Eruditissimo viro et prestan-
tissimo D'omino'Andreae Bodenstein Carlstadiob syncaerioris
Theologiae assertori facile primario. Archidiacono
Wittenbergen'si'c1 praeceptori ac maiori suo in Christo
Martinus Lutherd August'inianus'.
Salutem. Edidit Eccius noster,
inclyte vir, schedulame2, in
qua mag-
nificisfampullis verborum crepat3 (id autem homini moris est) sese ad-
versus
te disputaturum Lipsiae, Et ego id nomine
tuo, cum ipso tractaram
Augustae4, Siquag
ratione, contentio vestra, coram et amica familiarique
congressione
componeretur, quod nec tu, pro tua dignitate detrectasti,
sed ecce homo,
pulchre memor, et sibi constans, postquam te foedeh infa-
marat,
tandem promittit in te, sed vertit in me impetum ranarumi ne an
muscarum suarum nescio5. Speraveram ego tractatum futurum, de honestissi-
mis seriis
tuis, et de gratia dei, humana miseria, omninoque de ea re, quae
inter vos
vertitur. At meus Eccius in meas
interim nugas debacchaturj,
aut pro
more istorum dierum larvis6 iocatur potius, stultas
quaestiones de
indulgentiis, pene ex orco tandem revocat, tua, velut
parerga7 et summo
(quod aiunt) digito vix attingens,8 forte Spiritus sanctus praevidens hoc
hominis
ludibrium et nugacitatem, dedit in cor Egregiorum dominorum do-
ctorum Lipsensis studii, ut recusarent
vobis hoc negocium apud se
gerendum,9Sed et ego nolo te optime Andrea, in frivolam et larvatam
hanc disputationem descendere, tum quod mea et me petit, lauta haec et
kκαλλιπαϱηος και
λευκωλενοςk10
persona, tum quod ingenium tuum et
tua disputatio, digniora sint, quam ut
in has sophistae et meas nugas,
indulgentias inquam: seu rectius et vere negligentias, humilientur. Quas
cum omnes doctores, etiam scholastici, infoelices Eccii praeceptores, fateanturl
tamen et ipsi. primum non esse necessarias Christiano, tum si nullaem
essent, me-
lius esse, ac per hoc ad scripturas et rem
theologicam, sicut asinum ad
lyram.11 Nec ego illas unquam mea disputationen
dignatus fuissemo, nisi pro
populo Christi Phrenapatas Mataeologosp, authades, et aeschrocer-
des12oportuissetq redarguere. Nihilominus tamen has res leviculas13,
et nihili, magni isti
et generosi Theologi, adeo curant misere, adeo
pompis vel anxiis inflare
conantur, ut in iis summum et nominis et officii
sui, decus constituisse
videantur. Interim Theologiae legitimo, et quod
ad rem pertinet, officio,
penitus posthabitor et in sabbathas translato14,
non quidem lucri aut gloriae emulationet, nisi minus principaliter per
accidens, et in potentia15, modo non sit nimis remota.
Quando
autem ego, deo volente, digniore conditione vivere non permittoru
quam ut cum nugacibus et vanis sophistis, cum pestilentibus RomanivA3v
pontificis et Romanantiumw tyrannorum adulatoribus, aetatem consumam,
gaudens et fidensx posthabeo istorum: mea seria ludo. Quare miy
Ecci, Non damno te, vanissimae
gloriae, quod hanc schedulamz edideris16, antequam
certus essesaa, quid
Lipsenses in hac re facerent, immoab postquam ex me acce-
peras eos omnino recusare17, quia ex fumo scilicet et ex disputationeac
nunquam
futura18
sperasti captare gloriam. Non criminor, quod subdole, et parum hu-
mane, nedum theologicae, doctori Carlstadioad alienas propositionesae
ob-
ieceris19: quas cum omnino illum non suscepturum sperares, iterum de fumo in
tantum virum triumphares. Non quaeror, quod ad adulationemaf
foedissimam Papae
versus, me rursus in fabulas traduxeris: novosque aga te
fictos erroresag
mihi imposueris,20 et
tamen nihil minus te agere simularis. Toleramus
ista a Theologo facta, id
solum volumus ostendere, nos scilicet
intelligere strophas tuas
infoeliciter versutas et figuras nihilo fi-
guratas, et benigniter
te monere, ut deinceps pro gloria tua, paulo
civiliore astutia, naso immo
calcaneo nostro insiderisah21, Agrestem
hanc et veternosam tuam prudentiam, in
crassos tuos consophi-
stas ludas. Interim esto vir fortis et
accingere gladio tuo
super femur tuumai potentissime,22 postquam enim pro pace tua
mediator in-
gratus fui23, placebo fortasse concertator, Non quod vincere
proposuerim,
sed quod post victorias tuas pannonicas,aj Longobardicas24, Baioaricasak25
(almodo tibi credamus26) occasioam tibi fiam obtinendi nominis, quo et Saxonicus
et
Misnicus27
triumphator, ac si voles, semper augustus saluteris in aeternum,
ac sican
gloriam, aoαιεν αναιδειην
επιειμενε,ao28 adeptus, quiescas iuxta
Magistri tui sententiamap, habitibusaq existentibus in materia cessat motus29.
Quanquam mallem, ut
monstrumar, quod iam diu in me alis, et quod te male ha-
bet, aliquando pareres, Et nauseas quibus stomachus tuus
periclitatur,
tandem evomeres in publicum, minisque illis tuis Basilicisas et gloriosis
per omnia finem imponeres. Sed ad te revertor
optime Andrea, et
oro, ut
una mecum ad Illustriss'imum' Principem ducematGeorg'ium'
prudentissi-
mum quoque Senatum Lipsiae scribas30, si quamau dignentur nobis domum vel
prophanam in hoc negocium collocare.31 Nam Egregios dominos doct'ores' de
Universitate, penitus nolo huius periculo iudiciiav
onerari, quod et
prudentissime recusarunt.32 Quin id faciemus, adductis notariis duo-
bus,
uterque Eccius et Lutherusaw, et siquiax alii idem velint, ad manumay No-
tariorum dictet sua argumenta et responsiones.33 Quod eo facio consilio,
ne et nobis foeda illa iactancia et frustraneusaz
labor contingat, quae in
ViennensidisputationebaEccii videntur34, tum ut clamor et gestus importuni,
quibus solent aestuare et perdere veritatem nostri saeculi disputatores,
co-
hibeantur, omnia autem vel possibili modestia in literas
pronuncienturbb,
Atque ea sic in literas relata, offerri possint
Sedibc Apostolice, Episcopis, et
totius Christiani orbisbdiudicio.be