Nr. 88
Contra D. Joannem Eckium Apologeticae propositiones pro Reverendo Patre D. Martino Luther. Separatausgabe der Thesen 102–213 gegen Eck aus den CCCLXX et Apologeticae Conclusiones
1518, September

Text
Bearbeitet von Alejandro Zorzin

BuchsymbolA1r
Contra D'ominum' Joannem
Eckium Ingoldstadiensem. D'omini' Andreae Boden〈-〉
stein Archidiaconi wittenbergensis Apolo-
geticae propositiones, pro Reverendo patre D'omino'
Martino Luther.


Ex wittenbergk. VII. die
Mensis Iulii. Anno domini. M.
CCCCC.XVIII.


BuchsymbolA1v

mAd lectorem.


Conclusiones Reverendi patris D'omini'
Martini Luthera de virtute indulgentiarum1 ex me-
dio scripturarum campo decerptas, Eckiusb sophi-
stico dente conatus est arrodere, Scoti2, Capreo-
li3, Durandi4, Alphonsi5, Gabrielis6, et aliorum novorum
doctorum opinionibus nimium confisus. At Reve-
rendus pater Martinus Lutherc, Aureolam quam vocant, meruit, qui
abusum indulgentiarum tam argute primus convulserit, ad quem tamen
tot iam annos tot Theologorum milia connixerunt. Quam sceleratum est
Christianam plebem pro qua mortuus est Christus, his rebus tam impu-
denter ludificari, quae forsan neque in Evangeliis, neque in Paulo, neque in
Origene7, neque in Hieronymo8, neque in Ambrosio9, neque in Augusti-
no10, neque in Hilario11, neque in Cypriano12, neque in aliis veteribus funda-
tae comperiuntur. Sunt opiniones (inquiunt) Theologorum, sed novorum.d
Esto. Verum opiniones maneant opiniones, et nihil aliud sint quam opini-
ones, non autem onera Christianorum.e Non faciamus opiniones novorum
Theologorum pares articulis fidei, et christi Paulique decretis. Et pu-
deat tandem Theologos huius vocis, quam doctiores secreto nonnum-
quam apud amicos suos effutiunt, Sic quidem dicerem in scholis, sed tamen
(maneat id inter nos) diversum sentio. Item, Sic dicimus in scholis, sed tamen
(maneatf inter nos) non potest probari ex sacris literis. Quin potius si
quid docere volunt, non statim minis cogant homines, alioqui misera erit
Christianorum conditio, sed proferant ex fontibus testimonia, sine coactis
et apud se natis interpretationibus, et credetur eis. Id quod non fecit M'agister'
sacri palatii F'rater' Sylvester Prierasg13, qui nuper Martino lutherh respondit14,
sed sic, ut Theologis et non Theologis risum moverit, cum sua ecclesia
essentiali, virtuali, representativa.15 Quod si laici resipiscente passim mun-
do non tam ex libris, quos etiam nobis Theologis meliores legunt quam
ex ingenii sagacitate, multa cottidie deprehendunti circa Christianismum
quae secus habere putant, quid oportet, Nos facere a vulgo longe lateque
remotos? Aperite tandem per dominum nostrum Iesum Christum oculos vestros
o Theologi, et omissis scholasticis opinionibus, omissis puerilibus di-
gladiationibusj, ad ipsos scripturarum fontes acceditek. Haec admonendi
causa dicta putentur, certe non sine lachrymis et gemitu bonorum vi-
rorum scripta, ad superbam istam pertinaciam, et pertinacem quorundam superbiam
ingemiscentium, teste Christo, qui est benedictus in saecula. Fiat, Fiat.lm

BuchsymbolA2r
oReverendus Pater doctor
Martinus Luthern, disputationis suae
pro declaratione virtutis indulgenti-
arum, hanc primam posuit conclusionem.


»Dominus et magister noster Iesus chri-
stus, dicendo, poenitentiam agite, omnem
vitam fidelium, poenitentiam esse voluit.«
16o

pEckius Impugnator.


»Cum regnum coelorum in verbis Christi praesentem
videatur significare ecclesiam, ac tempus plenitudinis
evangelicae tunc adventantis17, non videtur quomodo
poenitentia omnem fidelium vitam exprimat.«
18p

sD'omini' Andreae Bodensteinq Archidiaconi
Wittenbergensis Apologeticae propositiones, pro Re-
verendo patre D'omino' M'artino' Lutherr.s


Prima Eckii conclusio contra Wittenbergenses in fun-
damento est, Ecclesiam militantem (cui tempus plenitudi-
nis evangelicae advenit, cum sit congregatio omnium
fidelium, inter quos non pauci sunt iusti) non viderit
poenitentia indigere.

1
Eckius non intelligit quod ecclesia ingemiscit. ne-
gat quod ecclesia confitetur, et turpiter orationes, in
quibus versatur ignorat.
2
Quoniamu ecclesia annua quadragesimali observa-
tione, se purificari confiteturv19, et universaliter coacta
dicit, »Peccatores te rogamus«20 etc.
3
Eckius autem tollendo poenitentiam ecclesiae, eius purifi-
cationem negat, quam ipsa confitetur, ne a domino iudicetur.21
4
Ecclesiaw petit dei populum ab omnibus peccatis emun-
dari22, quae verba sunt poenitentis Psal. l.23 Ita quoque ex-
postulat ecclesia,x »Sacro nos purificante ieiunio«.24 Itemy, »a
noxiis quoque vitiis cessare concede«
.25
5
Dicit itemz, »Deus qui culpa offenderis, et poenitentia placa-
ris«
etc. Et »flagella, quae meremur, averte«.26 Non dicit, meri-
ti sumus, sed »meremur«. Item adverte, »poenitentia placaris«〈.〉BuchsymbolA2v
6
Et in alia collecta. »Parce domine parce populo tuo, ut di-
gnis flagellis castigatus, in tua miseratione respiret«
.27
7
Nonne ecclesia seu populus deiaa petit se castigari,
quod si non est poenitere, Eckius iudicabit.
8
Hoc idem inter suffragia in Collecta, »Deus qui culpas
nostras piis verberibus percutis«
28 etc., ecclesia petit.
9
Vide Ecki collectam quam ecclesia facit, et petit ab immi-
nentibus peccatorum suorum periculis, deo protegente salvari.ab29
10
Quae petit a populo dei flagella irae divinae averti.ac30
Sed fortasse Eckius absque libris31 facile respondebit, ec-
clesiam deprecari, ut ab imminentibus peccatis libere-
tur. Non ab his quae insunt, sed quae imminent.ad
11
Verum ut evasiones manifestis occludantur septis, ei
collectam hanc opponimus, »Purifica quaesumus domi-
ne tuorum corda fidelium, ut a terrena cupiditate mun-
dati et praesentis vitae 〈periculis〉ae exuantur«
32 etc.af
Adde et alteram eius diei collectam, qua petit, »ut san-
cta devotio purificationem tribuat«
.33
12
Ex qua oratione ad literam videmus ecclesiam deprecari, ut
fidelium dei corda purificentur, quod humilitatis causa di-
ctum esse, nemo nisi qui anathemate percuti, dicere audet.ag
13
Per fideles dei, quos audet intelligere, nisi eos, qui ex
fide vivunt iustos?34
14
Secundo ad literam apparet ecclesiam deprecari, ut dei
fideles, hoc est iusti, a cupiditate terrena mundentur,
ergo habent immundiciem purgandam.
15
Rogo Eckium, quid aliud efflagitat ecclesia, nisi ut iu-
sti mundentur ab aedificatione illa, qua iusti super fi-
de Christi, lignum, foenum et stipulam aedificant〈?〉35
16
Qui non pereunt, sed per ignem salvantur.36 cuius di-
versa est penes Aug'ustinum' et Greg'orium' interpretatio.37
17
Aedificant qui carnali affectu circa temporalia tenentur etc.ah
18
Petit ecclesia ut eius membra sancta, a cupiditate ter-
rena purificentur, ut sordes subnascentes diluantur.
19
Quod timuit illa, quae pulsanti sponso dixit, »Lavi BuchsymbolA3r
pedes meos, quomodo inquinabo illos«
〈?〉38
20
Petit ecclesia, quod Christus patrem coelestem fa-
cturum promisit, videlicet ut palmitem ad ferendos
fructus purget.39
21
Cum »in multis offendimus omnes«40, idcirco ecclesia petit
purgari ab offensis et culpis, et agit poenitentiam.
22
Petit ut fidelium corda purificentur, quia omnes fide-
les vetustatem ex peccato relictam habent, quae in inte-
riori homine de die in diem renovatur.ai41
23
Petit quod apostolica praecipiunt mandata, renova-
ri s'cilicet' spiritu mentis, et indui novo homine.42
24
Eximia est poenitentia, peccata et infirmitates fate-
ri, ajet sanitatem a medico precari.aj43
25
Eleemosynae, ieiunium et oratio, remedia sunt venia-
lium peccatorum.ak
26
Tametsi evangelicae plenitudinis tempus ecclesiae advenerit44,
27
Attamen universa ecclesia quamdiu militaverit, quoti-
dianae poenitentiae est indiga.al
28
Ecclesia militans.Ecclesia militans ideo dicitur, quod rebellat semper, et in
omni bono opere vitiis atque concupiscentiis impugnaturam.an
29
Ex scripturis argumentatur, non ex sophismatibusFit, dum iustus fortiter pugnat, fatigatio, quae
hilaritatem datoris45 laedit vitiatque.ao
30
»Beatus est« ait, non criminosus, »qui allidit parvu-
los suos ad petram.«
46
31
Hoc fit, quod charitas huius vitae potest augeri, et illud
incrementi, quod deest, ex vicio nostro deest.
32
Hoc vicium peccatum est, quod ecclesia sancta quotidi-
ana confessione, nec sterili dolore expiat〈.〉ap47
33
Peccatum quod ecclesia expiat.Hoc vitium habent, qui pedum lotione indigent.48
34
Quod boni et mali, filii dei habent, semper enim,
dum bene facit iustus, peccat:49 et bonus et malus est.50
35
aqIustus poenitetaq.Imo nemo coram deo (nisi iustus) poenitet.ar
36
Adde quod »septies« in die »iustus« »cadit«51, sed »non colliditur,
quia dominus supponit manum«
, secundum Cassianum52,
patet quod fideles iusti cadunt.asBuchsymbolA3v
37
Quibus iustis dominus manum supponit, Et ideo non
imputat peccata53, quod peccata sua agnoscunt54, ac femur
percutiunt55, et debitoribus remittunt debita.56
38
Adversarii Martini et Andreae sacra aut non legunt aut non intelligunt.Mordaces illi qui sub titulo M'artini' et A'ndreae' verbum (impu-
tat) tanquam indecens seu non congruens notant, li-
teras sacras rident, et ecclesiasticos adlatrant57, sed cur? quia
legere et intelligere, ut bene loquantur, nolunt.
39
Agunt poenitentiam incorporandi, agunt et veraci-
ter, ecclesiae incorporati.
40
Sed et nullum ex literis apostolicis (quibus eccle-
Ne Eckius scripturam corrumpatsia sancta »sine ruga et macula«58 praedicatur) Eckius au-
xilium petat, ne caeteras, scripturas, hac male intellecta,
ut Faustus legem Moysi lacessat et rumpat59, quoniam
praemissis non obstat. Augustinus contra Iulianum li-
bro, iiii, ca. iii.60

avConclusio secunda R'everendi' P'atris' D'omini' Martiniat ex ver-
bis evangelicis.


