Nr. 211
Apologia pastoris Cembergensis
, [[1521, Dezember/1522, Januar]]

Text
Bearbeitet von Stefania Salvadori
Buchsymbol1r

aApologia
pastoris, Cemberg-
gensis qui nu-
per suae Ecclesiae consensu,
uxorem duxit.
a


Buchsymbol1v

bAd requisitionemcArchiepiscopi Mag-
chiepiscopi Magdenburgensisd,1 super re uxoria, Barpto-
lomei Bernardi, pastoris Ecclesiae
Cembergensis2 Responsio.
b

Eximii Domi-
ni Doctores3, quia ad vos vo-
catuse sum, ad reddendamf fa-
cti mei rationem, breviter sub-
iiciam, quae in hac re, mea gsen-
tit conscientiag, et quaeso per
Christianam charitatem, ita
non sit molestumh, diligenter
audire et cognoscere hanc caussami, ut egoj simpli-
citer ack candide proponam.

Principio negare nonl possum,m uxorem virgi-
nem me duxisse.4
id enim si negarem, impie falle-
remn meam ecclesiam.o Quae cum hactenus persua-
sum habeat, legitimasp nuptiasq meas esser, nunc pia
ratione offenderetur, si ipse vocarem scortationem,
vitaes meae genus. Decet episcopum, tsine criminet esse,
ut apostolus Paulusu non semel ait.5 Ego crimen agno-
scam, ecclesiae praefectusv? Paulus ne gentibus qui-
dem vultw vitam Christianorum scandalo esse.6 ego
Buchsymbol2r etiamx fratribus offendiculum ponamy,7 si agnoveroz
scortationem? Fateor itaqueaa ductam, et fatebor nu-
ptias esse legitimas donec mihi hunc spiritum Chri-
stus dederit〈.〉8

Coegeruntab meamac ut ducerem, conscientiamad,
huiusmodiae rationes, quae omnes pias mentes me-
ritoaf movereag debentah, quantumvis obstent, Vulga-
ta opinio, Consuetudo, Iusai pontificium, et tot se-
culorum consensus. At Christianae mentis est, specta-
re potius, quid Christus postuletaj, quam quid probentak
homines, ut Paulus ait al ad Galatasal. Si adhuc homini-
bus placerem, Christi servus non essem.9 Etam Matthaeian
viii.aoapSinite mortuos sepelireap mortuos suos.aq10

Quod meum factum non modo inopinumar, et alie-
num a religione, iureiurandoas, et obedientiaat, dicitur,
sed et temerarium, etau nequam.av facile excusabitur
temeritas, ubi excusavero impietatem, et periurium〈.〉
Atque utinam viderentaw spiritualibus oculis, consilii
mei rationes, hiiax qui sic causanturay temeritatem.az
Ecce autem facti mei rationes.

Nunquamba damnavit aut lex aut Evangelium
nuptias, nec ulli statui hominum, sive clericorum,
sive laicorum, interdixit Christus. Sicbb enim scriptum
estbc Matthaeibd .xix.be Non omnes capiunt verbum istud,
bfsed quibus datum est. Et postea,bf Qui potest cape-
re capiat.11 ubi Christus non modo non praecepit
Buchsymbol2v coelibatum, sed significavit etiam, non posse continge
rebg, nisibh quibus datum est.12 Hac voce merito terreri de-
beant,bi qui se promiscue addicunt coelibatui, quan-
do non omnium, sed paucorum donum perpetuae conti-
nentiae esse, Christus significat. Paulus velut expo-
nensbj Christi sententiam. bk i. Corinth. vii.bk eadem pro-
lixius et copiosius docet. notus bllocus est.bl Unus-
quisque proprium donum habet ex deo, unus qui-
dem sic, alius vero sic.13bmet paulo post,bm Si acceperis uxo-
rem, non peccasti.14 Et tandem, quasi mire solicitus,bn
ne videretur exigere coelibatum, subiicit, Hic totus
sermobo meus ad utilitatembp vestram scriptus estbq, non
ut vobis laqueumbr iniiciam15 id est ne captivos faciam ulli
generi vitae. Vide, Paulus veretur, ne si exigat coeliba-
tum, laqueum iniiciat. Quomodo igitur pontificum
de coelibatu traditiones vocabimus?bs si non laque-
os, iuxta morem Pauli.bt Iambu in his verbis, melius est
nubere quam uri.16 exigit Apostolus, ut nubant, qui
uruntur, bvid est,bv qui furorem carnis sentiscunt. Nambw
id vocat uri. Docet autem duobx genera esseby castitatis.
Alterum, ubi cumbz flammis carnis simulatur castitas.
Alterum divinitus daturca, cui nihilcb cum isto solito furo-
re. Quae, quid attinet ccverbis clarioribuscc depinge-
re? prioribus nuptiae imperantur, posteriores sunt,
de quibus Christus, Non omnes capiunt, sed qui-
bus datum est.17 O utinam istacd considerassent, qui ab-
ominabilemce legem de coelibatu sanxerunt, qui pel-
Buchsymbol3rlexerunt ad sacerdotia, ad monasteria, imbecillem iu
ventutem. Neccf permittemus, hec a Christo et Pau-
lo, laicis tamencg dicta esse, sed ad sacerdotes etiam perti-
nere, satis arguunt locich illi, in epistola priorici ad Ti-
motheum,cj et in ea, quae ad Titum scripta est, Ubi
Paulus vult, Episcopum, unius uxoris ckvirum esse,ck
filios habentem subditos, cum omni castitate.cl18

Excm his satis apparet,cn nuptias non esse prohibitasco
sacerdotibus,cp iure divino. Et constat ex historiis cqfi-
de dignis,cq sub auspiciiscr ecclesiae, non fuisse a connu-
biocs alienos. Quisct enim nescit, in actis apostoliciscu
Philipp'um'cv quem scriptura cwevangelistamcx vocat,cw19 ne ne-
sciremus sacerdotem fuisse?20 Etcy Eusebius de Petri
uxore multa.cz21 Notada estdb Spiridonisdc historia, qui fuit
Cypri, ni fallor, Episcopus.22 Habuitdd uxorem Hilarius,de
vir nullidf Episcoporum occidentalis ecclesiae secundus.23
duravitquedg mos nubendi in graecadh ecclesia ad nostra
usquedi tempora.24 Ec accepit djhoc iugumdj infoelixdk Ger-
mania, fero admondum, nec nisi coacta, ut docent mo-
numenta historiarum ecclesiae Coloniensis. Item
Constantiensisdl.25
dmPorro scripturae, quas citavimus,
pleraquedn non solumdo volunt licere nuptias quibusvis,
sed imperant etiam his, qui sentiunt dpignes carnis.dp Et
de iure divino hactenus, nunc de hominem traditionibus〈.〉
dm

