priestern erlaubt ist. So wie Calixt II. damals das Zölibat erfunden habe, um Geld daraus zu verdienen, dienten die päpstlichen Dekrete und kanonischen Gesetze nur dazu, sogar gottlose Handlungen – des »heiligen« Geldes wegen – zu billigen. Diese Kritik leitet die darauffolgende Entgegensetzung von menschlichem Gesetz (dem kanonischen Recht) und göttlichem Gesetz (die Schrift) ein.
15Das Zölibatsgelübde.
17Keusche Priester bringen dem Papstum nach Karlstadts Kritik kein Geld, da sie keines Dispens von der Zölibatsverpflichtung kaufen und keine Geldstrafe bezaheln.
19Bezug auf die »Erfindung des Zölibats« durch Calixt II. s. o. Anm. KGK 190 (Anmerkung).
20Hier verwendt Karlstadt eine juristisch-kanonische Begrifflichkeit, um die Beichte zu beschreiben. Der Auditor war von einem Richter eingesetzt, um einen Teil der Untersuchungen eines Streitfalls vorzunehmen.
21 Karlstadt bietet in seiner scharfen Kritik hier eine groteske Darstellung der Beichtväter an, die sich den Lebensgenüssen – Gelage und Trinksprüche – widmen und zur Unterhaltung, sich die Sünden der Beichtkinder erzählen. Damit wird auch das Beichtgeheimnis nicht mehr gewahrt. Vielleicht ist hier aber auch ein Bezug auf das Beichten als Kontrollmittel gemeint. Durch die Beichte können diejenigen, die das Keuschheitsgelübde nicht halten, dazu gedrängt werden, Buße zu tun oder sich die Absolution zu erkaufen.
24 5. Mose 23,17 Vg »non erit meretrix de filiabus Israhel neque scortator de filiis Israhel.«
25Vgl. Buckwalter, Priesterehe, 85: »Hierbei handele es sich nicht um Hurerei, Ehebruch oder gar Homosexualität, sondern um etwas für Karlstadt ungleich viel Gravierenderes: die sexuelle Selbstbefriedigung der Kleriker im Geheimen. Diese bedeute einen Verstoß gegen das göttliche Gesetz, der nichts Geringeres als die Todesstrafe nach sich ziehe«. S. u. KGK 190 (Textstelle). Im Hintergrund steht auch Karlstadts radikale Kritik an den Scheintugenden: Wahre Keuschheit liege nicht in äußeren Handlungen, sondern in der Reinheit der Seele. Diejenigen, die sich für besser halten, weil sie ein Keuschheitsgelübde abgelegt haben und es nicht öffentlich brechen, aber heimlich mit sich selbst Unzucht treiben, begehen die schlimmste aller Sünden, schlimmer als Hurerei und Ehebruch. Durch Scheintugend hat man nicht nur gesündigt, sondern in der Überzeugung, ein Gerechter zu sein, macht man es unmöglich, sich der Sünde bewusst zu werden und deshalb zu verzweifeln und sich Gott anzuvertrauen, der der Einzige ist, der den Sünder retten kann.
27 3. Mose 20,4 f. Vg »Quod si negligens populus terrae, et quasi parvipendens imperium meum, dimiserit hominem qui dedit de semine suo Moloch, nec voluerit eum occidere: ponam faciem meam super hominem illum, et super cognationem eius, succidamque et ipsum, et omnes qui consenserunt ei […] «; vgl. auch 3. Mose 18,21 Vg »De semine tuo non dabis ut consecretur idolo Moloch, nec pollues nomen Dei tui. Ego Dominus.«
28Zum Verbot des Ehebruchs siehe 2. Mose 20,14; 5. Mose 5,18; 3. Mose 18,20. Siehe auch Joh 8,1–11, wo die Steinigung der Ehebrecherin problematisiert wird.
29Zur Bedeutung des Wortes »Moloch« siehe auch Reuchlin, De rudimentis Hebraicis (1506), 286 f.
30Gemeint sind hier die Mönchsorden, wie die Dominikaner oder die Franziskaner.
32 1. Mose 38,9 f. Vg »[…] introiens ad uxorem fratris sui semen fundebat in terram ne liberi fratris nomine nascerentur et idcirco percussit eum Dominus quod rem detestabilem faceret.«
34Vgl. Erasmus, Adag. 404: »Evitata Charybdi in Scyllam incidi« (ASD II-1, 479–482).
35 1. Tim 3,2;12; in der Marginalie verweist Karlstadt vermutlich auf 1. Tim 5,3–16. Auf diese Bibelstelle – mit Tit 1,5–7 – bezieht sich auch Luther in seiner Adelsschrift, vgl. WA 6, 21–29. Diese Interpretation Karlstadts von 1. Tim 5 widerspricht Luther in seinem Brief an Melanchthon vom 01.08.1521, vgl. WA.B 2, 374,2–34 Nr. 425.