»Quod verbum poenitentia de poenitentia sacramen-
tali, id est confessionis et satisfactionis, quae sacerdo-
tum ministerio celebratur, non potest intelligi.«

Itemau Tertia.


»Non tamen solam intendit interiorem, imo interior nul-
la est, nisi foris operetur varias carnis mortificationes.«
av61

awEckius Impugnator


»Interiorem poenitentiam magnam esse, Christus et
omnes Christiani docuerunt. Siquidem deus cor aspi-
cit et voluntatem. Vidua hoc docet, quae minuta duo in
Gazophylacium62 misit, et plus omnibus misit, D'omino' Iesu
teste. Est enim voluntas in anima sicut regina in regno.«
aw63

axD'omini' Andreae Bodenstein Archidiaco-
ni wittenbergensis Apologeticae propositiones
pro Reverendo patre D'omino' Martino Luther.ax

1
Veruntamen cum Eckius in secunda contra nos con-
clusione, idcirco magnam interiorem fecit poenitenBuchsymbolA4r
Eckius literis sacris contradicit:tiam: quod voluntatem reginam suorum actuum di-
cit: ostendit se vel ignorare literas sanctas, vel eis aper-
te contradicere.
2
Nam voluntas nostra non est regina et domina eo-
rum operum, quae deus ut voluntatis essent, fecit.ay Ni-
Audaculus Eckiussi liceat cum audaculo Eckio securitatem voluntati
promittere, contra prophetica et apostolica documenta.
3
Idem Eckius se ignorare ostendit, quod Poenitentia est
donum dei, quod deus azin nobisaz operatur.
4
D'ominum' Eckium hac scriptura satis confutari existimo,
quam Hieremias edidit, »Converte me«, domine, »et« con-
vertar, »quia tu domine deus meus. Postquam enim con-
vertisti me, egi poenitentiam«
, »postquam ostendisti mi-
hi, percussi femur meum«
etc.64 Quam legat, et videat con-
fusionem suam, Hiero'nymo' interprete.65 Ambro'sium' et nonnul-
los alios non sine causa reticemusba.66
5
»Commovisti terram et« conturbasti »eam, sana contri-
tiones eius, quia commota est.«
67 Deus commovet volun-
tates, et fit contritio.
6
Discat eodem Hieremia docente, quod dominus con-
vertit conversionem nostram68, Quod dominus dat poenitenti-
am69, agnoscat orationem, quam scit, »Da nobis digne
flere mala, quae fecimus.«
bb70
7
Veruntamen cum littera non dicat, dedidisti, sed con-
vertisti etc.71 Et timendum sit eum quem pronus fuit
Eckius pronus Mart'inum' de haeresi traducere.haereticum vocitare M'artinum'72 quem non intellexit, et haec
calumniari, legat Apostolum, Ne forte »detbc illis deus poe-
nitentiambd«
, »et resipiscant a diaboli laqueis«73, adverte »det«
ait. lege Augustinum.be74
8
Voluntas est domina et regina suorum actuum, suo-
rum omnium, scilicet malorum.
9
Quando voluntas dominatur in anima, ridet dia-
bolus et exultat, quod praeparatur ei praeda.
10
Deus amat in nobis, quod ipse fecit, at quod ipse
non fecit, odit. Ambrosi'us'.bf75 facit Collecta, quaebg in Primis BuchsymbolA4v
legiturbh, »Dirigere, sanctificare«76 etc.bi77 et in Pascha, »Deus
qui per unigenitum«
etc.78
11
Per auctoritatem, »omnis plantatio, quam non« plan-
taverit »pater meus«, »eradicabitur«79, et bene ad propositum.
12
80»Misericordia« equidem »eius super omnia opera eius«81,
non nostra〈,〉 »mutabilis voluntas, quando ab incommuta-
bili voluntate non regiturbj, tuncbk tanto citius appropin-
quat iniquitati, quanto acrius intendit actioni«
bl82, attende Ecki.
13
Adverte commodum et periculum, quando voluntas regi-
tur, et quando in anima regit.
14
Universaliter loquendo, deus est dominus et rex
in anima nostra.
15
Omniabm nostra, quae deus non fecit nostra, mala sunt
et peccatabn.
16
»Perditio tua« ex te »Israel, tantummodo auxilium« »tuum«
»ex me«.83 Ex nobis perditiones. ex deo suppetiae, et bo-
na et salus. Si poenitentia salutaris ex nobis, id est vo-
luntate nostra est, falsabo erit, quod perditio ex nobis est.
17
»Omnis iustitia nostra, hoc est nostrae voluntatis, est
Thomistarum error.sicut pannus menstruatae mulierisbp«
.84 Hanc autoritatem
Thomistae male dicunt de iusticia legis sacramenta-
lis dictambq, et non intelligi possebr de alia lege scripta.85
18
Pondera autem, quam splendidum sit opus, quod voluntas
in anima dum regit, operatur.
19
»Domino deo nostro iusticia, nobis autem confusio fa-
ciei nostrae«
86, si nobis est. Id est, nos habemus confusionem:
deus autem iusticiam facit, quid de poenitentia, quan-
do nostrae est voluntatis.
20
Sed scit Eckius in suis iustificationibus (fortasse)
preces prosternere, et non in miserationibus dei87, ac ha-
bere suam iusticiam, non dei.88
21
Deus, ait Hieremias, facit »misericordiam« »in terra«.89 Tu
es (alio attestante propheta) misericordia mea.90
22
Quod Eckius, nisi furiatus, de misericordia, qua de-
us misericors est, accipere nequit, sed ea misericorBuchsymbolB1r
dia, qua misericordes operante deo efficimur, deus
nostra est bset diciturbs misericordia.91
23
Iuxta Davidicum illud, »Secundum« magnam » misericor-
diam tuam vivifica me, et custodiam testimonia oris tui.«
92
24
Opera misericordiae et ea sola, deus coronat in mi-
sericordia et miseratione.93 nam ei iudicium sine mise-
ricordia, qui non facit misericordiam.94
25
Quibus documentis lapideum pectus molliri pos-
set, et omnis facultas infirmi arbitrii enervaribt, quoni-
am opera dei non sunt in potestate nostra. »Dominus«
enim »solvit compeditos«, non liberum arbitrium. » Domi-
nus erigit elisos«
95, non liberum arbitrium.
26
Si opera bona essent in nostra potestatebu, stulte pete-
remus ea nobis donari.
27
Omnia quae ad vitam spiritalem attinent, hoc ab-
breviato efflagitamus verbo, »Fiat voluntas tua«96, hoc
est, Fac nos facere, fac nos voluntatis opera suscipere.bv97
28
Ecclesia sibi dari seu donari deprecatur, ut deum
quaerat, et ut gaudia promissionis quaerat, ac quaesi-
ta citius inveniat.bw98 Petit se illustrari, ut videre possit
Eckius nimium naturae tribuit, nimium deoagenda99 (quae Eckius sine precibus accurate perspicere
potest)bx〈.〉 Itemby petit dari ut agnoscat quod profitetur, et coeleste
munus quod frequentat diligat100 (quod Eckius ex naturali-
bus, nullo precatu suffultus diligere potestbz). Petit itemca, deum
praeveniendo actiones nostras, aspirare. Et rursus, adiu-
vando prosequi.101 (Eckius autem cum gratiam habet, non in-
diget novo auxilio, nisi se indigere fateatur.) Item ec-
clesia praestari sibi auxilium petit, ut orationibus et ie-
iuniis intendat102 cb, cum multis Collectis.103
29
Quod ex Ezechielis et aliorum autenticorum te-
Docet Eckiumstimoniis deum facere, ut faciamus dixi104, ostendam
Eckio in orationibus suis, ne posteris rursus aberret diebus.
30
Habes orationem in Quadragesima, Dominicae primae
Feria sexta, »quam tibi facis devotam«.105 pulchre in Colle-
cta Dominicae secundae Feria tertia petit, ut deo opeBuchsymbolB1v
rante impleamus, quod eo autore cognovimus.106 Et in
alia, sic dicit ad literam, »Et eius semper faciat inhaere-
re mandatis«
, Dominica tertia.107 Item Dominicae quartae fe-
ria quarta108. Et Dominica in octava Paschae, »Qui celebra-
r〈e〉cc fecisti«
.109 Et in feriali Collecta dicit, fecisti celebrare,
fac gaudere.110
31
Verum ut exemplum propositae poenitentiae ha-
beas, adverte quod oras Sabbato Dominicae quar-
tae in Quadragesima, »Da nobis digne flere mala quae
fecimus«
111 etc. quid est hoc aliud, nisi fac nos flere, largi-
re nobis fletum peccata expiantem.
32
Innumera alia sunt exempla, ex quibus addiscere
deberes, deum hoc praestare, quod nos facere iussitcd,
nec alia sibi placerece, quam quae ipse largitus est, nec
aliquas prosequi actiones, quam quas ipse inspira-
vit. suas prosequitur, suas adiuvat actiones, sua ope-
ra, non nostra coronat.112 Probatur per Collectam Do-
minicae quartae post octavas Paschae.113 Et collectamcf quae
Paschae, et ad Primam inter paschalia legitur festa114; per
illud, »qui habet, dabitur, ut abundet«115 etc.
33
Veniamus demum oportet ad infirmitates, ad ni-
hil116, cum ecclesia dicentes, »Deus qui conspicis omni
nos virtute destitui, interius exteriusque custodi«
, Do-
minica secunda in Quadragesima.117 Absit ut deus fal-
se conspiciat, et Ecclesia mentiatur, nos omni virtu-
te destitui.
34
Sublata est per hanc orationem ab homine spes, et
bene, quoniam »maledictus« est »qui« spem ponit »in ho-
minecg«
.118 Eckius est homo, Ergo nec in se vel in sua vo-
luntate spem poenitentiae faciendae ponere debet.
35
Et rursus bene, ne dixeris, ego feci mihi hanc virtu-
tem, »sed« potiusch memoraberis »domini dei tui«, quia »ipse
tibi«
dat fortitudinem facere virtutem.ci119
36
Ergo nos sumus nihil in dei scientia, sed aliquid in
divina eius misericordia. Bern'ardus'.120BuchsymbolB2r
37
Si omnes profuderimus et exercuerimus faculta-
tes, non habentes dei charitatem, sumus nihil.121
38
Si autem divinas opes et superna auxilia, etcj esuri-
entes pauperes, nihilque habentes mendicatim quae-
sierimus, dominus pro nobis sollicitus erit, per illud,
»Ego pauper et mendicus«122 etc.
39
Eant, ego et nos fecimus, evanescant nostra, et pro-
priack mortificemus dei spiritu, nostra123, ut deus faciat
sua in nobis.124
40
»Ubi« »non ego, ibi foelicius ego«. Augustinus de con-
ti'nentia'.125 ubi non aliquid et nihil, ibi foelicius aliquid, per il-
lud »Exaltavit humiles«.126
41
Et per illud, »Deus repulisti nos et destruxisti nos:
iratus es, et misertus es nobis«
.127 »destruxisti«, ait, »nos«.
42
Quam diu placent homini, ego, nos, nostra, pro-
pria, et meumcl, nostrum, aliquid, tam diu vicissim in
homine est quod deo displicet. arg'umentum' Ambrosiuscm etc.128
43
Sed nostrum ego, impios in servitutem redigit, in
iustiscn autem vehementes habet vetustatis reliquias.129
Mirabiliter quoque serpit tentatio, quae aufert nobis.
ego, tu, nos, vos, non ego, non tu, et male tu fecisti.130
44
Tunc vero quando deus regnabit, et erit »omnia
in omnibus«
131, ego et omneco proprium vilescent.cp132
45
Summoveamus humiliter et vere, ego et nos, et
tunccq deus nos faciet salvos.133
46
»Non est homo verax, in quo deus non loquitur.«cr134
47
»Nemo habet de suo, nisi mendacium et peccatum.«cs135
48
Facere quod in se est.Qui facit quod in se est, facit quod deo displi-
cet, mentitur, obloquitur, ac sibi officit.136
49
Ex praemissis infertur, quod bona operatio non
voluntati humanae, sed divinae debet simpliciter attribui〈.〉
50
Bonus actus (ut aiunt) quantum ad totam suam en-
titatem, hoc est totus, attribuitur deo.
51
Contra Capreolum et ScotumIlli autem qui voluntati substantiam actus, 〈(〉ut Ca-
preolus137 et Scotus138) modum vero seu entitatem minoBuchsymbolB2v
rem deo attribuunt, quod maius est sibi ipsis, quod
minus (ne dicam feces) deo deputant.139 cvEx propositis
infertur ad destructionem illius quod penes Scotum
legimus, videlicet, quod voluntas est principalis causa,
quantum ad principalitatem entitatis in bono ope-
re, secus quantum ad principalitatem esse meritorii.
Scotus et sequaces in i.ct et Capre'olus' ii.cu140cv
Augustinum male exponentes. cwInfertur quoque adversus eos, qui Augustinum di-
vellunt, ne dicam corrumpunt, exponentes eius di-
ctum, »ipsa gratia augetur, ut aucta mereatur perfici,
comitante non ducente, pedissequa, non praevia vo-
luntate«
141, dicentes, quod voluntas est pedissequa quan-
tum ad relationem meritorii, de qua Augustinus non
cogitavit.142cw