At patrum constitutiones arcent a nutpiis. Pri-
mumdq ipsi viderint, quamdr rationem huiusds constitutio-
Buchsymbol3vnisdt deo sint reddituri, qui tantum onus imposuerunt
dugeneri hominum,du quos sacerdotesdv vocamus. dw Certe ego
nondw dubito, dx pseudo prophetas pronuntiaredx, qui-
cunque tandem fuerint, huius legis authores. Dein-
de hoc addo, non esse obtemperandum traditionibus
humanis, sicubi dyper easdy periclitatur conscientia
, dz Actuum
v. Oportet deo magis obedire, quam hominibus.dz26 Et
ea i. Cor. vii.ea Pretio magno empti estis, nolite fierieb
ecservi hominumec.ed27 Et iterumeeef .i. Corin. iii.ef Omnia vestra sunt,
sive Paulus, sive Apollo, sive
Cephas.eg28 Et ad Colos-
sen'ses' ii.eh Si una cum Christo intermortuiei estis etc.29
Quid adhuc ceu viventes, traditionibus vexami-
ni? Non his tantum, sed et plerisque aliisej docetek scriptura,
in nostra potestateel esse, de hominem traditionibusem dis-
pensare, pro nostro spirituen quoties per eas periclitamur.
Et periclitabar ego. Quid vero facerem,eo num divi-
nam legem potius, quae scortationem vetat,ep quemeq pontifici-
as, quae nuptiiser interdicunt, violarem? Quis hic tam du-
rus fuerit Episcopus, qui suam legem sic exigat, ut vio-
letur divina.es aut qui volet fratris sui animam, propter
stultam etobservatiunculam hominemet perire?eu Si corpus
alicuius ieiunio parasceves periclitetur, nonne illi
etiam imperabitur, ut edat?30 At quanto pluris ev esus
animaeev, quam corporisew? an exnon turpeex, eycum animam Chri-
stus suam proez ovibus suis dederit,
ey31 nolle cedere faChri-
stianum Episcopum frivolam traditiunculam?fa Omnia fie-
Buchsymbol4rbat Paulus omnibus.fb hisfc qui sine lege erant, tanquamfd alienus
a lege. hisfe qui ffsub lege erant,ff tanquam legis observans.32 hi
fgcogunt in sua instituta,fg infh suas traditiones transfor-
marifi gregem. tantum abest, ut gregis imbecillitati, ipsi se adtemperent.fj

Infk hoc quoque considerandumfl, quod scri-
bitfm ad Timo. iiii.fn Paulus, fore ut spiritus mendaces
prohibeant nuptias.33 Etfo Daniel.fp iifq vaticinatus est,
Antichristumfr aversurumfs uxores34 (ft Haec enim prophetae
verba fu sunt)fu. Huiusmodi loci fvspiritum meum move-
runtfv, ut crederem, spiritum dei, in sacris literis, in hoc
ista premonuisse, ut traditiones de coelibatu, piae men-
tes accurate caverent, et scientes a Satanafw, nihil du-
bitarent violare. In hoc fxPauli locofyfx,35 se fzpontifices Rho-
manifz contemplentur, qui tanta pertinacia exigunt coeliba-
tum, utga negent, nuptiasgb possegc legitimas essegd ullas, con-
tra suos canones. Video, cum historias considero,
diu et constanter adversatos isti coelibatui sanctissi-
mos viros. Inge comitiis apud Nicenam erant, qui vo-
lebant, coelibes degere presbyteros, diaconos, et hy-
podiaconosgf, sed intercessit illi rogationigg martyr Pa-
phnutius, et in eius sententiam itumgh est ab universo se-
natu Christianorum Episcoporum gipraemissaque ordini illi pristi-
na libertas,gi36 addita est constitutio in sexta synodo, quae
Constantinopoli coiit. quae cavebat etiam, ne vovereturgj
coelibatus, et utgk excomunicarentur, qui gl uxores abiice-
rentgl propter ecclesiasticos ordines.37 Eiusgm decretign facta
mentiogo est, in distinctio'ne' 31.38 Porro siquidem tanti suntgp ve-
Buchsymbol4vterum synodorum placita, siquidemgq novisgr praeferuntur
priscae illae, cur sanctiones earum gspassi sumus anti-
quari?gs39 maxime cum evangelio propiores essent,
quam hae novae, de coelibatu. hactenus indicavi, non de-
buisse me parere, cum tanto animae periculo, ponti-
ficiis legibus, gteo quod nullae hominumgt traditiones, ubigu
per eas conscientia periclitatur, observandae sunt.
nam hoc agit Paulus, cum vetat, nos hominum
servos fieri.40 gvRestat utgw periurium excusemus.gv

Non sum mihi conscius, aliter iurasse, quam ingx haec
verba, facturum imperata gy traditionum patrum.gy sum
autem gzdesignatus Brandenburgiigz hypodiaconusha,
hbHalberstadii diaconus,hb in Curia Rhetiae presbyter.41
Vestro vero iudicio permitto, quae sit illius vulga-
ti moris, generalis iuramenti vis, nam si periuria sunt
singula delicta, quibus canones violantur, totienshc
peierant sacerdotes, quoties non ieiunanthd, iuxta ca-
nones. Quoties aliter vestiunt, atque sanciunt cano-
nes.he Breviter nusquam erit plus periuriorum, quam apud
eos, qui hochf iusiurandum a nobis impie extorquent.

Nec praetereundumhg est, voluntatem hanc esse ca-
nonum,hh ne quishi obstringatur contra ius divinum, nec
aliud imperare velle, quam quod citra periculum consci-
entiarum, immo commode fieri possit.hj Quod cum ita sit,
quoties de observandis canonibus iuratur, nihil
contra ius divinum promittitur,42 et illo ipso hkiure iuran-
Buchsymbol5rdo
hk excipitur casushl necessitatishm, quae de traditioni-
bus dispenset.43 Disserit hnhac de rehn hoGerson copioseho in
commentario dehp vita spirituali.44

Quid si iuratum est, cum particula adnexahq (quod
canones praecipiunt) quatenus humanahr fragilitas
permittit.45 Nam haec particula in multis ecclesiis
adiici solet. Tum enim ita iuratum est, tantisper coe-
libem fore, dum patitur imbecillitas carnis. Quid
autem carne infirmius? Non hspossumus enimhs ex nobis
velht cogitarehu aliquid boni, teste Apostolo, in poste-
riori ad Corinthios.46

Et ut maxime iuratum esset, conceptis verbis, de
coelibatu, si cogat animae periculum, rescindendumhv erat
votum, quandoquidem sine peccato prestari non potest.
Primum eni〈m〉 non vult, hwquidvis sibihw promitti deus,
uthx testatur Hiere. iiii.hy Nam eo loco hziubet prophe-
ta iurarehz in virtuteia, iudicio, et iustitia.47 Hoc est, si re-
cte exponas, mentiriib vetat, et iurare indigna, seu
mala. Porro si dixissemic iureiurando coelibatum,
quandoquidem continere non potui,48 quibus, quam
atrocibus idme flagitiisid obstrinxissem. Erratum ieest se-
mel,ie stulte promittendo,if diutius me errare, immo
peccare volent Episcopi? an non licet, eiusmodi iu-
ramenta recantare, quae incautis exciderunt, quae
sine atrocissimis peccatis praestariig non possunt?49 di-
spensant pontificum iuraih, de regula'ribus' et iide transeunti-
Buchsymbol5vbus
ii adij religionem, de iureiurando impuberumik, quod, cumil
ea aetas nondumim intelligat coelibatus onus, incaute
se obstrinxerunt.in50 Laudo pontificum sententiam,io quod ab-
solvunt a voto, non laudo quod istam tamenip aetatem absol-
vunt. Fieri enimiq potestir, ut ne vir quidem satis is norit se.is
Et cum eadem caussa dispensandi de voto impube-
ris ac puberis incidereit possit, cur non similiter iudica-
tur? Videmus in sacris literis, quandam stulta iuramenta
sanctosiu rescidisse. David plane iuraverat se necatu-
rum Nabal. occurrit illi Abigail, et intervertit consilium
Davidis. quo loco Davidiv deo magnificas agita grati-
as,iv quod a destinata caede revocasset, nimirum agnoscens
erorem, cum ait, Qui prohibuit me, ne malum facerem
tibi.51 Sic ego, cumiw sine peccato praestare non possem
votum, an non debui etiam mutare propositum? Consu-
lite vestros canones, quae sit talis iuramenti vis.
nam in .xxii. quaestione .iii. et .iiii. quam multa sunt,ix quae
meam sententiam confirmant.52 in Numeris, ca. xxx.iy quae-
dam vota rescindit vox divina. ut si materfamilias
quippiamiz devoverit, nec approbet votum maritus. et
pleraque eius generis.53 Ea vota rescinduntur, quia nec sui
corporis, nec rerum, si qua devoventurja, potestatem mu-
lier habet.54 Eadem me ratio a voto absolverit, quod non
sit in potestate humana, donum continentiae perpetuae.55