37C 17,4,5: »Omne ecclesiae raptores […] dampnamus atque sacrilegos esse iudicamus; et non solum eos, sed omnes consentientes eis, quia non solum qui faciunt rei iudicantur, sed etiam qui facientibus consentiunt. Par enim pena et agentes et consentientes comprehendit« (CICan 1, 816). Siehe auch X 1,29,1 und 5,39,47 (CICan 2, 158 und 909).
38 1. Kön 22,52 f. Vg »Ohozias autem filius Ahab […] fecit malum in conspectu Domini et ambulavit in via patris sui et matris suase et in via Hierobeam filii Nabtah qui peccare fecit Israhel.«
39Vgl. die in D angegebene Bibelstelle, Hes 20,18 Vg »Dixi autem ad filios eorum in solitudine: In praeceptis patrum vestrorum nolite incedere, nec iudicia eorum custodiatis, nec in idolis eorum polluamini.«
41Vermutlicher Verweis auf Plutos, die Komödie des Aristophanes; siehe auch Erasmus, Adag. 422: »Paupertas sapientiam sortita est« (ASD II-1, 494).
42D. h. nach dem 19. Juni (am Tag »Gervasii et Prothasii«), also am 20. Juni 1521. Zur hier andegeuteten Disputation siehe die Einleitung zu KGK 181.
43D. h. am 29. Juni 1521.
45 1. Tim 5,11 Vg »Adolescentiores autem viduas devita: cum enim luxuriatae fuerint in Christo, nubere volunt.«
46Hier macht Karlstadt ein zentrales Prinzip seiner Hermeneutik deutlich, auf dessen Grund zwei Schriftstellen duch eine strukturelle, inhaltliche Ähnlichkeit aufeinander bezogen werden können. Durch dieses Prinzip »a similitudine« wird das göttliche Gesetz – z. B. die eben in 1. Tim 5,11 formulierte Regelung für die jungen Witwen – auch in der Gegenwart – z. B. mit Bezug auf Mönche und Priester – als verbindlich geltend gemacht.
47Der wesentliche Zusammenhang zwischen Altem und Neuem Testament bzw. Gesetz ist durch das Bild der zwei Cherubim, die nach 2. Mose 25,18–20 einander zugewandt sind und auf den Gnadenthron sehen, dargestellt. Ähnlich in KGK 203 (Textstelle). Dieser Zusammenhang ist auch in Bezug auf die Auslegung sowohl von Paulus und Mose, als auch von tropologischen Argumenten angewendet worden. Im Hintergrund steht die Vorstellung der ganzen Schrift als Gesetz des Geistes. Siehe zur Hemeneutik Karlstadts auch KGK III, Nr. 163 u. Nr. 171. Das »ad similia procedere« entspricht auch dem juristischen Verfahren laut D 1,3,12: »Non possunt omnes articuli singillatim aut legibus aut senatus consultis comprehendi: sed cum in aliqua causa sententia eorum manifesta est, is qui iurisdictioni praeest ad similia procedere atque ita ius dicere debet.« (CICiv 1, 12).
48 1. Tim 5,11–14 Vg »Adolescentiores autem viduas devita: cum enim luxuriatae fuerint in Christo, nubere volunt: habentes damnationem, quia primam fidem irritam fecerunt; simul autem et otiosae discunt circuire domos: non solum otiosae, sed et verbosae, et curiosae, loquentes quae non oportet. Volo ergo juniores nubere, filios procreare, matresfamilias esse, nullam occasionem dare adversario maledicti gratia.«
49 4. Mose 30,10 Vg »vidua et repudiata quicquid voverint reddent […].« Der Widerspruch der beiden Bibelstelle ist nur scheinbar. Paulus rät Timotheus, nur Keuschheitsgelübde – nicht irgendein Gelübde – und nur für junge (d. h. jünger als 60, s. u.) Witwen abzulehnen. Siehe auch KGK 203 (Anmerkung).
50Vgl. 1. Tim 5,9 Vg »Vidua eligatur non minus sexaginta annorum […].«
51Vgl. nochmals 1. Tim 5,14.
52 3. Mose 27,7 Vg »sexagenarius et ultra masculus dabit quindecim siclos fermina decem.«
53S. o. Anm. KGK 190 (Anmerkung). Die Übereinstimmung zwischen Altem und Neuem Testament wird somit bestätigt.