cyR'everendus' P'ater' D'ominus' Martinus Luthercx.


»Igitur Papa per remissionem omnium poenarum, non
simpliciter omnium intelligit, sed a seipso impositarum.«
143cy

czEckius Impugnator.


»Imo oppositum, quia vel intelligit poenas canonum
solum, accumulative, ad poenas a deo impositas con-
currere, iam laqueus, non salus esset in canonibus
poenitentialibus, Aut vult eos declaratorios, sicut in
veritate sunt, et ipse non attendit, iam remittendo poe-
nas canonum, aliquas poenas remittit.«
cz144

dcD'omini' Andreae Bodensteinda Archidi-
aconi Wittenbergensis Apologeticae pro-
positiones, pro R'everendo' P'atre' D'omino' Martino Lutherdb.dc

1
ddEckius dum in canonibus non laqueum, sed salutem
Eckius iudaizat.esse putat, et hoc latenter scribit, iudaizat, et Paulum
qui dicit, »Litera occidit«, Item »lex est ministratio mor-
tis«
145, non intelligit.
2
Hominibus nimium tribuitdeAut plus hominibus quam deo tribuit.BuchsymbolB3r
3
Indiget idem Augustino doctore.146
4
Ignorat sacra. Capreolus〈,〉 Scotus〈,〉 Alphonsus〈,〉 Gabriel,Et ea caret intelligentia, quam Capricornus147 Scotusque148,
Alphonsus149 et Gabriel150, praestare nequeunt.
5
Cum autem is error, qui in atramento seu literis eo
factis, aliud auxilium (quam demonstrationis et ma-
nifestationis) ut puta salutem ipsamdf ponit, in Palaestino
iudicio151 sit subversus ac condemnatus, metuendum est
Eckius haeresim in pulmone hab'ere'Eckium haeresim in pulmone habere.
6
Non sufficit praedicare verbum dei, aut illud legendo
intelligere, sed oportetdg ut assensus ei accommodetur.
7
Peiores efficiuntur qui divina, etiam evangelicam le-
gem, sine gratia audiendo vel legendo intelligunt.
8
Cognitio peccati sine gratia nocet. facit enim nos sci-
re quod vitare non possumus.dh152
9
Nudus sermo ad monendum est utilis, ad persua-
dendum infirmus.153
10
Nec lex sancta (quae facienda et devitanda demon-
strat) et liberum arbitrium cum ea, ad faciendum salu-
tis opera sufficiunt.154
11
Si Eckius salutem in scripturis collocari putat, ipsum
Salus in scriptura.in Iudaeis Christus reprehendit, ibi, »Scrutamini scri-
pturas, quia vos putatis in ipsis«
155 etc. Et ei adversatur
Apostolus, qui dicit gratiam lege testificari, non conferri.di156
12
Immo si error notatus subsisteret, magna Bibliae
pars falleret.157
13
Paulus quoque insanivisse merito convinceretur, qui
velut gratiae defensor dixit, »Si« »iusticia« est ex lege, » Chri-
stus gratis est mortuus«
.158
14
Si Eckius de salute secius, quam nos dixit, eius con-
Cereus eckii stimulus.clusio contra wittenbergen'ses', posita, non urget, nec va-
let, sed adversus ignem cereo pugnat stimulo.
15
Verum si de salute locutus est, more scripturarum,
apostolicis adversatur documentis.
16
Ex praemissis colligitur, quod si Canones conscien-
tiam obligant, solum praevaricationes accumulant, BuchsymbolB3vpraeceptum ecclesiae ostendunt, et ultra non progrediuntur〈.〉
17
Cum autem D'ominus' Eckius Wittenbergenses. non dicit at-
tendere veritatem, videlicet, quod Canones sunt poena-
rum a deo impositarum declaratorii, nisi sale condia-
tur, evanescet iactata sua veritas, praesertimdj si non per
f'eritatem'dk scripseris.
18
Petit tamen, ut idem Eckius in propositione sua (quae
incipit, »erronea apparet«159 etc.) ad idem et apertius lo-
quatur. Quae enim controversia est partium non adver-
santium? nisi sic dicat, Canones cumulatorios aut de-
Sophismata.claratorios poenarum. sed parva et minuta non cura-
mus, nec prosequimur sophismata.

