Eruditissimo viro et prestan-
tissimo D'omino' Andreae Bodenstein Carlstadiob syncaerioris
Theologiae assertori facile primario. Archidiacono
Wittenbergen'si'c1 praeceptori ac maiori suo in Christo
Martinus Lutherd August'inianus'.
Salutem. Edidit Eccius noster, inclyte vir,
schedulame2, in qua
mag-
nificisf ampullis verborum
crepat3 (id autem homini moris est) sese
ad-
versus te disputaturum Lipsiae, Et ego id nomine tuo, cum ipso tractaram
Augustae4,
Siquag ratione, contentio vestra, coram et amica familiarique
congressione componeretur, quod nec tu, pro tua dignitate detrectasti,
sed ecce homo, pulchre memor, et sibi constans, postquam te foedeh
infa-
marat, tandem promittit in te, sed vertit in me impetum ranarumi ne an
muscarum suarum nescio5. Speraveram ego tractatum futurum, de
honestissi-
mis seriis tuis, et de gratia dei, humana miseria, omninoque de ea re, quae
inter vos vertitur. At meus Eccius in meas interim nugas debacchaturj,
aut pro more istorum dierum larvis6 iocatur potius, stultas quaestiones de
indulgentiis, pene ex orco tandem revocat, tua, velut parerga7 et summo
(quod aiunt) digito vix attingens,8 forte Spiritus sanctus praevidens hoc
hominis ludibrium et nugacitatem, dedit in cor Egregiorum dominorum
do-
ctorum Lipsensis studii, ut recusarent vobis hoc negocium apud se
gerendum,9 Sed et ego nolo te optime
Andrea, in frivolam et larvatam
hanc disputationem descendere, tum quod mea et me petit, lauta haec et
kκαλλιπαϱηος και λευκωλενοςk10 persona, tum quod ingenium tuum et
tua disputatio, digniora sint, quam ut in has sophistae et meas nugas,
indulgentias inquam: seu rectius et vere negligentias, humilientur. Quas
cum omnes doctores, etiam scholastici, infoelices Eccii praeceptores, fateanturl
tamen et ipsi. primum non esse necessarias Christiano, tum si nullaem essent,
me-
lius esse, ac per hoc ad scripturas et rem theologicam, sicut asinum ad
lyram.11 Nec ego illas unquam mea disputationen dignatus fuissemo, nisi pro
populo Christi Phrenapatas Mataeologosp, authades, et
aeschrocer-
des12
oportuissetq redarguere. Nihilominus tamen has
res leviculas13,
et nihili, magni isti et generosi Theologi, adeo curant misere, adeo
pompis vel anxiis inflare conantur, ut in iis summum et nominis et officii
sui, decus constituisse videantur. Interim Theologiae legitimo, et quod
ad rem pertinet, officio, penitus posthabitor et in sabbathas translato14,
non quidem lucri aut gloriae emulationet, nisi minus principaliter per
accidens, et in potentia15, modo non sit nimis remota. Quando
autem ego, deo volente, digniore conditione vivere non permittoru
quam ut cum nugacibus et vanis sophistis, cum pestilentibus Romaniv A3v
pontificis et Romanantiumw tyrannorum adulatoribus, aetatem consumam,
gaudens et fidensx posthabeo istorum: mea seria ludo. Quare miy
Ecci, Non damno te, vanissimae gloriae, quod hanc
schedulamz edideris16, antequam
certus essesaa, quid Lipsenses in hac re facerent, immoab postquam ex me
acce-
peras eos omnino recusare17, quia ex fumo scilicet et ex disputationeac nunquam
futura18 sperasti captare gloriam. Non criminor, quod subdole, et parum
hu-
mane, nedum theologicae, doctori Carlstadioad alienas propositionesae
ob-
ieceris19: quas cum omnino illum non suscepturum sperares, iterum de fumo in
tantum virum triumphares. Non quaeror, quod ad adulationemaf foedissimam Papae
versus, me rursus in fabulas traduxeris: novosque aga te fictos erroresag
mihi imposueris,20 et tamen nihil minus te agere simularis. Toleramus
ista a Theologo facta, id solum volumus ostendere, nos scilicet
intelligere strophas tuas infoeliciter versutas et figuras nihilo
fi-
guratas, et benigniter te monere, ut deinceps pro gloria tua, paulo
civiliore astutia, naso immo calcaneo nostro insiderisah21, Agrestem
hanc et veternosam tuam prudentiam, in crassos tuos
consophi-
stas ludas. Interim esto vir fortis et accingere gladio tuo
super femur tuumai potentissime,22 postquam enim pro pace tua mediator
in-
gratus fui23, placebo fortasse concertator, Non quod vincere proposuerim,
sed quod post victorias tuas pannonicas,aj Longobardicas24, Baioaricasak25
(almodo tibi credamus26) occasioam tibi fiam obtinendi nominis, quo et Saxonicus
et Misnicus27 triumphator, ac si voles, semper augustus saluteris in aeternum,
ac sican gloriam, aoαιεν αναιδειην επιειμενε,ao28 adeptus, quiescas iuxta
Magistri tui sententiamap,
habitibusaq existentibus in materia cessat
motus29.
Quanquam mallem, ut monstrumar, quod iam diu in me alis, et quod te male
ha-
bet, aliquando pareres, Et nauseas quibus stomachus tuus periclitatur,
tandem evomeres in publicum, minisque illis tuis Basilicisas et gloriosis
per omnia finem imponeres. Sed ad te revertor optime Andrea, et
oro, ut una mecum ad Illustriss'imum' Principem ducemat Georg'ium'
prudentissi-
mum quoque Senatum Lipsiae scribas30, si quamau dignentur nobis domum vel
prophanam in hoc negocium collocare.31
Nam Egregios dominos doct'ores' de
Universitate, penitus nolo huius periculo iudiciiav onerari, quod et
prudentissime recusarunt.32 Quin id faciemus, adductis notariis
duo-
bus, uterque Eccius et Lutherusaw, et siquiax alii
idem velint, ad manumay
No-
tariorum dictet sua argumenta et
responsiones.33 Quod eo facio consilio,
ne et nobis foeda illa iactancia et frustraneusaz labor contingat, quae in
Viennensi disputationeba Eccii videntur34, tum ut clamor et gestus importuni,
quibus solent aestuare et perdere veritatem nostri saeculi disputatores,
co-
hibeantur, omnia autem vel possibili modestia in literas pronuncienturbb,
Atque ea sic in literas relata, offerri possint Sedibc Apostolice, Episcopis, et
totius Christiani orbisbd iudicio.be