54Vgl. 1. Tim 5,9 f. Vg »[…], quae fuerit unius viri uxor, in operibus bonis testimonium habens, si filios educavit, si hospitio recepit, si sanctorum pedes lavit, si tribulationem patientibus subministravit, si omne opus bonum subsecuta est.«
56Vgl. 2. Mose 28,30 Vg »pones autem in rationali iudicii doctrinam et veritatem quae erunt in pectore Aaron quando ingreditur coram Domino et gestabi iudicium filiorum Israhel in pectore suo in conspectu Domini semper.«
57 Ps 1,2 Vg (LXX) »sed in lege Domini voluntas eius et in lege eius meditabitur die ac nocte.«
58 Tit 1,9 Vg »[…] ut potens sit et exhortari in doctrina sana et eos qui contradicunt arguere.«
59Vgl. Hes 34,16 Vg »Quod perierat requiram, et quod abjectum erat reducam, et quod confractum fuerat alligabo, et quod infirmum fuerat consolidabo, et quod pingue et forte custodiam: et pascam illas in iudicio.«
61Vgl. Anm. KGK 190 (Anmerkung). Die Bibelstelle des Alten Testaments wird durch eine Analogie auf die Bischöfe angewandt, mit direktem Bezug auf die hier ausgelegte Bibelstelle des Neuen Testaments aus 1. Tim 5.
63 Ps 118(119),105 Vg »Lucerna pedius meis verbum tuum et lumen semitis meis.«
65 Jer 23,22 Vg »Si stetissent in consilio meo, et nota fecissent verba mea populo meo, avertissem utique eos a via sua mala, […].«
68Hier wird einerseits die Übereinstimmung zwischen Altem und Neuem Testament – d. h. zwischen Moses und Paulus, 4. Mose 30,4–17 und 1. Tim 5,11–14 – bestätigt, s. o. Anm. KGK 190 (Anmerkung). Andererseits offenbart diese Übereinstimmung die ganze Schrift als Gesetz des Geistes, auf dessen Grundlage eine sichere Anleitung zur Gerechtigkeit allen Menschen gezeigt wird.
74Nach 1. Tim 5,14 sollen jüngen Witwe heiraten und Kinder bekommen.
75Vgl. 1. Sam 1,5 Vg »Annae autem dedit partem unam tristis, quia Annam diligebat. Dominus autem concluserat vulvam eius.«
76Vgl. Lk 1,7.
79Vgl. Erasmus, Adag. 945: »Ex diametro opposita. Diametro distant« (ASD II-2, 450).
80Der Gegensatz zwischen dem biblischen Beispiel von Hanna – die über ihre Sterilität verzweifelt war – und den Nonnen – die sich durch ein Keuschheitsgelübde von sich aus unfruchtbar machten – dient dazu, die Scheintugend der Nonnen als eine nicht auf das göttliche Recht fundierte Praxis zu verurteilen.
83 1. Mose 30,1 Vg »Cernens autem Rachel quod infecunda esset, invidit sorori suae, et ait marito suo: Da mihi liberos, alioquin moriar.«
85Siehe vorherige Anm.
86 Hos 9,14 Vg »Da eis, Domine. Quid dabis eis? da eis vulvam sine liberis, et ubera arentia.«
87Wie oben KGK 190 (Textstelle) wird hier die Einhaltung der Klosterordnungen (z. B. der Dominikaner und der Franziskaner und Klarissen) als Abgötterei gegenüber den Gründern oder Schutzpatronen derselben Mönchsorden verurteilt. Wer dem göttlichen Gesetz folgt, kann dagegen die monastischen Traditionen, insbesondere das hier diskutierte Keuschheitsgelübde, nicht akzeptieren.
88Vgl. 1. Mose 30,13 Vg »Dixitque Lia: Hoc pro beatitudine mea: beatam quippe me dicent mulieres […].«
92Vgl. 1. Mose 30,23 Vg »Quae concepit, et peperit filium, dicens: Abstulit Deus opprobrium meum.«; s. auch Lk 1,25.
93Keuschheit und Jungfräulichkeit werden nicht grundsätzlich abgelehnt, sondern nur denjenigen zugebilligt, die sie ohne concupiscentia bewahren können.
94Den Ordensschwestern wird vorgeworfen, sich heidnischer, nicht christlicher Verehrung ihrer Schutzpatroninnen hinzugeben. Die Vestalinnen waren Priesterinnen der Vesta, der römisch-mythologischen jungfräulichen Göttin von Heim und Herd. S. o. Anm. KGK 190 (Anmerkung).
95Vgl. z. B. 1. Kor 7,25–39.
98Vgl. 1. Mose 1,22;28 u. 8,17 u. 9,1;7. Siehe auch Anm. KGK 190 (Anmerkung).
99Siehe vorherige Anm.