dlRaptim ex wittenbergk. VII. Die
Mensis Iulii, Anno domini.
M.​CCCCC.​XVIII.dl

aLutherii C1-5
bIo.Eckius C1; Jo.Eccius C4, C5
cLutherii C1-5; Lutherius am Rand C1, C4, C5
dTheologi Aristotelici. am Rand C1
eOnera christianorum opiniones. am Rand C1; Opiniones, onera christianorum. am Rand C4, C5
fmaneat id C5
gSylvester. am Rand C1
hLutherio C1-5
ireprehendunt C3
jvom Editor verbessert für diglatiatonibus
kExhortatio pia et Christiana. am Rand C1, C4, C5
lC3–C4 haben zusätzlich nach der Vorrede des Herausgebers (also nach »Fiat.Fiat.«) die Überschrift: »Contra D. Ioannem Eckium theologum«, während das Übrige C entspricht. In C1-C5 finden sich diese Worte als fliegende Kolumne über jeweils zwei Seiten des Thesenabdrucks gesetzt.
m-mVorwort nicht in ApC
nLutherius C1-5
o-oLuthers These nicht in ApC
p-pEcks Anmerkung nicht in ApC
qBodensteinii C1-5
rLutherio C1-5
s-sÜberschrift nicht in ApC
tvidet ApC, Eck
uhinzugefügt
vDo'minica' i. Quadr'agesimae' ApC; fehlt C
wFe'ria' sexta precedenti ApC; fehlt C
xDo'minica' ii. fer'ia' vi ApC; fehlt C
yfe'ria' iiii. e'adem' Do'minica' ApC; fehlt C
zferia v. Do'minica' in Quin'quagesima' ApC; fehlt C
aanon diaboli/ sicut de Hiere'mia' praeiecimus ApC; fehlt C
abDo'minica' iii. feria. ii. et Do'minica' ii. in Quadrag'esima' ApC; fehlt C
acDo'minica' i. Sabb'ato' Quad'ragesimae' ApC; fehlt C
adquemadmodum Scotistae Thomistis solent respondere ApC; fehlt C
aeDiese Konjektur in Eck, Defensio (Greving) entspricht den liturgischen Formularen.
afFe'ria' v. Do'minica' iii. in Quadra'gesima' ApC; fehlt C
agde eccle'siasticis' dog'matibus' c: xxxv. iunctis c. xxxvi. et xxxvii. ApC; fehlt C
ahut Aug'ustinus' li: Ench'iridion' c. lxviii. de octo dulci'tii' quaestionibus .q. i. d'icit' ApC; fehlt C
aiVide Aug'ustinum' de pecca'torum' me'ritis' li. ii. c. vii. ApC; fehlt C
aj-ajfehlt C2
akhanc per Aug'ustini' documenta in prioribus con'clusionibus' satis scripsi ApC; fehlt C
alde pen: me: homel: ii. in Apocal: per Aug'ustinum' de fid: ad pet: c. xli. de perfect: iust: Arg'umenta' Aug'ustini' dict'orum' hypo: li: iiii: contra Iulia'num': li: iiii. c. ii. ApC; fehlt C
amhinzugefügt
anarg'umenta' eorum quae Aug'ustinus' hypo'gnosticon' li: iiii et contra: Iulia'num' li: iiii. c, ii, disserit ApC; fehlt C
aode perfect'ione' iust'itiae' ApC; fehlt C
apAug'ustinus' de sen'tentia' Iacobi et epistola: liiii. ApC; fehlt C
aq-aqfehlt C1-5
arAug'ustinus' de fid'e' ad Pe'trum' Hiero'nymus' in Hieremiam ApC; fehlt C
asAug'ustinus' ApC; fehlt C
atMartini Lutherii C1-5
au Item nur als Blattkustode am unteren Rand C1, 262, auf der folgenden Seite fehlt jedoch die 3. These Luthers ganz; entsprechend fehlt sie in C2–C5, wo dann auch das isolierte Item von C1 weggelassen wird.
av-avLuthers These nicht in ApC
aw-awEcks Anmerkung nicht in ApC
ax-axÜberschrift nicht in ApC
ayAug'ustinus' epistola cvii. ApC; fehlt C
az-azhinzugefügt
barecitemus C2, C3
bbDo'minica' iiii, Sabba'to' ApC; fehlt C
bcde C1, C2, C3
bdfehlt am Rand C4, C5
bede fid'e' ad Pet'rum' c, xxxi ApC; fehlt C
bfde vo'catione' om'nium' gen'tium' li: i. c. ii ApC; fehlt C
bghinzugefügt
bhhinzugefügt
biEt Sabba'to' Do'minica' iiii. Quadr'agesimae' Fiat, q'uae's'umus' d'omine' ApC; fehlt C
bjtegitur C3
bkhinzugefügt
blAmbro'sius' ubi supra ApC; fehlt C
bmQuia C2, C3
bnOmnia nostra mala sunt et peccata am Rand C4, C5; Grego'rius' post Aug'ustinum' et alios quorum documenta commemoramus in prioribus conclusionibus ApC; fehlt C
bofalsum ApC, Eck
bpIustitiae nostrae, sicut pannus menstruatae. am Rand C4, C5
bqhinzugefügt
brhinzugefügt
bs-bshinzugefügt
btFacultas infirmi arbitrii enervatur. am Rand C4, C5
buOpera bona non sunt in nostra potestate. am Rand C4, C5
bvarg'umenta' coll'ecta' Fiat q'uaesu'm'u's etc. Sabb'ato' Do'minica' iiii. Et colle'cta' Fac quae'sumu's Do'minica' v. paschal'is' ApC; fehlt C
bwDo'minica' i. Quadra'gesimae' et Do'minica' iiii. Sabb'ato' ApC; fehlt C
bxDo'minica' i. Fe'ria' iiii. ApC; fehlt C
byeadem Do'minica' i. fe'ria' v. ApC; fehlt C
bzvalet ApC
cahinzugefügt
cbFe'ria' v: ii. Do'minica'〈.〉 Si'mi'l'ite'r Do'minica' iii. Fe'ria' iii. petit sibi dona continentiae concedi. Itidem do'minica' iiii. fe'ria' ii. Supplicandi prestari affectum/ Multa dona simul petit ecclesia in collecta Do'minica' iiii. Fe'ria' v. et Sabba'to' et aliis plurimis. Vide ferialem collectam Do'minica' iiii. post octa'vas' pasche quae incipit Deus qui fidelium mentes, et Do'minica' v. se'quenti' ecclesia dicit omne bonum a deo procedere ergo nullum a nobis. Et collec'ta' Fe'ria' iiii: Do'minica' ii. super po'pulum' ApC; fehlt C
cccelebrari. Die Konjektur hat Eck, Defensio (Greving), 59 Anm. 3 vorgeschlagen; zur Begründung vgl. Brev. Herbip. (1509) e., fol. IIIr, zitiert in der Anmerkung.
cdDeus hoc nobis praestat, quod facere iussit. am Rand C4, C5
ceopere ApC; fehlt C
cfvom Editor verbessert für collecta
cgMaledictus, qui spem ponit in homine. am Rand C4, C5
chhinzugefügt
ciFiducia nostra in deum am Rand C4, C5
cjut ApC, Eck
ckopera ApC; fehlt C
clet ApC; fehlt C
cmde vo'catione' om'nium' gen'tium' li: i. c. ii ApC; fehlt C
cnut iustis C3; fehlt C
cohinzugefügt
cpArg'umentum' Aug'ustini' contra Iulia'num' li: iii. c. iii. h. ApC; fehlt C
cqhinzugefügt
crAug'ustinus' ps'almus' cviii. a ApC; fehlt C
csAug'ustinus' super Ioh'annem' tract'atu' v. a. cum al'legatis' nostris ApC; fehlt C
ctd.xvii ApC; fehlt C
cuScotus et sequaces in i. et Capreo'lus' in ii. C4, C5; d.xxvii ApC; fehlt C
cv-cvin ApC Th. 194
cw-cwin ApC Th. 195
cxLutherius C1-5
cy-cyLuthers These nicht in ApC
cz-czEcks Anmerkung nicht in ApC
daBodensteinii C1-5
dbLutherius C1-5
dc-dcÜberschrift nicht in ApC
ddD'ominus' ApC; fehlt C – Eck, Defensio (1518), fol. C4r zu Beginn seiner tertia adnotatio: Quia Reverendus pater Martinus Luther posuit papam non velle nec posse ullas poenas remittere, praeter eas, quas arbitrio vel suo vel canonum imposuit, ego in ista conclusione ab eo dissensi, et oppositum placuit mihi, quia vel intelligit poenas canonum solum accumulative ad poenas a deo impostias concurrere, iam laqueus non salus esset in canonibus poenitentialibus, aut vult eos declaratorios sicut in veritate sunt, et ipse non attendit, iam remittendo poenas canonum, aliquas poenas remittit. (vgl. Eck, Defensio (Greving), 18 und 73).
deEccius iudaizat, plus tribuens hominibus quam deo C4, C5
dfhinzugefügt
dgorare ApC; fehlt C
dhAmb'rosius' de Iacob et vita beata. c. iiii〈.〉 ApC; fehlt C
diGratia lege testificatur, non confertur am Rand C4, C5
djhinzugefügt
dkper f. Eck, Defensio (Greving), 75 Anm. 4 schlägt als Auflösung per f'eritatem' vor (vgl. dazu Eck, Defensio (Greving), 80,15). Auch die Auflösung perf'ectius' wäre entsprechend Karlstadts Aufforderung in der nächsten These, Eck möge »apertius« reden, denkbar.
dl-dlnicht in ApC

