S'alutem'. Respondi ad literas tuas1, quas hic fratribus
abiens reliqueras,
Reverende Patrone: nihil ad-
dubito vel pervenisse, vel ilico
venturum in ma-
nus istas, quod scripsi. Currus2 tres non illibenter
mitto, imo non solum mitterem currus, sed uni-
versam
supellectilem: sed et nedum hanc, sed
etiam me ipsum, qui tuum mancipium
sum.
Conclusiones Lipsiae defendendas atque praefa-
tionem
in eas in epistola ad Ecciuma
data3 simili-
ter transmitto. Postremo
ob publicam fidem4
petendam tempestive cum fautoribus5 consule.
Non
ambigo temeritatem Eccianam, a
praedi-
catoribus6 emptam, et hosb utriusque sanguinem,
M'artini' et A'ndreae'7 sitire. Haec autem hactenus: ut cogno-
scas me totum ex vobis amicis pendere. Neque
tam pavidus sum, ut non petito conductu non
repugnem inimicis;
neque tam audens, ut ne-
glecto fautorum consilio unus et alter
contra
mille me obiiciam etc.
D'omino'
Pfeffingero8 fautori
praestantiss'imo' me commenda. Audio Brambelgam uxorem Ludovici Hernigk9 defunctam vita.
Si
consulis, cura ut alteram habeam domum 49
maiorem, etc. Vale feliciter. Data Wittenbergae,
die Ioan'nis' ante portam10, Anno M D XIX.
Tuus Andreas Carolostadius.
Rogo te per Deum, mi Reverende Patrone,
si Herbipolim concesseritis ituri Franckofordiam, etc.11 quod spero, factus ex
D'omino'
Pfeffingero etc.
certior12,
digneris apud D'ominum'
Sigismundum de Tungen13 militem,
etc. ut cepisti, preces effundere, ut
possim interventu tuo sacerdotium
aliquod con-
sequi, etiamsi fuerit curatum. Habeo enim di-
spensationem Ro'mani'
Pontif'icis'〈.〉 Parochia Carolostatina absenti14 dat 60 fl. Sed ignoro de
cuius dispo-
sitone sit15: Aut si possem simplex beneficiolum16
obtinere, nihil mihi de praebendis, quae emuntur
statutis17, nisi malueritis.