101 1. Mose 35,11 Vg »dixitque ei: Ego Deus omnipotens: cresce, et multiplicare: gentes et populi nationum ex te erunt […].«
106Vgl. DWb 13, 882: »[…] ein verschnittenes oder zur begattung untauglich gemachtes weibliches thier heiszt nonne mit bezug auf das keuschheitsgelübde der nonnen […] bair. die nunn, eine stute, der man die bärmutter ausgeschnitten oder durch einen angebrachten draht die beschälung unmöglich gemacht hat.«
107 Karlstadt zieht hier die Schlussfolgerungen aus der vorherigen Interpretation der alttestamentlichen Bibelstellen und bekräftigt dadurch seine These: Die Heilige Schrift und damit das göttliche Gesetz lehnen die Keuschheit nicht ab, laden jedoch alle ein, zu heiraten und sich zu vermehren. Dieses göttliche Gesetz wird durch das Keuschheitsgelübde der Mönchsorden missachtet. Mönche und Nonnen verehren lieber ihre irdischen, heidnischen Gottheiten – d. h. ihre Schutzpatrone – und widersprechen damit dem göttlichen Gebot. Sie bleiben darüber hinaus nicht keusch, wie sie behaupten, sondern sind Sklaven fleischlicher, sexueller Begierde und fallen deswegen in noch größere Sünde.
108Offensichtlich eine rhetorische Frage.
110 1. Mose 15,5 Vg »[…] Suspice caelum, et numera stellas, si potes. Et dixit ei: Sic erit semen tuum.«
113 Karlstadt greift auf, was bereits zuvor nachgewiesen und argumentiert wurde, nämlich dass Mönchsorden und insbesondere das in ihnen vorgeschriebene Keuschheitsgelübde im Widerspruch zur Schrift, also zum göttlichen Willen und Gesetz, stehen.
114In diesem Abschnitt legt Karlstadt das Thema der Keuschheit vor dem breiteren Hintergrund der Grundprinzipien seiner Theologie dar, die er in anderen Schriften ausgearbeitet hatte. Das erste Prinzip ist der radikale Gegensatz zwischen dem Vertrauen in die menschlichen, äusserlichen Werke der Mönche – die sich dadurch stolz machen, dennoch sich selbst coram Deo zur Sünde verdammen – und dem wahren inneren Glauben an Gott, durch den die Christen ihre Sünde erkennen, an ihrer natürlichen Kraft verzweifeln und sich damit auf die göttliche Gnade verlassen. Siehe auch Th. 17–24 in KGK 186.
117Siehe vorherige Anm.
118 Hebr 3,8 f. Vg »sicut in exacerbatione […] in deserto, ubi tentaverunt me patres vestri: probaverunt, et viderunt opera mea.«
119Vgl. Tit 1,15 f. Vg »[…] coinquinatis autem et infidelibus, nihil est mundum, sed inquinatae sunt eorum et mens et conscientia. Confitentur se nosse Deum, factis autem negant: cum sint abominati, et incredibiles, et ad omne opus bonum reprobi.«
120Vgl. 5. Mose 28,15 Vg »Quod si audire nolueris vocem Domini Dei tui, ut custodias, et facias omnia mandata eius et caeremonias, quas ego praecipio tibi hodie, venient super te omnes maledictiones istae, et apprehendent te.«
122Vgl. Joh 6,27 u. 56.
124Unklarer Bezug. Vgl. vermutlich Tit 1,8 f.
127Vgl. 5. Mose 28. Der Bezug auf 5. Mose 25 in der Marginalie bleibt unklar.
130Der grundlegende Zusammenhang zwischen der Schrift – d. h. dem Wort Gottes – und dem Glauben wird hier betont.
131Vgl. auch Erasmus, Adag. 2823: »Auctor omnium et fons« (ASD II-6, 524).
132 Lk 14,20 Vg »Et alius dixit: Uxorem duxi, et ideo non possum venire.«
134 5. Mose 8,3; Lk 4,4 u. Mt 4,4 Vg »Quia non in solo pane vivit homo, sed in omni verbo Dei.«
135Vgl. Joh 17,17 Vg »Sanctifica eos in veritate. Sermo tuus veritas est.«
137 Lk 9,59 f. Vg »Ait autem ad alterum: Sequere me: ille autem dixit: Domine, permitte mihi primum ire, et sepelire patrem meum. Dixitque ei Jesus: Sine ut mortui sepeliant mortuos suos: tu autem vade, et annuntia regnum Dei.«
138Parömie, Sprichtwort.
140Zusammenstellung von Mt 5,48 Vg »Estote ergo vos perfecti, sicut et Pater vester caelestis perfectus est« und Mt 5,45 Vg »ut sitis filii Patris vestri, qui in caelis est: qui solem suum oriri facit super bonos et malos: et pluit super justos et injustos.« und Ps 35(36),7 Vg »[…] Homines et jumenta salvabis, Domine.«
141Vgl. vermutlich 5. Mose 24,14.