1Disputatio pro declaratione virtutis indulgentiarum, 1517 (WA 1, 233–238).
2Johannes Duns Scotus (1265/66–1308); vgl. u. Th. [III:] 4, KGK 088 (Textstelle).
3Johannes Capreolus (um 1380–1444); vgl. u. Th. [III:] 4, KGK 088 (Textstelle).
5Alfonso Vargas de Toledo (um 1300–1366); vgl. u. Th. [III:] 4, KGK 088 (Textstelle).
6Gabriel Biel (um 1413/14–1495); vgl. u. Th. [III:] 4, KGK 088 (Textstelle).
7Origenes (um 185–254).
8Hieronymus (um 347–419/20).
9Ambrosius (333/34–397).
10Augustin (354–430).
11Hilarius von Poitiers (um 300/15–367/68).
12Cyprian (um 200/210–258).
14Dialogus de potestate papae, 1518 (Fabisch/Iserloh, Dokumente 1, 52–106).
16Disputatio pro declaratione virtutis indulgentiarum, 1517, These 1 (WA 1, 233, 10f.).
17Vgl. Gal 4,4 Vg »at ubi venit plenitudo temporis«, bzw. Eph 1,10 Vg »in dispensationem plenitudinis temporum«.
18Vgl. Fabisch/Iserloh, Dokumente 1, 403, Ecks 1. Anmerkung zu Luthers 1. These.
19»Deus, qui ecclesiam tuam annua quadragesimali observatione purificas, praesta familiae tuae, ut quod a te obtinere abstinendo nititur, hoc bonis operibus exequatur.« (1. Fastensonntag, Brev. Herbip. (1509) h., fol. XLVIr).
20»Peccatores, te rogamus, audi nos« (Brev. Herbip. (1509) h., Letania: fol. XXXVr).
22»Tuere domine populum tuum, et ab omnibus peccatis clementer emunda, quod ei nulla nocebit adversitas, si nulla dominetur iniquitas.« (Freitag vor dem 1. Fastensonntag, Brev. Herbip. (1509) h., fol. XLIIIv).
24»Da, quaesumus, omnipotens deus, ut sacro nos purificante ieiunio, sinceris mentibus ad sancta ventura nos facias pervenire.« (Freitag nach dem 2. Fastensonntag, Brev. Herbip. (1509) h., fol. LIIr).
25»Populum tuum, domine, propicius respice, et quos ab escis carnalibus praecipis abstinere, a noxiis quoque vitiis cessare concede.« (Mittwoch nach dem 2. Fastensonntag, Brev. Herbip. (1509) h., fol. LIv).
26»Deus, qui culpa offenderis, poenitentia placaris, preces populi tui supplicantis propicius respice, et flagella tuae iracundiae, quae pro peccatis nostris meremur, averte.« (Donnerstag vor dem 1. Fastensonntag, Brev. Herbip. (1509) h., fol. XLIIIIr).
27»Parce domine, parce populo tuo, ut dignis flagellationibus castigatus, in tua miseratione respiret.« (Donnerstag vor dem 1. Fastensonntag, Brev. Herbip. (1509) h., fol. XLIIIIr).
28»Deus qui culpas nostras piis verberibus percutis, ut nos a nostris iniquitatibus emundes, da nobis et de verbere tuo proficere, et de tua citius consolatione gaudere.« (Brev. Herbip. (1509) h., Modus orandi [2]).
29»Subveniat nobis, domine, misericordia tua, ut ab imminentibus peccatorum nostrorum periculis te mereamur protegente salvari.« (Montag nach dem 3. Fastensonntag und 2. Fastensonntag, Brev. Herbip. (1509) h., fol. LIVr und fol. Lv).
30»Populum tuum, quaesumus, domine, propicius respice, atque ab eo flagella tuae iracundiae clementer averte.« (Samstag nach dem 1. Fastensonntag, Brev. Herbip. (1509) h., fol. XLIXr).
31Ironische Anspielung auf Ecks Bemerkung zu Beginn seiner Obelisci: »Solum subitaneo motu, sine librorum adminiculo, pauca adnotabimus et (ut dici solet) Obelisco signabimus«; vgl. Fabisch/Iserloh, Dokumente 1, 404.
32»Purifica, quaesumus, domine, tuorum corda fidelium, ut a terrena cupiditate mundati et presentis vitae periculis exuantur, et perpetuis donis firmentur.« (Donnerstag nach dem 3. Fastensonntag, Brev. Herbip. (1509) h., fol. LVv).
33»Concede, quaesumus, omnipotens deus, ut ieiuniorum nobis sancta devotio et purificationem tribuat, et maiestati tuae nos reddat acceptos.« (Donnerstag nach dem 3. Fastensonntag, Brev. Herbip. (1509) h., fol. LVv).
34Vgl. Röm 1,17; Gal 3,11 Vg »Quoniam autem in lege nemo iustificatur apud Deum manifestum est, quia iustus autem ex fide vivit«.
35Vgl. 1. Kor 3,12 Vg »Fundamentum enim aliud nemo potest ponere praeter id quod positum est, qui est Christus Iesus. Si quis superaedificat supra fundamentum hoc aurum, argentum, lapides pretiosos, ligna, faenum, stipulam uniuscuiusque opus quale sit ignis probabit […].«
36Vgl. 1. Kor 3,15 Vg »Si cuius opus arserit detrimentum patietur ipse autem salvus erit, sic tamen quasi per ignem.«
37Bei der von Karlstadt festgestellten »diversa interpretatio« geht es um die Frage, ob »ignis« in 1. Kor. 3,15 auf das Fegefeuer zu deuten sei oder nicht; vgl. Apologeticae Conclusiones, Anm. zu Th. 117 (KGK 085 (Anmerkung)).
38Hld 5,3 Vg »lavi pedes meos quomodo iniquinabo illos«.
39Vgl. Joh 15,2 Vg »Omnem palmitem in me non ferentem fructum tollet eum et omnem, qui fert fructum purgabit eum, ut fructum plus adferat«.
40Jak 3,2. Vgl. die Auslegung der Stelle bei Aug. perf. iust. 21, 44 (CSEL 42,47,24–48,6); vgl. auch Luthers Römerbrief-Vorlesung 1515/16 (WA 56,288,29).
41Vgl. 2. Kor 4,16 Vg »[…] is qui foris est noster homo corrumpitur, tamen is qui intus est renovatur de die in diem«; s. u. Th. [II:] 43, KGK 088 (Textstelle).
42Vgl. Eph 4,23f. Vg »[…] renovamini autem spiritu mentis vestrae et induite novum hominem qui secundum Deum creatus est[…]«; siehe auch die zu Th. [I:] 22 im textkritischen Apparat zitierte Augustinstelle (Anm. KGK 088 (Textstelle)).
43Vgl. Lk 5,31f. Vg »[…] non egent qui sani sunt medico, sed qui male habent. « S. auch in Karlstadts Augustinkommentar (KGK 064 (Textstelle)).
44Vgl. o. Ecks 1. Anmerkung zu Luthers 1. These.
45Vgl. 2. Kor 9,7 Vg »[…] hilarem enim datorem diligit Deus«.
46Vgl. Ps 136(137),9 Vg »Beatus qui tenebit et allidet parvulos tuos 〈= Kinder Babylons〉 ad petram«. Aug. en. ps. 136,21 (CCSL 40, 1978,31–37) deutet die »parvuli« allegorisch als »nascentes malae cupiditates«, den Fels nach 1. Kor 10,4 als Christus. Eine entsprechende Auslegung wird von Luther angeführt in den Dictata super Psalterium, Glosse zu Ps 136(137),8f. (WA 4, 430,31–36).
47Zu den hier ausgelassenen Verweisen Karlstadts auf Augustin vgl. Apologeticae Conclusiones, die Anm. zu Th. 132 (KGK 085 (Anmerkung)ff.).
48Vgl. Joh 13,19; s. o. Th. [I:] 19.
49Vgl. Pred 7,21; siehe auch die Th. 136 von Karlstadts 151 Conclusiones (KGK 058 (Textstelle)).
50Vgl. die Anm. zu Apologeticae Conclusiones Th. 134 (KGK 085 (Anmerkung) ff.).
51Vgl. Spr 24,16 Vg »septies […] cadet iustus et resurget«, in Verbindung mit Ps 118(119),164 Vg »septies in die laudem dixi tibi super iudicia iustitae tuae«. Denselben Wortlaut hat Luther, Disputatio Heidelbergae habita, Probatio zu Th. 6 (WA 1, 357,35).
52Cassian. conl. 22, 13,1.5f.: »Ceterum iustos ac sanctos viros non esse immunes a culpa manifeste scriptura pronuntiat dicens: ›septies enim cadit iustus et resurgit.‹ quid enim aliud est cadere quam peccare? […] illud etiam quod per David canitur debemus accipere: ›a domino gressus hominis diriguntur […] cum ceciderit iustus, non conturbabitur: quia dominus supponit manum suam.‹ cuius enim gressus a domino diriguntur, quid aliud potest esse quam iustus? et tamen de hoc ipso dicitur: ›cum ceciderit, non conlidetur.‹ quid est ›cum ceciderit‹, nisi cum lapsum peccati alicuius incurrerit?« (CSEL 13, 631,26–632,2 u. 633,14–21).
53Vgl. Ps 31(32),2 Vg »Beatus vir cui non inputabit Dominus peccatum […].«, auch in Röm 4,8.
54Vgl. Ps 50(51),5 Vg »Amplius lave me ab iniquitate mea et a peccato meo munda me, quoniam iniquitatem meam ego congnosco et peccatum meum contra me est semper.«
55Vgl. Jer 31,19 Vg »Postquam enim convertisti me egi paenitentiam, et postquam ostendisti mihi percussi femur meum«; s. u. Th. [II:] 4 (KGK 088 (Textstelle)).
56Vgl. Mt 6,12 und Aug. perf. iust. 6,15 (CSEL 42, 13,3–8). Die unmittelbar vor diesem Abschnitt liegenden Ausführungen sind in Apologeticae Conclusiones Th. 128 (KGK 085 (Textstelle) = [II:] 27, KGK 088 (Textstelle)) und Th. 130 (KGK 085 (Textstelle) = [II:] 29, KGK 088 (Textstelle)) zitiert; Aug. perf. iust. 9,20 (zitiert zu Apologeticae Conclusiones Th. 126). Hier wird Mt 6,12 in Verbindung mit dem Begriff »imputare« (Ps 31(32),2) ausgelegt. Zur Bedeutung der Augustinschrift für Karlstadt vgl. Apologeticae Conclusiones zu Th. 62 (KGK 085 (Textstelle) ) und Th. 128 (KGK 085 (Textstelle) = [I:] 27, KGK 088 (Textstelle)) der enge Zusammenhang von Vergebung empfangen und Vergebung spenden.
57Schon Eck hat nicht verstanden, was Karlstadt mit dieser These meinte (s. Eck, Defensio (Greving), 43; 52,18ff.). Greving weist darauf hin, dass sich das Wort »imputat« in Ecks Obelisci nicht findet. Die Erklärung der These ergibt sich aus Karlstadt, Auslegung Wagen, fol. C3r; vgl. Apologeticae Conclusiones die Anm. zu Th. 138 (= [I:]38), KGK 085 (Anmerkung).
58Vgl. Eph 5,27 Vg »[…] Christus dilexit ecclesiam […] ut exhiberet ipse sibi gloriosam […] non habentem maculam aut rugam aut aliquid eiusmodi«.