Si Moses irritum esse iusiurandum, eius qui rem injb ali-
ena potestate positam devoverit pronuntiat,56 cur exigiturjc
Buchsymbol6r fides iusiurandijd, ab eoje qui imprudens coelibatum vovit,jf
rem adeo alienamjg ab hominem natura, etjh quam praestare
sineji horrendis flagitiisjj non possis? Iam quis hoc non
miretur, eiusjk accusari fidemjl, qui uxorem ducit, non
accusari fidem eorum, quijm per omnia genera libi-
dinum impurissime degrassantur?57

In Deutoronomio, jn cap. xxiii.jn mandatum est, ne
offeraturjo merces prostibuli. quanto minus jpsibi of-
ferrijp volet deus coelibatum impurum?58

Quod si abominationemjqjrvocat mercedem scorti, abomi-
natione essejr quis dubitet, illum male simulatum coelibatum?

Sic igitur excuso periurium. Primumjs, quod non simjt mihi con-
scius, iurasse de coelibatu, conceptis verbis. deindeju
iurarijv nonjw debuisse. postremojx ut maxime jyiuratum sitjy
prestandum non esse, quod sine peccato non possis. qua
in re Chistianarum mentium iudicium imploro.

Ex hisjz satis apparet, primum contra divinas leges ni-
hil esse admissum. Deinde debuisse violari humanas tra-
ditiones, in tam certo conscientiae periculo. Postremo kami-
hi frustraka votum obiici, quocumpque tandem modo sit iuratum.

Non est igitur, cur factum meum tanquam impium da-
mnetur.kb atquekc ita proposui, ut intelligeretis, constare ratio-
nem facti conscientiae meae ad quod me non libido, non
temeritas, sed communis infirmitas et necessitas plusquam
Diomedaea,59 adegit. Quae sintkd, et quam certa pericula,
quae vulgarem coelibatum sequuntur, non habeo ne-
Buchsymbol6vcesse, multis referre, rem minime obscuram, qua si ex
penderint, qui me accusant, non modo non damna-
bunt meum exemplum, sed probabunt etiam, modo
Christiani sint. Iudicabit de nobis Christus,ke illi ni-
hilkf dubito, quin kgprobetur60khmeum factum.kh Idque unum ego
spectavi, ut Christo probaretur. neque nunc in hac apo-
logia hoc egi, ut adversus vim episcoporum me tue-
arki his rationibus, sed ut ostenderem potius,kj piakk
caussa, klme adductum ad nuptias esse, cumkl ita deceatkm
reddere, knet viae, et fideikn rationem
kg kh kl kn Christianos. Opta-
rim equidem Episcopis satisfactum etiam hisko argu-
mentis, kpoptarim illos infirmitatis meaekq miseresce-
re,
kp optarim nihilkr temere statui adversus pias ratio-
nesks. Ut quid enim iudicaturkt libertas meaku abkv aliena con-
scientia.〈?〉61 tamenkw si ita visum est illis, potius secundum
traditiones pontificum, quam divinas literas, etkx veterum
synodos iudicare, non recuso,ky iram domini porta-
re, cumkz sciam, non defuturam lucem, lasedenti in tene-
brislb.
la Siclc enim me propheta Michaeas consolatur.62 Ipsi
viderint, ne ld〈[…]〉 impingant inld Christum et eius parvulos,
quosle sicutlf pupillam oculi curae habet.63

Hanc meamlg Apologiam, quaeso, eximiilh Domini Doctoresli
boni consulite, proqueljlkChristiana charitatelk, caus-
sam piam adiuvate, et adversus vim defendite,ll ne
de vobis lmvideri possit vaticinatuslm propheta, cumln ait,
Princeps postulat, et iudex in reddendo est.64

Dixi.lo

Buchsymbol7r

lpAlia defensio, ad
Fridericum du-
cem Saxoniae.65
lp

Illustrissi-
me princeps, ac domine gra-
tiosiss'ime' Quod illustriss'imus' ac re-
verendiss'imus' dominus Cardi-
nalis66 negat, meam apologi-
am esse sufficientem, et adhuc
meum factum accusatur im-
pietatis, non possum aliter
respondere, siquidem meae defensionis argumen-
ta non sunt refutata. Primum quod ad periurium at-
tinet, non mihi conscius sum, aliter iurasse, quam serva-
re canones patrum. quae forma generalis iuramenti
quid valeat, non ignorant ne fabri quidem. Deinde
ut maxime iuratum esset de coelibatu, non obstrin-
gunt iuramenta, quae sine peccato praestari non pos-
sunt, sicut ex Davidis exemplo probavi,67 et docent
prophetarum exempla, quae foedera regum Iuda,
cum regibus impiis totiens damnant.68 neque item li-
gat ulla humana traditio, quae observari sine pecca-
to non possit.69 Matthaei .xv. Irritum fecistis man-
datum dei, propter traditionem vestram.70 Atque haec
iam ante ita certis, ita appositis scripturis communii,
Buchsymbol7v ut sperem, neminem tam inverecundumlq esse, qui il-
lis refragari possit. meae certae conscientiae ita satis-
faciunt,lrlsut pro eisls mori non dubitem. Absit enim
a me ista impietas, quod verbo dei velim abuti,lt ad fi-
ctitium praetextum mei facti. Et cumlu ita sentiam, et
cumlv conscientia71 mea sit ita confirmata, quae tan-
dem durities est, malle me oppressum, quam rectius in-
formatum? Quod autem accusor, quod ego unus velim
tollere et abiicere, quae a Rhomanis pontificibus,
et caesaribus constituta sunt. quis non videt, quam hoc
nec possim, nec velim. Non enim tollo legem. servet
qui potest, sed de lege hominum secundum Evangelium
dispenso, idque quatenus debeo. debeo enim maio-
rem salutis meae rationem habere, quam omnium, quae
sunt ab aliis hominibus posita. Actuum quinto,72
Coegit me ergo, ut humanas traditiones violarem,
necessitas servandi iuris divini. Quanquam ipsos etiam
canones, ipsasque leges adeo benignas scio, ut nemi-
nem velint obligatum contra deum. Neque est, quod
caussari scandalum possint, non est enim habenda
scandali ratio, lwin coercendolw peccato. i. Corinth. x.
Ut quid iudicatur libertas mea, ab aliena conscien-
tia.73 Et Christus Matthaei .xv. contempsit scanda-
lum, cum idem caussarentur apostoli. Pharisaei au-
dito hoc verbo scandalizati sunt. responditque, Si-
nite eos, Caeci sunt, et caecorum duces. Caecus autem,
Buchsymbol8r si caeco ducatum praestat, ambo in foveam
cadunt.74 Sic
contemnebat scandalum Christus, ut eos, qui prae-
tendebant, caecos vocaret. Et imitatores itidem cae-
ci fuere, qui de coelibatu statuerunt. attendebant
enim spiritibus erroris, et daemoniorum .i. Timo-
thei .iiii.75 Sunt ergo secundum Christi verba, etiam cae-
ci, qui cum periculo suarum animarum, isti crude-
li traditioni paruerunt. Mitto quis sit author coeliba-
tus, caesar, an papa? Apostolum certe Paulum con-
stat spiritus mendaces vocare, qui prohibituri sint
nuptias.76 Non volo reverendiss'imae' potestati derogari,
sed tamen iubet Paulus ad Roman'os', ne quis in illis,
quae sunt libertatis Evangelicae, alterum iudicet,77 et
eiusmodi caussas censet solius dei iudicio relin-
quendas, qui cordium censuram gerit. Proinde etiam
atque etiam Reverendissimo cavendum est, ne impin-
gat in Apostolum, vetantem iudicare alienam li-
bertatem. Obsecro ergo per Iesum Christum, illu-
striss'ima' dominatio vestra velit miserescere meae ne-
cessitatis, et praestare, nequid patiar, praeter ea, ad
quae me obtuli. Quanquam, si aliquid aliter videbitur
deo, libenter omnia sum passurus. Dominus con-
servet celsitudinem vestram ad provectum Evan-
gelii. Wittembergae in Saxonibus. Anno do-
minilx M. D. XXI.