142 Lk 9,61 f. Vg »Et ait alter: Sequar te Domine, sed permitte mihi primum renuntiare his quae domi sunt. Ait ad illum Jesus: Nemo mittens manum suam ad aratrum, et respiciens retro, aptus est regno Dei.«
143 Lk 9,2 Vg »Et misit illos praedicare regnum Dei […].«
146 Mt 25,35 Vg »[…] hospes eram, et collegistis me.«
149Vgl. Lk 10,38–42. Ähnlich in KGK III, Nr. 161, S. 229, Z. 14–S. 230, Z. 1.
151Vgl. Joh 12,4–8 Vg »Dixit ergo unus ex discipulis eius, Judas Iscariotes, qui erat eum traditurus: Quare hoc unguentum non veniit trecentis denariis, et datum est egenis? […] Dixit ergo Jesus: […] Pauperes enim semper habetis vobiscum: me autem non semper habetis.«
153 5. Mose 33,9 Vg »Qui dixit patri suo et matri suae: Nescio vos: et fratribus suis: Ignoro vos: et nescierunt filios suos. Hi custodierunt eloquium tuum, et pactum tuum servaverunt.«
155 Lk 2,49 Vg »Et ait ad illos: Quid est quod me quaerebatis? nesciebatis quia in his quae Patris mei sunt, oportet me esse?«
157Vgl. Anm. KGK 190 (Anmerkung). Vgl. auch Eph 6,1.
159Hier rhetorische Anspielung auf Lk 2,49; s. o. Anm. KGK 190 (Anmerkung).
160 1. Kor 1,17 Vg »Non enim misit me Christus baptizare, sed evangelizare […].«
164Vgl. 1. Kor 12,13. S. auch Apg 1,5.
169Siehe vorherige Anm.
174Vgl. vorherige Anm.
175 Mt 6,7 Vg »Orantes autem, nolite multum loqui, sicut ethnici […].«
177 1. Kor 1,19 Vg »Sed in ecclesia volo quinque verba sensu meo loqui, ut et alios instruam: quam decem millia verborum in lingua.«
178 Hos 6,6 Vg »Quia misericordiam volui, et non sacrificium; et scientiam Dei plus quam holocausta.«
179 Mt 23,23 Vg »[…] et reliquistis quae graviora sunt legis, iudicium, et misericordiam, et fidem! haec oportuit facere, et illa non omittere.«
180Anspielung auf Joh 6,16–71, wie in den Marginalien angegeben.
181 Hos 4,2 Vg »sanguis sanguinem tetigit.«
183 Mt 9,15 Vg »Et ait illis Jesus: Numquid possunt filii sponsi lugere, quamdiu cum illis est sponsus? […].«
184 Joh 8,31 f. Vg »[…] Si vos manseritis in sermone meo, vere discipuli mei eritis, et cognoscetis veritatem, et veritas liberabit vos.« Siehe aber die ganze Passage Joh 8,30–47.
187Vgl. Erasmus, Adag. 362: »Oleum et operam perdidi« (ASD II-1, 452–454).
189Vgl. 3. Mose 2,11 u. 6,9 f. Durch das in diesen Bibelstellen verbotene Speiseopfer mit Sauerteig wird die Übereinstimming zwischen Altem und Neuem Testament (s. o. Anm. KGK 190 (Anmerkung)) nochmals betont.
191 Röm 14,17 Vg »Non est enim regnum Dei esca et potus: sed iustitia, et pax, et gaudium in Spiritu Sancto.« Zum regnum Dei siehe auch KGK 191.
192 1. Kor 10,24 Vg »Nemo quod suum est quaerat, sed quod alterius.«
193 1. Kor 10,32 f. Vg »Sine offensione estote Judaeis, et gentibus, et ecclesiae Dei: sicut et ego per omnia omnibus placeo, non quaerens quod mihi utile est, sed quod multis: ut salvi fiant.« Der Bezug auf Hes 18 ist allgemein.
198 Röm 12,15 Vg »Gaudere cum gaudentibus, flere cum flentibus.«
199 Joh 13,35 Vg »In hoc cognoscent omnes quia discipuli mei estis, si dilectionem habueritis ad invicem.«
200Bezug unklar. Vielleicht Joh 3,22;36.