59Vgl. Aug. c. Faust. (CSEL 25/1, 249ff.). Augustin setzt sich in dieser Schrift in erster Linie mit der manichäischen Verwerfung des Alten Testaments auseinander. Vgl. KGK 064 (Textstelle).
60Aug. c. Iul. IV 3,29: »[…] dubitare non possum, quantumlibet proficiamus sub hoc onere corruptibilis corporis, ›si dixerimus quia peccatum non habemus, nos ipsos decipimus, et veritas in nobis non est‹. Propter quod et sancta Ecclesia etiam in talibus suis membris, ubi maculam criminis et rugam non habet falsitatis 〈Eph 5,27〉, licet contradicente superbia vestra, non sinit Deo dicere, ›Dimitte nobis debita nostra‹ (PL 44, 753).
61Luthers 2. und 3. These, vgl. WA 1, 233,13f.
62Der griechische Begriff für Schatzkammer (gemeinhin als Gotteskasten übersetzt) wurde in Mk 12,41.43 von der Vg beibehalten (»[…] et sedens Iesus contra gazofilacium […]«; »[…] vidua […] pauper plus omnibus misit, qui miserunt in gazofilacium […]«).
64Jer 31,18f. Vg »[…] converte me et convertar quia tu Dominus Deus meus. Postquam enim convertisti me egi paenitentiam, et postquam ostendisti mihi percussi femur meum.« Vgl. Th. [I:] 37.
65Hier. in Ier. VI 20,4: »Vide, quantum sit auxilium dei et quam fragilis humana condicio, ut hoc ipsum, quod agimus paenitentiam, nisi dominus nos ante converterit, nequaquam implere valeamus.« (CCSL 74, 309).
66Vgl. Ambr. paenit. 2, 5,36–38: »Converte me et convertar […] Et tanta fiat conversio, ut, qui deum non agnoscebamus, ipsi eum iam aliis demonstremus, motus autem dominus tali conversione nostra respondeat: […] eo quod sermones mei in ipso sunt, memoria memor ero eius […].« (CSEL 73, 179,68–180,81). Die Aussage, dass Gott durch die Bekehrung des Menschen »bewegt« wird, ist nicht im Sinne Karlstadts, der vielmehr umgekehrt alles Gewicht darauf legt, dass in der Buße die Willenskraft des Menschen von Gott bewegt wird (vgl. nächste Th. [II:] 5).
68Vgl. Jer 33,6f. Vg »[…] ego […] curabo eos et revelabo illis […] veritatis et convertam conversionem Iuda et […] Hierusalem«; siehe Karlstadts Augustinkommentar (KGK 064 (Textstelle)).
69Vgl. Apg 11,18 Vg »[…] glorificaverunt Deum dicentes ergo […] Deus paenitentiam ad vitam dedit«.
70»Deus, qui sperantibus in te misereri potius eligis quam irasci, da nobis digne deflere mala quae fecimus, ut tuae consolationis gratiam invenire valeamus.« (Samstag nach dem 4. Fastensonntag, Brev. Herbip. (1509) h., fol. LIXv); vgl. Th. [II:] 31 (KGK 088 (Textstelle)).
71Siehe Th. [II:] 4.
72Vgl. Eck, Defensio (Greving), 54 Anm.7; Eck bezeichnet Luther in seinen Obelisci zwar nicht als haereticus, bemerkt aber, dessen Thesen würden »Bohemicum virus effundere« und »plures sunt incoctae et insipidae, nisi dicas quod Bohemiam sapiant.« (Fabisch/Iserloh, Dokumente 1, 431 und 435).
73Vgl. 2. Tim 2,25f. (Bibeltext nach Ps. Aug. = Fulg. Rusp. fid. 31; vgl. KGK 088 (Anmerkung)).
74Ps. Aug. = Fulg. Rusp. fid. 31: »Firmissime tene […] neminem hic hominum posse poenitentiam agere, nisi quem Deus illuminaverit, et gratuita miseratione converterit. Apostolus enim dicit: ›Ne forte det illis Deus poenitentiam ad cognoscendam veritatem et resipiscant a diaboli laqueis‹ (CCSL 91A, 755,1306–1310). Vgl. auch Apologeticae Conclusiones Th. 135 (= Th [I:] 35, KGK 088 (Textstelle)), KGK 085 (Textstelle).
75Die hier ausgelassene Angabe verweist auf Ps. Ambr. = Prosp. vocat. gent. 1, 6; vgl. Apologeticae Conclusiones, die Anm. zu Th. 151 (KGK 085 (Anmerkung)).
76»Dirigere, regere, sanctificare et gubernare dignare domine, sancte pater, omnipotens, aeterne Deus, Rex, creator coeli et terrae, hodie et quotidie corda et corpora nostra, sensus et sermones et omnes actus nostros […]« (Brev. Herbip. (1509) h., Modus orandi 5).
77Zu dem hier ausgelassenen Gebet vgl. Apologeticae Conclusiones, KGK 085 (Textstelle): »Fiat domine, quaesumus, per gratiam tuam fructuosos nostre devotionis affectus, quia tunc nobis proderunt suscepta ieiunia, si tuae placita sint pietati.« (Samstag nach dem 4. Fastensonntag, Brev. Herbip. (1509) h., fol. LIXv).
78»Deus, qui hodierna die per unigentium tuum aeternitatis nobis aditum, devicta morte, reserasti; vota nostra, quae praeveniendo aspiras, etiam adiuvando prosequere.« (Ostersonntag, Brev. Herbip. (1509) e., fol. Iv).
79Mt 15,13. Siehe auch Karlstadts Augustinkommentar (KGK 064 (Textstelle) und KGK 064 (Textstelle)).
80Hier wurden zwei Thesen zusammengelegt; vgl. Apologeticae Conclusiones, Th. 153 und Th. 154 (KGK 085 (Textstelle) und KGK 085 (Textstelle)).
81Ps 144(145),9 iuxta Hebr. »bonus Dominus omnibus et misericordiae eius in universa opera eius«; Vg LXX »suavis Dominus universis et miserationes eius super omnia opera eius«. Karlstadt liest »misericordia« auch im Augustinkommentar (KGK 064 (Textstelle)).
82Vgl. Apologeticae Conclusiones, die Anm. zu Th. 154 (KGK 085 (Anmerkung)).
83Hos 13,9; Vg »perditio tua Israhel tantummodo in me auxilium tuum«. Hos 13,9 ist auch in derselben von der Vg abweichenden Textform (insbes. fehlt in Vg »ex te«) in Karlstadts Augustinkommentar zitiert (Kähler, Karlstadt 92,27) und zwar, wie hier in Th. [II:] 16f. in Verbindung mit Jes 64,6 als Beleg für die Notwendigkeit, die eigene Willenskraft aufzugeben (Kähler, Karlstadt 92,26–32).
84Jes 64,6 im Anschluss an die Septuaginta-Übersetzung des Hier. in Is. XVII, ad 64,6 (CCSL 73 A,736,6f.14f.). Die Stelle ist auch im Augustinkommentar angeführt (KGK 064 (Textstelle) und KGK 064 (Textstelle)). Jes 64,6 dient als Beleg für die völlige Unfähigkeit der Menschen, ohne Gnadenhilfe Gottes Gebote zu erfüllen (»Docet nos quoque sancta lex, quod gratia deserente nequaquam mandata dei implere possumus.« KGK 064 (Textstelle)). Vgl. Luthers Römerbrief-Vorlesung 1515/16 (WA 56, 288,21f. und 430,31) zu Röm 4,7 u. 11,4.
85Zu Jes 64,6 vgl. Biel, can. miss. exp., (Biel, Expositio (Oberman/Courtenay) 2, 361, 438 und 444) und Biel, Collect. II d. 27 q. 1 art. 2 concl. 1F (Biel, Sententiae (Werbeck/Hofmann), 513); »lex sacramentalis« meint das alttestamentliche Zeremonialgesetz, vgl. Altenstaig, Vocabularius (1517), fol. 223v: »sacramenta legis scripte«. Bisher konnte keine thomistische Aussage für Karlstadts Anspielung nachgewiesen werden.
86Bar 1,15 Vg »Domino Deo nostro iustitia, nobis autem confusio faciei nostrae«. In Karlstadts Augustinkommentar ist die Stelle als Argument gegen dispositiones de congruo angeführt (KGK 064 (Textstelle)).
87Vgl. Dan 9,18 Vg »[…] neque enim in iustificationibus nostris prosternimus preces ante faciem tuam, sed in miserationibus tuis multis«.
88Vgl. Phil 3,9 Vg »[…] non habens meam iustitiam […] sed illam […] quae ex Deo est iustitia in fide«.
89Vgl. Jer 9,24. Vg »[…] quia ego sum Dominus qui facio […] iustitam in terra«.
90Vgl. Ps 143(144),1f. Vg »Benedictus Dominus Deus meus […] misericordia mea et refugium meum […].«
91Vgl. Apologeticae Conclusiones, die Anm. zu Th. 164 (KGK 085 (Anmerkung)).
92Ps 118(119),88 Vg »[…] secundum misericordiam tuam vivifica me et custodiam testimonia oris tui«.
93Vgl. Ps 102(103),4 Vg »[…] Domino […] qui coronat te in misericordia et miserationibus«.
94Vgl. Jak 2,13 Vg »[…] iudicium enim sine misericordia illi qui non fecit misericordiam«. Vgl. Aug. spir. et litt. 33,59: »coronat ergo in miseratione et misericordia, sed etiam sic secundum opera […] quoniam ›iudicium sine misericordia, sed illi qui non fecit misericordiam‹[…]« (CSEL 60,218,26–219,3).
95Ps 145(146),7f. Vg »Dominus solvit conpeditos […] Dominus erigit adlisos […].«
96Mt 6,10 (3. Bitte des Vaterunsers). Dieselbe Auslegung von Mt 6,10 findet sich in Karlstadts Augustinkommentar (KGK 064 (Textstelle)), in Karlstadt, Auslegung Wagen, fol. D5v und in der Disputatio Lipsiae, vgl. Seitz, Disputatio, 225f.: »fac hoc in nobis, quod iure exigis«).
97Zu den beiden hier ausgelassenen Kirchengebeten vgl. Apologeticae Conclusiones Th. 169 (KGK 085 (Textstelle)).
98Das im ausgelassenen Verweis angegebene Kollektengebet lautet: »Da nobis, quaesumus, omnipotens aeterne deus, promissionis gaudia quaerere, et quaesita citius invenire.« (1. Fastensonntag, Brev. Herbip. (1509) h., fol. XLVIv); auch zitiert im Augustinkommentar (KGK 064 (Textstelle)).
99Das im ausgelassenen Verweis angegebene Kollektengebet lautet: »Mentes nostras quaesumus domine, lumine tuae claritatis illustra, ut videre possumus quae agenda sunt, et quae recta sunt agere valeamus.« (Mittwoch nach dem 1. Fastensonntag, Brev. Herbip. (1509) h., fol. XLVIIIr).