Beilage 1: Vorrede zur Erfurter Ausgabe [B:]

BuchsymbolA1v Iohannes Langius Erphur-
diensis: Nobili adulescenti Christophoro Myricio
sive de Haiden78 amico sing'ulari' Sal'utem'

Non potest mihi non placere tuus erga pie-
tatem animus, mi Christophore, ut inte-
rim de ea humanitate taceam, quam tu mihi
ferme ignoto exhibuisti. Cognovimus autem
plane, nisi fallimur, quid in animo verses, de vitae ge-
nere constituendo. Ubi principio tibi consyderandum erit
ne forte fortuna in sacerdotum incidas conditionem, ut
nunc mos est, si tamen ea miseria mos dicendus sit. Cur
autem miseriam non dixerim, dum in ea aetate, in his affe-
ctibus video sacerdotes fieri, etiam ab episcopis initiari?
Num parva res est celibatus, ut ita nulla vel aetatis vel
infirmitatis rationem habita indiscriminatim tam multi
inauctorentur? Et ea maxime de 〈c〉aussa quod Servator
noster de eo tantum dixerit, qui potest capere capiat.79 Cur ego
iam nostri temporis sacerdotes ad celibatum adiguntur, quibus
tamen, pro carnis fortasse infirmitate, nunc in stupro, nunc in
adulterio deprehendi, ne quid gravius dicam, licet? At cur non
magis uxorem legitime simul et honeste ducere commodum
foret? De ea re hanc ad te doctissimi hominis Apologiam da-
re voluimus, qua ill noster Kembergensis praepositus, matri-
monium in sacerdotio initum defendit, ita etiam ut eam uxorem
nulla ratione dimittere velit. Nemo quoque est qui venatorum
officialium80 iussa minasque ignoret, quibus pro suo more liben-
ter, ut olim, urgere et occidere vellent, si possent. Porro
tu videas mi Christophore, qua conscientia, qua scripturae
authoritate, sacerdotes nunc non quidem uxores, sed mere-
trices, scorta, adulteras habere possint. Et qui fit, ut adeo illi
de con〈cu〉binariis sacerdotibus canones in usu amplius non sint,
aliis tam multis per avaritia et nescio quibus aliis immunitatibus
in medio relictis? Verum est fortasse, quod vulgo dicitur, ea nos
libenter et tractare et aliis inculcare quam ad rem nostram και προσ

τα αλφιτα faciant.81 Vale in Christo. Erphurdiae die Luciae
Anno. M. D. XXI.82

Beilage 2: Vorrede zur Basler [C:] und Pariser [D:] Ausgabe

BuchsymbolA1v V. H.83 Lectori.

Ecclesiae Kembergen'sis' episcopum seu pastorem agit
Barpt'olomeus' Bern'hardi'〈.〉 Vocatus ob singularem doctrinam et morum
probitatem:ly quamquam feliciter, verbi ministerio, ge-
nuerit in Christo, atque a seductione captivitateque satanae in liber-
tatem christianam asserverit, abunde presens testatur caussa: Nam nece-
ssum est ut intelligatlz libertatem quam habemus in Christo Iesu, alio-
qui haud consensisset audentima adversus antichristum. et vir tam chri-
stianus cum ullo scandali periculo quicquammb fecisset, saltem tam aperte〈.〉mc ali-
quot enim adhibitis testibus, virginem, opibusmd quidem ignobilem, at
forma et laudatis moribus apprime nobilem duxit.
Gratiam Christi,
qua ab hominum traditionibus liberi prorsus sumus spernere no-
luit, et per hoc admittere, Christum ei frustra esse mortuum. quod co-
gitare sit christianae menti horrendum. Quare, quod ad matrimo-
nium attinet, omnium, quod sciam, primus ex his qui papisticis ordinibus
illarvati sunt, vincula tyranni rupit. Porro ne quis calumnietur eum
hoc sensus sui libidine fecisse, quo consilio fecerit, indicant quibus
caussam illam apud iudices oravit,84 ob peccatum enim in sacratiss'imas' pont'ificias'
leges, ad tribunal raptus est: quod si avarus, scortator, helvo omnes dei
leges contempsisset, ne uno verbo quidem male audisset. adeo homo ille peccati
se extulit super deum. Si quis autem est apud quem his non fit, utme credat
hominem fidei spiritu imbutum, se ipso abnegato, deum sequi, Vitam eius
aestimet: Castissimam enim vitam vixit usque in annum tricesimum primum,
maluitquemf uri quam nubere falsus scilicet antichristi illusionibus. Qui ergo
est verisimile eum mgcarni iammg cessisse, qui eius primam coicionem vi-
cit, quae hic, si usquam alibi,mh acerrima est: Neque enim caro molesta ma-
gis est quam in adolescentia,mi quandomj maxime servet.85 Sed pluribus nec
locus nec opus est. Vale.

Beilage 3: Anonyme Vorrede zur Königsberger Ausgabe [E:]

Buchsymbola1v Ad pium lectorem.

Non desinit cecus papalium Episcoporum furor:
Christiane lector: verbum domini sanctum blas-
phemare, et velut heresim omnium perniciosis-
simam exibilare. Et ut fucum quendam speciemque habeant luci-
dum Christi evangelion/ sub Lutherane doctrine titulo
damnant et execrantur. Siquidem sanctas veritas non sub
veritatis nomine, sed sub pestilentissime hereseos titu-
lo ab Antichristi synagoga maldedictis insectati debet.
Porro apud larvatos istos, Lutherus hereticus est/ sed
non nisi mandatis/ fulminibus et inanibus bullis/ supe-
ratus. Vivit tamen veritas Christo propitio. Vivit et
Lutherus/ sive rumpantur sive seviant/ qui veritatem men-
datio/ bullis et mandatis convincere tentant〈.〉 Sed sine
eos, ceci sunt/ cecorumque duces86 pervenit enim ira dei super
eos in finem. Ut vero certissimum vesanie eorum, experimen-
tum videas/ Hec tibi hominis eruditi apologia plane mo-
destissima exhibetur/ quam lege animo syncero et can-
dido. Monstrabit namque tibi quam sancte et pie/ libidinis
et scortationis patronis/ imo stupris nephandioribusque
flagitiis inquinati papiste/ damnent castum et legitimum
coniugii usum/ in sacerdotibus seu Episcopis/ quem
Christus omni hominum conditioni/ seu. ut ita dicam.
statui/ permisit liberum. Subodorabis quoque vel ideo
ab iis (qui scortatione et adulterio scandalum sunt po-
pulo sancto dei) tantopere laudari celibatum/ quo sibi/
hypocritarum more/ apud stultam plebeculam sanctitatis
castimonieque concilient opinionem. Non enim ideo casti-
tatem extollunt ut caste vivere velint/ quorum in ore est
impium illud dicterium. Si non caste/ tamen caute〈.〉87 Vale
et hominum eiusmodi miserere.