201 Ps 68(69),10 Vg »[…] et opprobria exprobrantium tibi ceciderunt super me.«
203 Jes 1,17 Vg »[…] subvenite oppresso, judicate pupillo, defendite viduam.«
204 Mt 9,13 u. 12,7 Vg »[…] Misericordiam volo, et non sacrificium […].«
207 1. Tim 5,8 Vg »Si quis autem suorum, et maxime domesticorum, curam non habet, fidem negavit, et est infideli deterior.«
208 1. Tim 3,13 Vg »Qui enim bene ministraverint, gradum bonum sibi acquirent, et multam fiduciam in fide, quae est in Christo Jesu.«
211Der Gegensatz zwischen äußeren Tempeln mit ihren nutzlosen Ornamenten und inneren geistlichen Tempeln der Seele, die im einfachen Glauben an Gott gegründet sind, bereits in Th. 17 f. u. 23–27 von KGK 179.
212 Mt 23,24 Vg »Duces caeci, excolantes culicem, camelum autem glutientes.«
213Vgl. u. a. Mt 10,38 u. 16,24.
214Vgl. nochmals Mt 25,35–43.
215 1. Tim 5,13 Vg »simul autem et otiosae discunt circuire domos: non solum otiosae, sed et verbosae, et curiosae, loquentes quae non oportet.«
216Hier verknüpft Karlstadt die Kritik an den Nonnen (die die wahre, geistliche, notwendige Gottesverehrung vernachlässigen, um Gelübde, Traditionen und Hierarchien zu befolgen, die unwesentlich, wenn nicht gefährlich sind) mit der oben ausgeführten Argumentation. S. o. Anm. KGK 190 (Anmerkung) f.
218 1. Kor 7,32 f. Vg »[…] Qui sine uxore est, sollicitus est quae Domini sunt, quomodo placeat Deo. Qui autem cum uxore est, sollicitus est quae sunt mundi, quomodo placeat uxori, et divisus est.«
220Bezug unklar; vgl. vielleicht 1. Petr 2,16.
222Vgl. 1. Kor 7,34 Vg »Et mulier innupta, et virgo, cogitat quae Domini sunt, ut sit sancta corpore, et spiritu. Quae autem nupta est, cogitat quae sunt mundi, quomodo placeat viro.«
223 Mt 19,12 Vg »Sunt enim eunuchi, qui de matris utero sic nati sunt: et sunt eunuchi, qui facti sunt ab hominibus: et sunt eunuchi, qui seipsos castraverunt propter regnum caelorum. Qui potest capere capiat.«
224Zusammenstellung von Mt 19,10 f. Vg »Dicunt ei discipuli eius: […] non expedit nubere. Qui dixit illis: Non omnes capiunt verbum istud, sed quibus datum est.« und Mt 19,12, s. vorherige Anm.
225Zusammenstellung von 1. Kor 7,8 Vg »Dico autem non nuptis, et viduis: bonum est illis si sic permaneant, sicut et ego.« und 1. Kor 7,26 Vg »Existimo ergo hoc bonum esse propter instantem necessitatem, quoniam bonum est homini sic esse.«
227 Weish 8,21 »Et ut scivi quoniam aliter non possem esse continens, nisi Deus det […].«
228 1. Kor 7,7 Vg »Volo enim omnes vos esse sicut meipsum: sed unusquisque proprium donum habet ex Deo: alius quidem sic, alius vero sic.«
229 1. Tim 6,3 Vg »Si quis aliter docet, et non acquiescit sanis sermonibus Domini nostri Jesu Christi, et ei, quae secundum pietatem est, doctrinae.«
230Vgl. 1. Tim 6,5 laut Erasmus, Instrumentum (1516), fol. l1r (= p. 125): »Seiungere ab iis qui eiusmodi sunt« (ASD VI-4, 152).
231Vgl. 1. Tim 6,10 Vg »Radix enim omnium malorum est cupiditas: quam quidam appetentes erraverunt a fide.«
232Vgl. z. B. Gal 6,14.
236 1. Tim 6,11 Vg »Tu autem, o homo Dei, haec fuge […].«
238 1. Tim 3,12 Vg »Diaconi sint unius uxoris viri, qui filiis suis bene praesint, et suis domibus.« Auch in dieser Passage zitiert Karlstadt aus Erasmus, Instrumentum (1516), fol. k5v (= p. 102) (ASD VI-4, 132).