100Das im ausgelassenen Verweis angegebene Kollektengebet lautet: »Da, quaesumus, domine, populis christianis et quae profitentur, agnoscere, et caeleste munus diligere, quod frequentat.« (Donnerstag nach dem 1. Fastensonntag, Brev. Herbip. (1509) h., fol. XLVIIIv); auch zitiert im Augustinkommentar (KGK 064 (Textstelle)).
101Das im ausgelassenen Verweis angegebene Kollektengebet lautet: »Actiones nostras, quaesumus, domine, et aspirando preveni et adiuvando prosequere, ut cuncta nostra operatio a te semper incipiat, et per te incepta finiatur.« (Samstag vor dem 1. Fastensonntag, Brev. Herbip. (1509) h., fol. XLIXr).
102Das im ausgelassenen Verweis angegebene Kollektengebet lautet: »Presta nobis, domine, quaesumus, auxilium gratiae tuae, ut, ieiuniis et orationibus convenienter intenti, liberemur ab hostibus mentis et corporis.« (Donnerstag nach dem 2. Fastensonntag, Brev. Herbip. (1509) h., fol. LIIr).
103Zu den hier ausgelassenen Verweisen auf weitere Kollektengebeten vgl. Apologeticae Conclusiones Th. 170 (KGK 085 (Textstelle)).
104Im Augustinkommentar (KGK 064 (Textstelle)) teilt Karlstadt mit, dass er über das Thema: »(gratia dei) facit nos facere« in den (verschollenen) Erläuterungen zu den 151 Conclusiones (KGK 062), zur 23. These (KGK 058 (Textstelle)) breit und unter Anführung von testimonia gehandelt habe. Darauf dürfte er sich auch hier beziehen. Bei dem Hinweis auf Hesekiel denkt er an die Stelle Hes 36,27, die in diesen Thesen noch nicht vorkam. Sie ist im Augustinkommentar mehrfach zitiert (KGK 064 (Textstelle), KGK 064 (Textstelle), KGK 064 (Textstelle), KGK 064 (Textstelle) und KGK 064 (Textstelle)). Vgl. auch Disputatio Lipsiae (Seitz, Disputatio, 53). Karlstadts Hauptbeleg für obige Aussage ist Phil 2,13 (KGK 064 (Textstelle)); weitere Autoritäten fügt er im Augustinkommentar hinzu (KGK 064 (Textstelle)): Bar 2,31f.; Jer 33,7 (s. Th. [II:] 6, KGK 088 (Textstelle)); Jer 33,15; 32,40; Mt 6,10 (s. Th. [II:] 27).
105»Esto, domine, propicius plebe tuae et quam tibi facis esse devotam, benigno refove miseratus auxilio.« (Freitag nach dem 1. Fastensonntag, Brev. Herbip. (1509) h., fol. XLIXr).
106»Perfice, quaesumus, domine, benignus in nobis observantiae sanctae subsidium, ut quae te auctore cognovimus, te operante impleamus.« (Dienstag nach dem 2. Fastensonntag, Brev. Herbip. (1509) h., fol. LIr/121).
107»Subiectum tibi populum, quaesumus, domine, propiciatio caelestis amplificet, et eius faciat semper inhaerere mandatis.« (3. Fastensonntag, Brev. Herbip. (1509) h., fol. LIIIv/126). Die Übereinstimmung mit dem von Karlstadt verwendeten »inhaerere« im Unterschied zu anderen Formulierungen dieses Kirchengebets (z. B. »semper faciat servire mandatis«) weist auf das Breviarium Herbipolense als Vorlage Karlstadts hin.
108»Pateant aures misericordiae tuae, domine, precibus supplicantium, et ut petentibus desiderata concedes, fac eos quae tibi placita sunt postulare.« (Mittwoch nach dem 4. Fastensonntag, Brev. Herbip. (1509) h., fol. LVIIIr/135).
109»Deus, qui nos exultantibus animis pascha tuum celebrare fecisti, fac nos quaesumus, temporalibus gaudere subsidiis et aeternitatibus effectibus gratulari.« (Sonntag in der Osteroktave, Brev. Herbip. (1509) e., fol. IIIr).
110»Deus, qui nos fecisti hodierna die paschalia festa celebrare, fac nos quaesumus, in coelesti regno gaudere.« (Gebet in der Woche nach Ostern, Brev. Herbip. (1509) e., fol. IIIIv).
111»Deus, qui sperantibus in te misereri potius eligis quam irasci, da nobis digne deflere mala quae fecimus, ut tuae consolationis gratiam invenire valeamus.« (Samstag nach dem 4. Fastensonntag, Brev. Herbip. (1509) h., fol. LIXv/138); vgl. o. Th.[II:] 6.
112Aug. ep. 194,5,19: »Quod est ergo meritum homini ante gratiam, quo merito percipiat gratiam, cum omne bonum meritum nostrum non in nobis faciat nisi gratia et, cum deus coronat merita nostra, nihil aliud coronet quam munera sua?« (CSEL 57,190,12–15). Wiederaufgenommen in Th. 4 von Karlstadts 13 Conclusiones, 1519, die Kähler, Nicht Luther 354f. ihm zuweist: »Tanta est erga omnes homines dei bonitas, ut nostra velit esse merita que sunt ipsius dona, et pro his que ipse largitus est, eterna premia sit daturus, sua enim coronat deus.« Vgl. Augustinkommentar (KGK 064 (Textstelle)) und Staupitz, Libellus, § 38.
113»Deus, qui fidelium mentes unius efficis voluntatis, da populis tuis id amare quod praecipis, id desiderare quod promittis, ut inter mundanas varietates ibi nostra fixa sint corda, ubi vera sunt gaudia.« (4. Sonntag nach Ostern, Brev. Herbip. (1509) e., fol. Xv); auch zitiert o. in Th. [II:] 28 (KGK 088 (Textstelle)).
114»[…] vota nostra, quae praeveniendo aspiras, etiam adiuvando prosequere.« (Ostersonntag und inter paschalia festa Brev. Herbip. (1509) e., fol. Xv); vgl. o. KGK 088 (Anmerkung) zu Th. [II:] 28.
115Mt 13,12; geringfügig abweichende Textwiedergabe durch Karlstadt (»et« statt »ut« etc.).
116Die nun folgenden Thesen [II:] 33 bis 45 bilden einen besonderen Abschnitt, in dem die Begriffe »nihil« und »aliquid« (oder ähnlich) im Mittelpunkt stehen. Mit ihnen interpretiert Karlstadt das totale Unvermögen des menschlichen Eigenwillens zum Guten. Breiter sind diese Begriffe in seinem Augustinkommentar behandelt (KGK 064 (Textstelle)), wo auch der mystische Hintergrund dieser Ausführungen besonders deutlich wird (s. u. zu Th. [II:] 36).
117»Deus, qui conspicis omni nos virtute destitui, interius exteriusque custodi, ut et ab omnibus adversitatibus muniamur in corpore, et a pravis cogitationibus mundemur in mente.« (2. Fastensonntag, Brev. Herbip. (1509) h., fol. Lv).
118Vgl. Jer 17,5 Vg »[…] maledictus homo qui confidit in homine […]«; s. auch Augustinkommentar (KGK 064 (Textstelle)) und Karlstadt, Bilder (1522), vgl. Karlstadt, Bilder (Lietzmann), 7,7–11.
1195. Mose 8,17f. Vg »Ne diceres […] fortitudo mea et robur manus meae haec mihi omnia praestiterunt, sed recorderis Domini Dei tui quod ipse tibi vires praebuerit […]«. Von Karlstadt wohl nach dem hebräischen Text oder LXX (vgl. Eck, Defensio (Greving), 60 Anm. 2); siehe auch den Augustinkommentar (KGK 064 (Textstelle)).
120Die Begriffe »nihil« und »aliquid« gehen auf Gal 6,3 zurück. Karlstadt fußt auf Bern. Ded. 5,3f.: »›Qui se putat aliquid esse, cum nihil sit, ipse se seducit 〈Gal 6,3〉‹ […] et si nihil sumus in cordibus nostris, forte in corde Dei potest aliud latere de nobis. O Pater misericordiarum! […] Omnes gentes, quasi non sint, sic sunt ante te, et tanquam nihilum et inane reputabuntur[…] Sic in iudicio veritatis tuae, sed non sic in affectu pietatis tuae […] Siquidem universae viae tuae misericordia et veritas, requirentibus testamentum tuum et testimonia tua; testamentum utique pietatis, et testimonia veritatis.« (SBO 5, 390,16–391,9). Zitiert bei Biel, can. miss. exp. 82 H (Biel, Expositio (Oberman/Courtenay) 4, 54f.). Zu der in Karlstadts Zitat vorausgesetzten Identifikation von pietas und misericordia dei vgl. Petrus Lombardus, IV Sent. dist. 46 cap. 3. Dass Karlstadt die Begriffe »nihil« und »aliquid« mit mystischem Inhalt füllt, zeigt der Augustinkommentar: »ergo creabilis est homo et sine gratia nihil, per gratiam vero divinam dei figmentum, dei creatura, quid dei. O foelix Nihil, quia ex illo nihilo, quod se purum nihil fatetur, Deus aliquid format, quod in imaginem dei transfigurat.« (KGK 064 (Textstelle)).
121Vgl. 1. Kor 13,2f. Vg »si […] caritatem […] non habuero nihil sum«; s. Karlstadts Augustinkommentar (KGK 064 (Textstelle) und KGK 064 (Textstelle); gegen dispositiones de congruo).
122Ps 39(40),18 Vg »Ego autem mendicus sum et pauper; Dominus sollicitus est mei«; s. Karlstadts Augustinkommentar (KGK 064 (Textstelle)) wie hier (Th. [II:] 36f.) in Verbindung mit Gal 6,3 und 1. Kor 13,2.
123Vgl. Röm 8,13f. Vg »[…] si […] Spiritu facta carnis mortificatis vivetis«; s. Augustinkommentar (KGK 064 (Textstelle)).
124Die mystischen Gedanken, die in vorliegender These nur ansatzweise spürbar werden, sind später thematisiert in Karlstadt, Sich gelassen (1523); zu Th. [II:] 39–45 vgl. fol. d3r–d4r, besonders folgende Stelle: »wölcher sein ich und icheit/ oder sich und sein sicheit recht geließ der hat wol gelassen. Der Mensch ist anfenklich nicht gewest/ 〈will〉 er sein icht und ettwas oder sich und sicheit gelassen und ordenlich ubergeben/ so muß er es dem ubergeben der in ettwas icht oder sich hatt gemacht/ das ist: Er muß sich/ und alles das etwas in im ist/ mit seinem sich und icheit/ Gott auffgeben/ und in seinem willen nider tauchen/ wann ainer das thet/ er wer in leyden und wercken gelassen. Alda freund must du abermals achtung geben/ das dich nit gebrist dein gelaß/ das du nit dein icheit in sollichen gelaß ubersehest […]« (fol. d3r–v).