a-aApologia pro. M. Barptolomeo Praeposito qui uxorem in sacerdotio duxit B – folgt eine Vorrede von Johannes Lang; vgl. Beilage 1 zu dieser Einheit; Contra papisticas leges sacerdotibus prohibentes matrimonium, Apologia pastoris Cembergensis, qui nuper, suae Ecclesiae consensu, uxorem duxit. C – folgt eine Vorrede von Ulrich Hugwald; vgl. Beilage 2 zu dieser Einheit; Contra papisticas leges Sacerdotibus prohibentes matrimonium/ Apologia pastoris Cembergensis, qui nuper suae Ecclesiae consensu uxorem duxit. Esayae. viij. Inite consilium: et dissipabitur: loquimini verbum: et non fiet: quia nobiscum Deus. Tandem sapit Germania. Excusum Megasondri: in superiori Brabantia. D – folgt eine Vorrede von Ulrich Hugwald; vgl. Beilage 2 zu dieser Einheit; Apologia pro M.Bartholomeo preposito Kembergensi: qui Antichristi iugum abiiciens: primus nostro seculo uxorem in sacerdotio duxit. E – folgt eine Vorrede von Unbekannt; vgl. Beilage 3 zu dieser Einheit; Apologia .D. Bartolomei Bernhardi Feltkirchii: parochi Cemericensis in Saxonibus ob ductam uxorem puellam virginem: ad Universitatem Wittenbergensis a – .D. durchgestrichen und M über der Zeile in grüner Tinte hsl. von Spalatin hinzugefügt; nach Feltkirchii am Rand rechts a patria: sonst Velcurio genant , nach Cemericensis über der Zeile Kemberg , am Ende Is fuit proavus maternus D. Ambrosii Rhodii Prof. Mathem. in Acad. Witteb. qui obiit d. 24. Aug. A. C. 1633. At 56 hsl. von anderer späterer Hand hinzugefügt
b-bApologia. pro Barptolomeo. Bernhardo. Preposito Kembergensi ob ductam in sacerdotio vxorem. B, E; fehlt a
c〈re〉quisitionem D
d〈[…]e〉nburgensis D
eductus B, E
ffolgt durchgestrichen rationem a
g-gconscientia sentiat B, E, a
hmodestum D
icausam B, E, a
jfolgt eam B, E, a
ket B, E, a
lnec B, E – unlesbar D
m〈p〉oss 〈um〉 D; folgt nec debeo B, E, a
noffenderem B, E, a; kaum lesbar D
oam Rand von Spalatin hsl. hinzugefügt Uxorem virginem duxi 〈t〉 Sacerdos a
pfolgt esse B, E, a
qn 〈[…]〉s D
rfehlt B, E, a
skaum lesbar D
t-tunlesbar D
ufehlt B, E
vpraef 〈[…]〉us D
wunlesbar D
xautem B, E, a; fehlt D
yposuerim B, E, a
zagnoscam B, E, a
aaigitur B, E
abam Rand hinzugefügt . 2. a
acfehlt B, E, a
adfolgt meam B, E, a
aeeius 〈mo〉di a
affehlt B, E, a
agfolgt merito a – am Rand hsl. hinzugefügt Rationes Coniugii
ahfolgt merito B, E, a
aivis B, E
ajpostulat B, E
akprobant B, E
al-alfehlt B, E – Marginalie Ad Gala: 1. hinzugefügt
amfolgt apud B, E
anMattheum Christus B, E
aofehlt B, E – Marginalie Math. 8 hinzugefügt
ap-apsine mortui, sepeliant B, E
aqfehlt B, E
arimpium B, E
asiusiurandi B, E; iurasiurandi a
atobedientie B, E
auut B, E
avneqnaque B; nequaque E
awviderint a
axii B, E; hi a
aycaussantur C, a
azMarginalie hinzugefügt Nuptiae sacerdotum de iure divino B, E
baMarginalie hinzugefügt 1 B, E; . 3. a
bbsicut B, E; am Rand hsl. hinzugefügt Nuptias neque Lex neque Evangelium prohibet. a
bcapud B, E
bdMattheum B, E
befehlt B, E; Matth. 16 E; Marginalie hinzugefügt Matth. 19 B
bf-bfEt iterum B, E
bgcontineri B, E; continere a
bhfolgt eos B, E, a
bidebebant ii B, E; debebant a
bjMarginalie hinzugefügt 2 B, E
bk-bkfehlt B, E – Marginalie hinzugefügt 1.Corin. 7.
bl-blest locus. B, E
bm-bmEt iterum. B, E
bnsollicitus, B, E
bofolgt est B, E
bpam Rand hsl. hinzugefügt Ad utilitatem. a
bqfehlt B, E
bram Rand hsl. hinzugefügt Non ut laqueum iniiciam. a
bsvocabimus, a
btPauli? a
buMarginalie hinzugefügt 3 B
bv-bvfehlt B, E
bwam Rand hsl. hinzugefügt Uri quid. a
bxfolgt esse B, E, a
byfehlt B, E, a
bzam Rand hsl. hinzugefügt Castitatis duo genera. a
cadatum B, E, a
cbnil B, E
cc-ccclarioribus verbis B, E
cdisti B
ceabhominabilem E; am Rand hsl. hinzugefügt Lex de Celibatu. a
cfMarginalie hinzugefügt 4 B, E
cgtantum B, E
cham Rand hsl. hinzugefügt Laicis solis hec non sunt dicta. a
cipriore B, E, a
cjMarginalie hinzugefügt 1. ad Ti. 3. B, E
ck-ckesse virum B, E
clfolgt etc. a
cmMarginalie hinzugefügt Exemplis probat nuptias sacerdotales B, E
cnconstat, B, E; adparet a
coam Rand hsl. hinzugefügt Nuptias Iure divino sacerdotibus non sit prohibitas. a
cpfehlt B, E
cq-cqdignis fide, B, E, a
crauspicio B, E; auspicia a
csconnubiis a
ctMarginalie hinzugefügt 1 B, E
cuMarginalie hinzugefügt Act. 21. B, E
cvfolgt urorem habuisse E
cw-cwvocat evangelistam B, E
cxευαγγελιστὴν a – am Rand hsl. hinzugefügt Philipp.
cyMarginalie hinzugefügt 2 B, E
czpleraque B, E, a
daMarginalie hinzugefügt 3 B, E; am Rand hsl. hinzugefügt Petri uxor. a
dbfolgt et a
dcSpridionis B, E, a
ddMarginalie hinzugefügt 4 B, E
deam Rand hsl. hinzugefügt Hilarius. a
dfnulla B, E
dgduratque B, E
dhgreciae B; grecie E
diMarginalie hsl. hinzugefügt 5 B, E
dj-djiugum hoc B, E
dkin felix E
dlfolgt ecclesie B, E, a
dm-dmfehlt a
dnplereque B, E
dofehlt B, E
dp-dpcarnis igneis. B, E
dqfehlt B, E; am Rand hsl. hinzugefügt patrum constitutiones. a
drquō B, E
dsfehlt B, E, a
dtfolgt huius B, E, a
du-duisti hominum generi B, E, a
dvam Rand hsl. hinzugefügt Sacerdotes quos vocamus. a
dw-dwEquidem nil B, E; Equidem nihil a
dx-dxpseudopropheras numerare B; eos inter pseudo prophetas numerare E
dy-dyfehlt a
dz-dzut scribitur in Actis, oportet deo magis obreperare quam homini B, E – Marginalie hinzugefügt Act. 5
ea-eai. Cor. viii. A, C; ad Corin B, E – Marginalie hinzugefügt 1. Corin. 7.
ebfehlt B, E
ec-echominum servi a
edfolgt fieri B, E
eefolgt fieri B
ef-ef1. Cor. 2. a; fehlt B, E – Marginalie hinzugefügt 1. Corin. 3.
egCepha a
ehfehlt B, E – Marginalie hinzugefügt Coloss. 2.
eimortui B, E
ejfolgt locis B, E, a
ekdicit a
elam Rand hsl. hinzugefügt dispensare. a
emtradiciunculis B, E
enarbitrio a
eofacerem? a
epam Rand hsl. hinzugefügt Scortatio. a
eqquam a
ernuptias E
esdivina a
et-ethominem observatiunculam B, E