239Zusammenstellung, nochmals zitiert aus Erasmus (s. vorherige Anm.) von 1. Tim 3,14 »Haec tibi scribo […] « u. 1. Tim 3,15 »ut noris quomodo oporteat in domo dei versari.«
242 3. Mose 21,13–15 Vg »Virginem ducet uxorem: viduam autem et repudiatam, et sordidam, atque meretricem non accipiet, sed puellam de populo suo: ne commisceat stirpem generis sui vulgo gentis suae: quia ego Dominus, qui sanctifico eum.«
246 1. Tim 3,12 Vg »Diaconi sint unius uxoris viri […].«
248 1. Tim 4,1 Vg »Spiritus autem manifeste dicit, quia in novissimis temporibus discedent quidam a fide, attendentes spiritibus erroris, et doctrinis daemoniorum.« Siehe hier auch Melanchthons Kommentar zu 1. Kor 7 in MWA 4, 44–46; vgl. auch KGK 181 (Anmerkung). In seinem Brief an Melanchthon vom 1. August interpretiert Luther 1. Kor 7,9 (zitiert auch in KGK 181 (Textstelle)) in Zusammenhang mit 1. Tim 4,1, vgl. WA.B 2, 171,44–47 Nr. 424. Die Bibelstelle ist auch in Melanchthons Loci zitiert, MWA 2.1, 78,1–6. Vgl. KGK 211 (Anmerkung).
250 1. Tim 5,1 Vg »Seniorem ne increpaveris, sed obsecra ut patrem […].«
251Vermutliche Anspielung auf Eph 5,10 f.
253 Karlstadt verwendet hier nochmals ein ähnliches Bild wie das erasmische der »umgekehrten Silenen«; vgl. Erasmus, Adag. 2201: »Sileni Alcibiadis« (ASD II-5, 158–190).
255Vgl. Hes 34 u. Joh 10.
256Siehe nochmals KGK 181.
257 Papst Alexander IV. (um 1199–1261).
258VI. 3,14,2: »[…] vobis de fratrum nostrorum consilio in virtute obedientiae et e sub poena xcommunicationis auctoritate praesentium districtius inhibemus, ne ante annum probationis elapsum, qui est maxime in subsidium fragilitatis humanae regulariter institutos, quemquam ad professionem vestri ordinis seu renunciationem in saeculo faciendam recipere, nec constitutum infra huiusmodi annum aliquatenus impedire, quo minus infra ipsum ad aliam religionem, quam maluerit, transeat, vel, nisi, maior tamen quatuordecim annis exsistens, professus sit tacite vel expresse, aut evidenter constet, illum vitam voluisse mutare, quod tamen non praesumitur, nisi clara probatione vel competentibus indiciis ostendatur, omnino ad saeculum redeat, sicut de sua voluntate processerit, praesumatis. Quodsi forte contra hanc nostram prohibitionem quemquam recipere praesumpseritis decernimus, eum, qui taliter receptus fuerit, nullatenus vestro esse ordini alligatum […].« (CICan 2, 1051).
259Siehe vorherige Anm.
260 Papst Innozenz IV. (um 1195–1254); vgl. VI. 3,14,1 (CICan 2, 1050 f.).
261 Papst Bonifatius VIII. (um 1235–1303); vgl. VI. 3,14,3 (CICan 2, 1052).
262 Papst Alexander III. (um 1100–1181); vgl. X. 3,31,11: »Mandamus, quatenus rem ipsam diligenter inquiras, et, si inveneris, quod G. non fuisset a parentibus oblatus, nec inceperit esse XIV. annorum, quando ad religionem accessit, et ínfra XIV. annum facti voti poenitens a religione recesserit, si in saeculo volverit remanere, eum ab illo voto professionis, quod fecit, auctoritate pontificali denuncies absolutum, et absolutionem eius tam ecclesiae de Resone quam populo tuae civitatis studeas publicare. Si autem a parentibus forte fuerit oblatus, seu XIV. annum compleverit, quum religionem intravit, seu post decimum quartum annum professionem a se prius factam ratam habuerit, eum ad eandem vel ad aliam religionem cum omni districtione transire compellas.« (CICan 2, 572).
263Tatsächlich von Papst Clemens III. (um 1130–1191); vgl. X. 3,31,12: »Quum virum [[…].]« (CICan 2, 572).
264Von Papst Coelestin III. (um 1106–1198); vgl. X. 3,31,14: »Quum simus [[…].]« (CICan 2, 573).
265Vermutlich bezieht sich Karlstadt hier auf die darauffolgenden Kapitel X. 3,31,15 (CICan 2, 574).
268Siehe hier auch die Thesen in KGK 181.
270Vgl. 1. Tim 5,11 Vg »[…] cum enim luxuriatae fuerint in Christo […] «. Hier zitiert Karlstadt laut Erasmus, vgl. ASD VI-4, 144.
271Mit ius divinum meint Karlstadt die angeführten Bibelstellen sowohl aus dem Alten als auch aus dem Neuen Testament. Sogar manche päpstlichen Dekrete (bezüglich der Gelübde, die vor dem 14. Lebensjahr abgelegt wurden) stehen im Einklang mit diesem göttlichen Recht und zeigen, wie das Keuschheitsgelübde, das den Mönchsorden verordnet wurde, mit dem kanonischen Recht selbst unvereinbar ist.
272Vgl. auch C. 20,1,12 (CICan 1, 846).