125Aug. cont. 13,29: »Spiritus itaque hominis adhaerens spiritui dei concupiscit adversus carnem, id est adversus se ipsum, sed pro se ipso, ut motus illi sive in carne sive in anima secundum hominem, non secundum deum, qui sunt adhuc per adquisitum languorem, continentia cohibeantur propter adquirendam salutem, ut homo non secundum hominem vivens iam possit dicere: vivo autem iam non ego, vivit vero in me christus [Gal 2,20]. Ubi enim non ego, ibi felicius ego, ut, quando secundum hominem reprobus ullus motus exsurgit, cui non consentit qui mente legi dei servit, dicat etiam illud: iam non ego operor illud.« (CSEL 41, 179,1–11). Vgl. auch Karlstadt, Auslegung Wagen, fol. B1r: »Wir solten got alle unser werck aufftragen/ tzureden/ bekennen / tzuschreiben / und tzumessen / und alles das uns got gnedicklich vorleyhet/ nach seinem willen gelassen /und uns ye nichts anmassen oder annehmen/ und in keiner gab kleben/ dann als Augu'stinus' gelert/ do ist ein seligs ich/ wo nit ist mein ich. ubi non ego, ibi felicius ego.«
126Lk 1,52 Vg »[…] deposuit potentes de sede et exaltavit humiles«. Der vorliegenden These verwandt ist der Gedanke der annihilatio bei Staupitz: »Nihil ergo creaturae felicius quam redire cum laude in suum principium, recedere a se, accedere ad deum. Neque enim potest digne laudari deus a quoquam sine sui annihilatione. Hinc tanto felicior quisque est, quo fuerit a seipso absolutior […]« (Staupitz, Libellus, § 5).
127Ps 59(60),3 Vg LXX »Deus repulisti nos et destruxisti nos, iratus es et misertus es nobis«.
128Vgl. Ps. Ambr. = Prosper vocat.gent. 1,6 (s. o. zu Th. [II:] 10, KGK 088 (Textstelle)).
129Siehe oben zu Th. [I:] 22 (KGK 088 (Textstelle)).
130Karlstadt meint mit diesem Satz, dass auch das Aufgeben des »Ich«, »Du« usw. noch eine Versuchung in sich bergen kann (d. h. wenn es menschliche Eigenleistung in sich verbirgt). Eine entsprechende Warnung äußert er in dem letzten Satz der o. zu Th. [II:] 39 zitierten Stelle, aus Karlstadt, Sich gelassen (1523). Deshalb fordert er in Th. [II:] 45 auf, das »Ich« »humiliter et vere« aufzugeben.
131Vgl. 1. Kor 15,28 Vg »[…] ut sit Deus omnia in omnibus«.
132Vgl. Karlstadts Augustinkommentar (KGK 064 (Textstelle)) und auch Apologeticae Conclusiones, Anm. zu Th. 186 (KGK 085 (Textstelle)).
133Vgl. Ps 118(119), 94: »Tuus sum ego, salvum me fac«. Diesen Wahlspruch des Staupitz bedenkt Karlstadt in der seinem Augustinkommentar vorangestellten Widmungsvorrede an Staupitz mit einer ausführlichen Auslegung (KGK 064 (Textstelle)). Kerngedanke dieser Auslegung ist – wie hier – die Aufgabe des selbstbezogenen »Ichs« sowie des Vertrauens auf die eigenen Fähigkeiten.
134Vgl. Apologeticae Conclusiones die Anm. zu Th. 188, in der sich Karlstadts Verweis auf Aug. en. Ps. 108 findet (KGK 085 (Anmerkung)).
135Vgl. Apologeticae Conclusiones die Anm. zu Th. 189, in der sich Karlstadts Verweis auf Aug. Io. ev. tr. 5 findet (KGK 085 (Anmerkung)).
136Im Hintergrund steht Ps. Ambr. = Prosp. vocat.gent. 1,6 (zit. zu Th. [II:] 10, KGK 088 (Textstelle)). Vgl. auch Th. [II:] 42, den Augustinkommentar (KGK 064 (Textstelle)) und die 13. Th. Von Karlstadts Conclusiones Lipsiae (1519) (Löscher, Reformations-Acta 3, 290): »D. Joannes […] potest facere quod in se est, id est obicem et impedimentum ad gratiam tollere, hoc est lapideum cor emollire, contra Ezechielem et iam praedictam conclusionem Ambrosii 〈scil. vocat.gent. 1,6〉.«
137Johannes Capreolus (um 1380–1444).
138Johannes Duns Scotus (1265/66–1308).
139Vgl. Karlstadt Disputatio Lipsiae (Seitz, Disputatio, 40): »[…] liberum arbitrium absque gratia et absque fide nullum bonum opus facere potest, neque quantum ad substantiam boni operis, neque quantum ad modum vel esse meritorium […].«
140Eck, Defensio (Greving), 62 Anm. 2 verweist auf Scotus, In I Sent. d. 17 q. 3 n. 24–28 (Scotus, Opera (Wadding) 5/2, 964–966); (Eck, Defensio (Greving), 62 Anm. 3) auf Johannes Capreolus, Def. in II Sent. d. 27 (Capreolus, Defensiones (Paban/Pègues) 2, 272–282 ).
141Aug. ep. 186, 3,10: »[…] non gratiam dei aliquid meriti praecedit humani, sed ipsa gratia meretur augeri, ut aucta mereatur et perfici, comitante non ducente, pedisequa non praevia voluntate.« (CSEL 57, 53,6–8).
142Klarer hat Karlstadt den Differenzpunkt zur Scholastik im Augustinkommentar hervorgehoben: »Nec preterit me illorum opinacio, qui aiunt, quantum ad substantiam operis voluntatem in iusticia dei perficienda prevalere, contra vero quantum ad relationem seu respectum meritorium usurpantes illud Augustini: ›voluntas est pedissequa‹ […]« (KGK 064 (Textstelle)).
143Disputatio pro declaratione virtutis indulgentiarum, 1517, 20. These (WA 1, 234,15f.). In seiner Verteidigung macht Eck aber stillschweigend deutlich, dass er Luthers 5. These im Blick hatte. (Eck, Defensio (Greving), 73,2–5).
144Vgl. Fabisch/Iserloh, Dokumente 1, 405 (Eckius: II. Obeliscus).
145Vgl. 2. Kor 3,6f. Zu Karlstadts Auslegung dieser Stelle s. 151 Conclusiones Th. 84–90; 101–110 (KGK 058 (Textstelle) und KGK 058 (Textstelle)) und seinen Augustinkommentar (KGK 064 (Textstelle); KGK 064 (Textstelle) und KGK 064 (Textstelle)).
146Vgl. Ecks Einwand gegen diese Behauptung Karlstadts (Eck, Defensio (Greving), 77,26–78,3).
147Karlstadt pflegte den Namen des Johannes Capreolus (um 1380–1444) in Capricornus zu verballhornen; vgl. Karlstadts ironischen Hinweis im Korrekturverzeichnis seiner Defensio: »Capricornus ne legas, sed Capreolus« (KGK 090 (Textstelle), fol. G6).
148Johannes Duns Scotus (1265/66–1308).
149Alfonso Vargas de Toledo (ca. 1300–1366). Dessen Sentenzenkommentar zitiert Eck wiederholt in seinem Chrysopassus (1514); vgl. Eck, Defensio (Greving), 23 Anm. 4.
150Gabriel Biel (um 1413/14–1495); auf dessen Sentenzenkommentar bezieht sich Eck im Chrysopassus (1514); vgl. Eck, Defensio (Greving), 158 Anm. 3.
151Mit dem »palästinensischen Urteil« könnte Karlstadt die Entscheidung des sogenannten Jerusalemer Apostelkonzils (s. Apg 15) meinen, gegen Forderungen, auch Heidenchristen seien zur Einhaltung des mosaischen Gesetzes (Apg 15,5) zu verpflichten. Den Begriff »(episcopale) iudicium palestinum« verwendet Augustin im Zusammenhang mit den in Diospolis (Palästina, Dez. 415) verhandelten Anschuldigungen gegen Pelagius; vgl. Aug. c. ep. Pel. 1,19 und 2,5 (CSEL 60, 453,18 u. 470,4–8).
152Ambr. Iac. 1,4,13: »Ego autem mortuus sum sub peccati vulnere, quia cognitio culpae, quae mihi profutura videbatur, haec nocuit, ut scirem quod vitare non poteram.« (CSEL 32/2,13,9–11).
153Ambr. Iac. 1,1,1: »[…]quia nudus sermo ad monendum utilis, ad persuadendum infirmus est, ideo adhibenda est rationis rectae consideratio, ut quod sermo bonus praescripserit ratio plenius tractata persuadeat. Non enim servili ad oboedientiam constringimur necessitate, sed voluntate arbitra, sive ad virtutem propendimus sive ad culpam inclinamur.« (CSEL 73/2 ,3,7–12). Es ist deutlich, dass Karlstadt das Zitat gegen die Intention des Ambrosius verwendet. Während Ambrosius der Insuffizienz des »nudus sermo«, zu überzeugen, durch eine die freie Entscheidung des Willens ansprechende »recta ratio« abhelfen will, möchte Karlstadt beweisen, dass das Gesetz als »nudus sermo« nur mit der Gnade in der Lage ist, den Willen für eine gute Entscheidung zu befreien. Eine ethische Entscheidungsfreiheit des natürlichen Willens lehnt Karlstadt strikt ab.
154Zu Th. [III:] 9f. vgl. Augustinkommentar: »Quoniam hoc ipso lex perhibet testimonium, quod iubet ac minatur, sed neminem iustificat, iubet implere precepta, minatur desidibus penas et neminem iustificando indicat, non seipsa, non libero arbitrio iustificari hominem, sed adiutorio spritus donoque dei.« (KGK 064 (Textstelle)).
156Vgl. Röm 3,21; s. dazu auch Augustinkommentar (KGK 064 (Textstelle)): »Hic versiculus 〈Röm 3,21〉 dubitationem infert. Quoniam testes manifestant ea, super quibus producuntur. Apostolus autem dicebat iusticiam dei per legem testificatam. Quomodo inficiabitur eam esse manifestatam? Respondeo: dicitur manifestata sine lege, quia eam deus per spiritum gratiae credenti sine adiutorio legis confert.«
157Vgl. dazu die Th. 19 der Apologeticae Conclusiones (KGK 085 (Textstelle)) und den Augustinkommentar (KGK 064 (Textstelle)).
158Vgl. Gal 2,21; siehe auch Augustinkommentar (KGK 064 (Textstelle)).
159Vgl. Fabisch/Iserloh, Dokumente 1, 405 (Eckius: II. Obeliscus): »Erronea apparet propositio 〈= Luthers 5. These〉. Nam si Canonum […].«

Downloads: XML · PDF (Druckausgabe)
image CC BY-SA licence
»