euam Rand hsl. hinzugefügt Ieiunium. Parasceves. a
ev-evest anima B, E, a – am Rand hsl. hinzugefügt Corpus. Anima. a
ewcorpus B, E
ex-exnum turpe est B, E, a
ey-eycum suam ipsius animam posuerit Christus pro ovibus suis B, E, a
ezam Rand hsl. hinzugefügt Traditiunculam. a
fa-faChristo epistcopu frivola tradiciuncula B, E
fbMarginalie hinzugefügt 1. Corin. 9. B, E
fciis B, E, a
fdam Rand hsl. hinzugefügt Paulus omnia omnibus. a
feiis B, E, a
ff-fferant sub lege, B, E, a
fg-fgregunt nos sua iustitia B, E
fhet per E
fitransformare B; transformant E
fjattemperent. B, E
fkIam B, E, a
flfolgt est B, E, a
fmam Rand hsl. hinzugefügt Timoth. 4. a
fnfehlt B, C – Marginalie hinzugefügt 1. Thi. 4
fofehlt B, E
fpam Rand hsl. hinzugefügt Daniel. xi. a
fqxi. a
frἀντίχριστος a – am Rand hsl. hinzugefügt ἀντίχρι'στος' aversabitur uxores.
fsaversaturum a
ftfehlt B, E, a
fu-fufehlt B; folgt iuxta tralationem 70. concupiscentiis feminan non subiacebit E; sunt a
fv-fvmoverunt spiritum meum B, E, a
fwfolgt profectam B, E, a
fx-fxloco Pauli a
fyam Rand hsl. hinzugefügt Ro. Pont. cum suis canonibus. a
fz-fzRhomani pontifices B, E, a
gafehlt B, E
gbfehlt a
gcfehlt B, E; folgt nuptias esse a
gdfehlt a
geam Rand hsl. hinzugefügt Nicenum concil 'ium' a
gfSubdiaconos B, E, a
ggnegotio B, E
gham Rand hsl. hinzugefügt Paphnutius martyr. a
gi-gifehlt a
gjam Rand hsl. hinzugefügt Concil 'ium' Constantinopolit 'ense' a
gkex B, E
gl-glabiicerent uxores B; abiicerent uxore E
gmam Rand hsl. hinzugefügt Dist 'inctio' xxxi a
gnfolgt mentio a
gofehlt a
gpsint B, E
gqam Rand hsl. hinzugefügt Synodi veteres et novae. a
grfolgt synodis B, E, a
gs-gsAntiquari passi sumus B, E
gt-gteoque nulli homini a
guam Rand hsl. hinzugefügt Traditiones hominum quatenus observandae sunt. a
gv-gvals Überschrift B, E
gwam Rand hsl. hinzugefügt Conscientiam vult esse liberam. S. Paulus. a
gxam Rand hsl. hinzugefügt Periurii Excusatio a
gy-gypatrum traditionum B, E; am Rand hsl. hinzugefügt Iura tum a
gz-gzBrandeberge designatus B, E; designatus Brandenburgae a
haSubdiaconus B, E, a
hb-hbDiaconus Halberstadii B, E, a
hcam Rand hsl. hinzugefügt Periuria a
hdfolgt in Canones, quoties non demurmurant suas preces B, E; folgt iuxta Canones, quoties non demurmurant suas preces a
heea B, E
hffehlt B, E
hgfolgt hic B, E, a
hham Rand hsl. hinzugefügt Canonum voluntas a
hiquos a
hjposset. B, E
hk-hkiurato a
hlfehlt B, E
hmfolgt casus B, E
hn-hnde hac re B, E
ho-hocopiose Gerson B, E – Marginalie hinzugefügt Gerson
hpam Rand hsl. hinzugefügt Gerson. a
hqfolgt facturum B, E, a
hrhomini a – am Rand hsl. hinzugefügt Inquantum fragilitas humana permittit
hs-hsenim possumus B, E, a
htne B, E, a
hufolgt quidem B, E, a
hvam Rand hsl. hinzugefügt Votum rescindi potest ubi sine peccato 〈conser〉vari non potest a
hw-hwsibi quidvis B, E
hxam Rand hsl. hinzugefügt Non omnia sibi bult iurari Deus a
hyfehlt B, E – Marginalie hinzugefügt Hiere. 4.
hz-hzpropheta iubet iurari B, E, a
iaveritate B, E, a
ibam Rand hsl. hinzugefügt Hierem. 4. a
icaddixissem B, E, a
id-idflagitiis me B, E, a
ie-iesemel est a
ifam Rand hsl. hinzugefügt Promittendo stulte erraturum. a
igam Rand hsl. hinzugefügt Dispensatur Pont. a
ihdecreta B, E
ii-iinon transitu B, E
ijam Rand hsl. hinzugefügt Regul. et transeunt. ad relig. Iura 〈me〉nto impueberum a
ikimpuberis B, E
ilquum B, E
imnon B, E
inobstrinxerit, et B, E, a
iosententias B, E
iptantu C, E
iqfehlt B, E
irfolgt enim B, E
is-isnorit sese. B, E; se norit a
itaccidere B, E
iufolgt durchgestrichen refriss a
iv-ivmagnifice gratias agit deo, B, E; Deo magnifice gratias agit a
iwquum a
ixam Rand hsl. hinzugefügt 22. q. 3. et. q. 4 a
iyxxx. mo a
izquidpiam a
jadevoverit B, E
jbam Rand hsl. hinzugefügt Moses a
jcigitur B, E
jdiurisiurandi B, E
jefolgt exigatur B, E
jfdevovit, a
jgam Rand hsl. hinzugefügt Celibatus res a natura alieniss 'ima' a
jhut B, E
jifolgt viciis B, E
jjfehlt B, E
jkeos B; eum E
jlfehlt B, E
jmam Rand hsl. hinzugefügt Nota. a
jn-jnfehlt B, E – Marginalie hinzugefügt Ca. 23.
joam Rand hsl. hinzugefügt Deuter. c. 23. a
jp-jpofferi sibi B, E
jqfolgt esse B; abhominationem esse E
jr-jrfehlt B, E
js1 B; fehlt E
jtfui B, E; sic C; sum a
ju.2. B, E
jviurare B, E
jwam Rand hsl. hinzugefügt Periurii Recusatio a
jx.3. B, E
jy-jysit iuratum B, E, a
jziis B, E
ka-kafrustra mihi B, E, a
kbdamnare B; damnem E
kcfolgt hec B, E, a
kdsunt B, E
keam Rand hsl. hinzugefügt Christus iudicabit a
kfnil B, E
kg-kgnur sehr fragmentarisch lesbar D
kh-khfactum meum. B, E
kituerer B, E
kjfolgt me B, E, a
kkam Rand hsl. hinzugefügt Quid sensus sit hac Apologia. a
kl-klad nuptias adductum esse, quando B, E, a
kmdecet B, E, a
kn-knet fidei et vitae B, E, a
koiis B, E
kp-kpfehlt B, E
kqfolgt durchgestrichen misesce a
krnil B, E
ksfolgt statui B, E, a
ktiudicabitur B, E
kuam Rand hsl. hinzugefügt Libertas mea. Aliena Conscientia a
kvunlesbar D
kwTum B, E
kxut B
kyrecu 〈s.〉 D
kzquum D
la-lain tenebris sedentis B, E
lbtenebr 〈. .〉 D
lcam Rand hsl. hinzugefügt Micheas a
ld-ldimping 〈[…]〉 D
lefolgt ille B, E, a
lfsic, ut a
lgnostram B, E
lhfehlt B, E
lifolgt Eximii B, E
ljperque B, E; pr 〈[…]〉 D
lk-lkChristianam charitatem B, E
lldefendi 〈. .〉 D
lm-lmvaticinatus videri possit B, E
lnqui B, E; quum D
loAnno. 1.5.21. B; fehlt E – folgt auf fol. B2v Excusum typis in Regiomonte Borussiorum. Mense Junio. Anno M.ccccc.xxiiii. E; Bartolomeus Bernhard. a
lp-lpfehlt B, E, a
lq〈[…]r〉ecundum D
lr〈[…]〉ciunt D
ls-lskaum lesbar D
ltabut 〈i〉 D
luquum D
lvquum D
lw-lwincoercendo C
lxfehlt C
lyprobitat 〈em〉 D
lzintel 〈[…]〉t D
maau 〈[…]〉 D
mb〈[…]〉cquam D
mca parte D
md〈.〉pibus D
meunlesbar D
mf〈[…]〉luitque D
mg-mgcassam D
mham 〈[…]〉i D
miadol 〈escenti〉a D
mj〈[…]〉ando D