274 1. Kor 7,9 »Quod si non se continent, nubant. Melius est enim nubere, quam uri«. Siehe auch KGK 181 (Textstelle).
278Vgl. z. B. 1. Tim 3,1–13.
279Hier bezieht sich Karlstadt vermutlich auf Lk 9,57–62 und Mt 5,17–37. Siehe auch oben die in der Rhau-Grunenberg-Ausgabe hinzugekommenen Ergänzungen.
280Vgl. Mt 9,13 u. 12,7.
281Siehe in diesem Zusammenhang die Franziskanerdisputation (1519) in KGK II, Nr. 139, S. 511, Z. 9–S. 512, Z. 10 und Von Abtuung der Bilder in KGK V.
283 1. Tim 3,2 Vg »Oportet ergo episcopum irreprehensibilem esse, unius uxoris virum […] «; s. o. auch z. B. KGK 190 (Textstelle).
284Vgl. nochmals 1. Tim 3,2–5.
285Vgl. D. 26,1–3 (CICan 1, 95 f.); C. 28,3,1 (CICan 1, 1090); X 1,31,1–7 (6 CICan 2, 14148).
287Vgl. nochmals 1. Tim 3,5 Vg »Si quis autem domui suae praeesse nescit, quomodo ecclesiae Dei diligentiam habebit?«
288Siehe vorherige Anm.
289 Tit 1,5–7 Vg »[…] et constituas per civitates presbyteros, sicut et ego disposui tibi, si quis sine crimine est, unius uxoris vir, filios habens fideles, non in accusatione luxuriae, aut non subditos. Oportet enim episcopum sine crimine esse, sicut Dei dispensatorem […] «, hier aber zitiert – mit kleinen Abweichungen – nach Erasmus, vgl. ASD VI-4, 192.
295Hier bezieht sich Karlstadt auf Phil 4,2; die Bibelstelle ist interpretiert nach Erasmus' Adnotatio, vgl. ASD VI-9, 320.
296Vgl. hier 1. Kor 7,29.
297 1. Tim 3,12 Vg »Diaconi sint unius uxoris viri, qui filiis suis bene praesint, et suis domibus.«
300Vgl. 1. Kor 7,27 Vg »[…] Solutus es ab uxore? noli quaerere uxorem« u. 1. Kor 7,38 Vg »Igitur et qui matrimonio jungit virginem suam, bene facit: et qui non jungit, melius facit.«
303 3. Mose 20,15 f. Vg »Qui cum jumento et pecore coierit, morte moriatur: pecus quoque occidite. Mulier, quae succubuerit cuilibet jumento […].«
305 Karlstadt wiederholt die Kritik, die er im ersten Teil seines Traktats formuliert hatte. S. o. KGK 190 (Textstelle).
306Vgl. nochmals 1. Kor 7,9.
308 1. Kor 7,5 Vg »Nolite fraudare invicem, nisi forte ex consensu ad tempus, ut vacetis orationi: et iterum revertimini in idipsum, ne tentet vos Satanas propter incontinentiam vestram.«, auch zitiert nach Erasmus' Novum Instrumentum; vgl. ASD VI-3, 234.
318Dass Christus selbst durch die Heilige Schrift zu allen Gläubigen spricht, hatte Karlstadt bereits 1520 behauptet; s. KGK III, Nr. 64, S. 281, Z. 34–S. 282, Z. 4.
319Vgl. nochmals 1. Tim 5,9.
320 Pred 7,21 Vg »non est enim homo iustus in terra qui faciat bonum et non peccet.«
324Vgl. KGK 181 (Textstelle). Siehe auch D. c. 5,34,9 (CICan 1, 1421); X. 1,12,1 (CICan 2, 124). Siehe auch ausführlicher hier die KGK 190 zur vorliegenden Editionseinheit und auch KGK 211 (Anmerkung).
325 Mt 15,19 Vg »de corde enim exeunt cogitationes malae, homicidia, adulteria, fornicationes, furta, falsa testimonia, blasphemiae.«
326 Röm 7,18 Vg »Scio enim quia non habitat in me, hoc est in carne mea, bonum […].«
327 Gal 5,17 Vg »Caro enim concupiscit adversus spiritum […].«
328 Jak 1,15 Vg »Deinde concupiscentia cum conceperit, parit peccatum […].«
329 1. Mose 6,5 Vg »[…] et cuncta cogitatio cordis intenta esset ad malum omni tempore.«
333Diesem Fehler begegnet man nicht in unserer Variante C.
334Diesem Fehler begegnet man nicht in unserer Variante C.
335Folgt in unserer Variante C KGK 187.

Downloads: XML · PDF (Druckausgabe)
image CC BY-SA licence
»