2Zu Bartholomäus Bernhardi siehe Einleitung.
3Gemeint sind hier die Räte des Erzbischofs zu Halle, vgl. Bubenheimer, Bischofsamt, 176–178.
4Über die Ehefrau von Bernhardi ist kaum etwas bekannt. Einige allgemeine Details sind in dem Widmungsbrief von Ulrich Hugwald überliefert; s. u. KGK 211 (Textstelle).
7Hier endet fol. A1v der Pariser Ausgabe, unserer D; vgl. die KGK 211 zur vorliegenden Editionseinheit.
8Sowohl um die Kirche nicht zu belügen, indem er die Wahrheit verleugnete, als auch um seine Freunde, die seine Entscheidung guthießen, nicht zu empören, gibt Bernhardi sofort zu, dass er geheiratet hat. Er führt außerdem an, dass er seine Ehe für legitim hält und mit Unterstützung des Heiligen Geistes nicht bereit ist, seine Entscheidung zu widerrufen. Sofern das menschliche Gewissen – so argumentiert Bernhardi kurz danach – mit der Heiligen Schrift als Ausdruck der Wahrheit, also des göttlichen Rechts, übereinstimmt, kann es nicht gezwungen werden, sie zu verleugnen, um päpstlichen Dekreten zu folgen, da sonst das Seelenheil gefährdet wäre. Die Diskussion um Zölibat und Ehe steht damit vor dem Hintergrund der entscheidenden Frage nach der Autoritätsproblematik, die Karlstadt bereits in seinen Schriften von 1520 (vgl. z. B. De canonicis scripturis, KGK III, Nr. 163), danach in dem 1521 veröffentlichten Traktaten zur Zölibatsfrage (KGK 190 u. KGK 203) dezidiert allein durch Bezugnahme auf die Bibel beantwortet hatte.
10Mt 8,22 Vg »[…] Sequere me, et dimitte mortuos sepelire mortuos suos.«
12Zur Keuschheit als besondere göttliche Gabe siehe z. B. auch KGK 190 (Textstelle).
131. Kor 7,7 Vg »[…] sed unusquisque proprium donum habet ex Deo alius quidem sic alius vero sic.«
151. Kor 7,35 Vg »Porro hoc ad utilitatem vestram dico: non ut laqueum vobis iniiciam […].«
20Vgl. Eus. h. e., 3,30 (SC 31, 140 f.) – wo allerdings der Apostel mit dem Evangelisten (d. h. jenem Philippus, der nach der Apostelgeschichte zum Diakon berufen wurde und auf den sich die vorangehende Anmerkung bezieht) verwechselt wird.
21Vgl. Eus. h. e., 3,30 (SC 31, 140 f.); siehe auch Mt 8,14 u. Clem. str., 3,6,53 (GCS 15, 220,14–18).
22Vgl. Socr. h. e., 1,12 (PG 67, 103–106). Auch Luther bezieht sich 1519 in seinem Kommentar zum Galaterbrief auf Spiridion (WA 2, 487,18–28), wo er aus der Historia tripartita (vgl. Cassiod. hist. 1,10, in CSEL 71, 29–33) zitiert. Ein Pilger hatte Spyridion während der Fastenzeit besucht und der Bischof, der keine andere Nahrung hatte, bot ihm Fleisch an; da der Pilger die Fastenregel aber nicht brechen wollte, hatte Spyridion mit Paulus »omnia munda mundis« (Tit 1,15) geantwortet.
24Luther sah in der Erfindung des Zölibatsgelübdes für Bischöfe, Priester und Diakone (zunächst in allgemeiner Form auf dem Konzil von Nicäa, dann expliziter auf der Synode von Rom 386) einen der Hauptgründe für das endgültige Schisma zwischen West- und Ostkirche im Jahr 1054. In der Ostkirche konnten auch verheiratete Männer zum Priesterdienst geweiht werden; vgl. WA 6, 440,30–441,10 und Kaufmann, Adel 302–305. Aus welchen Quellen Karlstadt seine Ansichten über die Ostkirche genau entnahm, ist nicht bekannt; vermutlich schöpfte er auch aus der patristischen Literatur. S. u. Anm. KGK 211 (Anmerkung).
25Siehe hier die wörtlich fast identische Stelle in KGK 185 (Textstelle).
26Apg 5,29 Vg »[…] Obedire oportet Deo magis quam hominibus.«
271. Kor 7,23 Vg »Pretio empti estis: nolite fieri servi hominum.«
281. Kor 3,21 f. Vg »[…] omnia enim vestra sunt sive Paulus sive Apollo sive Cephas […].«
29Kol 2,20 Vg »si mortui estis cum Christo ab elementis mundi quid adhuc tamquam viventes in mundo decernitis.«
32Vgl. 1. Kor 9,21 Vg »his qui sub lege sunt quasi sub lege essem cum ipse non essem sub lege ut eos qui sub lege erant lucri facerem his qui sine lege erant tamquam sine lege essem cum sine lege Dei non essem sed in lege essem Christi ut lucri facerem eos qui sine lege erant.«
34Vermutlich Anspielung auf Dan 11,37.
36Vgl. D 31,12 (CICan 1, 114). Das angebliche Auftreten des Paphnutius während des Konzils von Nicäa wurde nur allgemein erwähnt; seine Rede gegen das Priesterszölibat nicht thematisiert; vgl. Socr. h. e., 1,11 (PG 67, 101 f.) und Cassiod. hist. 2,14 (CSEL 71, 107,1–108,2). Diese Geschichte wurde von Prierias in seiner Epitoma responsionis ad Martinum Lutherum (1520) erwähnt; vgl. WA 6, 339,4 f. Sie ist auch in der von Luther in der zweiten Hälften des Jahres 1520 in Wittenberg herausgegebenen Epistola Hulderichi als Argument gegen den Zolibat eingebracht; vgl. zu dieser Schrift KGK 190 (Textstelle); Luthers Vorwort ediert auch in WA.B 12, 22 f. Nr 4217. Siehe dazu Spehr, Luther und das Konzil, 307–310. Die Geschichte des Paphnutius war also schon 1520 in Wittenberg bekannt und es ist möglich, dass auch Karlstadt auf diese Quellen zurückgegriffen hat. Zum Pseudo-Ulrich-Briefes siehe ausführlich KGK 185 (Anmerkung).
37Siehe den fünften des von Melanchthon 1521 neu edierten sogenannten apostolischen Kanons, vgl. Melanchthon, Canones (1521), fol. A3r.
38Vgl. D 31,13 (CICan 1, 114 f.). In der vom byzantinischen Kaiser im Jahr 691/2 einberufenen Trullanischen Synode – auch Quinisextum genannt, da Beschlüsse aus dem letzten ökumenischen Konzil besprochen wurden – hatten die Bischöfe aus dem Oströmischen Reich u. a. auch die Frage des Zölibats geregelt und die Priesterweihe verheirateter Männer erlaubt. Ediert auch in FC 82.
39Das Prinzip wurde bereits formuliert in KGK III, Nr. 163, S. 283, Z. 1–S. 287, Z. 17.
40Vgl. 1. Kor 7,23 Vg »pretio empti estis nolite fieri servi hominum.«
41Er war von 1513 bis 1516 Subdiakon in Brandenburg an der Havel und Diakon in Halberstadt; wurde danach in der Metropolitankirche Chur zum Priester geweiht. Zur Biographie Bernhardis siehe nochmals die KGK 211 zur vorliegenden Editionseinheit.
42Die einzige Norm, der auch die Canones entsprechen müssen, ist also die der Schrift, das heißt der göttlichen Wahrheit. Man kann nicht etwas behaupten und geloben, was der Schrift widerspricht, denn das würde die Seele gefährden. S. o. auch Anm. KGK 211 (Anmerkung).
43Vgl. De cons. D. c. 5,34,9 (CICan 1, 1421); X. 1,12,1 (CICan 2, 124). Siehe hier dazu KGK 181 (Textstelle) und die dazugehörige Erklärung in KGK 190 (Textstelle).
44Siehe z. B. Gerson, Opera (1518) 3, fol. hh3v–ii2v.
47Jer 4,2 Vg »et iurabis vivit Dominus in veritate et in iudicio et in iustitia […].«
48Weil er die besondere Gabe der Keuschheit, s. o. Anm. KGK 211 (Anmerkung), nicht erhalten hat.
49Zur Möglichkeit, Gelübde zu brechen, die im Widerspruch zur Schrift stehen und in Unwissenheit oder Irrtum abgelegt wurden, siehe KGK 203.
50Vgl. VI. 3,14,1–3 (CICan 2, 1050–1052), zitiert auch in KGK 190 (Textstelle) und KGK 203 (Textstelle).
51Vgl. 1. Sam 25,39 und im Allgemeinen das ganze Kapitel 1. Sam 25, worauf Karlstadt auch in KGK 203 (Textstelle), dennoch in anderem Zusammenhang, sich bezieht.
52Vermutlicher Bezug auf C. 22,4,3 u. 4 (CICan 1, 876) mit Verweis nochmals auf 1. Sam 25. Siehe im Allgemeinen auch C. 22,3 f. (CICan 1, 875–882), die eine kirchenjuristiche Basis der Argumentation Karlstadts bietet.
53Eine umfassende Auslegung von 4. Mose 30 gerade im Zusammenhang mit diesen Fragen in KGK 203.
54Siehe hier die Auslegung von 4. Mose 30,3–15 in KGK 203.
57Siehe dazu die Kritik am Mönchszölibat und an den – in Karlstadts Sicht – daraus hervorgehenden sündhaftigen Taten in KGK 190.
58Vgl. 5. Mose 23,18 Vg »Non offeres mercedem prostibuli, nec pretium canis in domo Domini Dei tui, quidquid illud est quod voveris: quia abominatio est utrumque apud Dominum Deum tuum.«; die Bibelstelle ist breit diskutiert in KGK 203 (Textstelle).
59Vgl. Erasmus, Adag. 804: »Diomedea necessitas« (ASD II-2, 326).
60Hier beginnt fol. A8r der Pariser Ausgabe, unsere Variante D; vgl. die KGK 211.
62Vgl. Mi 7,8 Vg »[…] cum sedero in tenebris Dominus lux mea est.«
64Mi 7,3 Vg »princeps postulat et iudex in reddendo est.«
65Zum Brief Bernhardis an Kfst. Friedrich siehe die KGK 211.
67Vgl. 1. Sam 25 wie oben Anm. KGK 211 (Anmerkung).
68Vgl. z. B. Am 2,4 f. u. Jes 1.
71Hier endet fol. A8r der Pariser Ausgabe, unsere Variante D.
72Vgl. Apg 5,29 Vg »[…] Obedire oportet Deo magis quam hominibus«; wie Anm. KGK 211 (Anmerkung).
731. Kor 10,29 Vg »[…] Ut quid enim libertas mea judicatur ab aliena conscientia?«
74Mt 15,14 Vg »Sinite illos: caeci sunt, et duces caecorum; caecus autem si caeco ducatum praestet, ambo in foveam cadunt«; siehe auch KGK 190 (Anmerkung).
75Vgl. 1. Tim 4,1 Vg »Spiritus autem manifeste dicit, quia in novissimis temporibus discedent quidam a fide, attendentes spiritibus erroris, et doctrinis daemoniorum.«
76Vgl. nochmals 1. Tim 4,1–3, wie oben Anm. KGK 211 (Anmerkung).
77Vgl. Röm 2 u. 14.
78Diesen Christoph von der Heiden identifiziert Bubenheimer, Bischofsamt, 184 mit Anm. 131 mit dem in Erfurt im WiSe 1513/1514 immatrikulierten »Cristoferus von der Heyde nobilis ex opido Wisßense«, vgl. Acten Erfurter Universität 2, 282b, 20 f. Über seine Beziehungen zu Johannes Lang ist nichts bekannt.
79Mt 19,12 Vg »Sunt enim eunuchi, qui de matris utero sic nati sunt: et sunt eunuchi, qui facti sunt ab hominibus: et sunt eunuchi, qui seipsos castraverunt propter regnum caelorum. Qui potest capere capiat.«
80Die officiales waren bischöfliche Vikare, die die bischöfliche Gerichtsbarkeit übten.
81Vgl. Erasmus, Adag. 1516: »Ne verba pro farina« (ASD II-4, 30).
8213. Dezember 1521.
83Zu Ulrich Hugwald siehe die KGK 211 zur vorliegenden Editionseinheit.
84D. h. die Gründe, die in der Apologia Bernhardi dargelegt sind.
85Zu den Gefahren des Keuschheitsgelübdes besonders für junge Menschen, die die Kraft der postlapsarischen menschlichen Begierde noch nicht erfahren hatten, s. o. Anm. KGK 211 (Anmerkung).
87Dieser Ausspruch – mit Anspielung auf 1. Kor 7,9 – ist Adalbert von Bremen (um 1000–1072) zugeschrieben worden; siehe Schol. 77 aus der Gesta Hammaburgensis ecclesiae pontificum (MGH 7, 116). Bei der Ostersynode in Reims (1049) wurde eine Reihe hoher Prälaten u. a. wegen Gewalttätigkeit und fehlender sexuellen Zurückhaltung exkommuniziert; während oder unmittelbar nach dieser Synode hatte Adalbert von Bremen angeblich diesen Ausspruch geäussert, um seine Missbilligung des Konkubinats auszudrücken und zur Keuschheit aufzurufen; siehe dazu: Fuhrmann, Adalberts Mahnung und Jarecki, Vorstellungen, 106 f. Die Verwendung dieses Ausspruches wird im Laufe der Jahrhunderte immer wieder thematisiert, so z. B. in Thomas, Ad Eph. 31,6 (Thomas, Opera (Busa) 6, 461).

Downloads: XML · PDF (Druckausgabe)
image CC BY-SA licence
»