119
D'ominus' Andr'eas' Carolstads Sermon am
Lichtmeß-Tag¹.

A'nno' 1518 zu Wittenberg gehalten/
ex M'anu' S'crip'to.

»›Iustus‹›Simeon‹«² amplexus est Chri-
stum et confessus est, ipsum esse
»lumen«»gentium, et gloriam plebis«
suae³; quae sola est sententia^a, in qua
quis gloriari potest, iuxta Hieremiam:
»›Non glorietur sapiens in sapientia
sua‹, nec ›fortis in fortitudine sua‹, nec
›dives in divitiis suis; Sed in hoc glo-
rietur‹, si gloriari vult, ›scire et‹ intellige-
re ›me‹, quod ›ego sum Dominus, qui
facio‹ mirabilia^b, ›iudicium et iustititiam
in terra‹⁴«: Quam sententiam Aposto-
lus repetit dicens: »ex ipso«»vos«»autem«120
»estis in Christo Iesu, qui factus est no-
bis sapientia a Deo, et Iustitia«, et » Re-
demptio, ut quemadmodum scri-
ptum est, qui gloriatur, in Domino
glorietur«⁵. Quae potest esse maior
»Sapientia«⁶, quae maior Pax et tranquil-
litas, quam hoc scire, quod nemo »ex
operibus« salvatur, »ut ne quis glorietur«?⁷
Praeterea »ipse« Christus »pax nostra«⁸, qui
»evangelizavit pacem vobis, qui lon-
ge fuistis, et pacem« eis, »qui prope« sunt,
»quoniam per ipsum habemus acces-
sum«»in uno spiritu ad Patrem«.⁹ Con-
fessus est, Christum esse »lumen«» gen-
tium«, qui revelaret gentibus¹⁰ veritatem.
»Omnis homo mendax«¹¹ est, »Deus«» au-
tem«»verax«¹²: Sine illo lumine, quod
est Christus¹³, quemcunque ignorant,
blasphemant, qualiacunque autem
norunt naturaliter, in his tanquam
muta animalia corrumpuntur. O-
mnes enim eramus »tenebrae«, facti au-
121tem sumus »lux in Domino«¹⁴, proban-
tes, quae sit voluntas Domini¹⁵: Ipse so-
lus est, qui docet »omnem veritatem«¹⁶,
sine ipso enim in veritate nullam uni-
tatem salubriter cognoscimus.
Meta¹⁷ itaque est, quod Christus »est«
»pax nostra«¹⁸, »per« quem »habemus acces-
sum«»ad Patrem«»in« eius »Spiritu«¹⁹. » Sime-
on«»venit« ad »templum« et amplecteba-
tur ipsam pacem suis ulnis²⁰, confite-
batur quoque, omnem gloriam ele-
ctae plebis in Christo et per Christum
esse, cum se petit dimitti »in pace«²¹. Sed
advertendus est Christi sermo; qui di-
cit: »Pacem relinquo vobis, pacem
meam do vobis«²², relinquit pacem in-
ter adversantes, inter inimicitias, et
talem, in qua debemus dicere: » Dimit-
te nobis debita nostra«²³: In qua con-
delectamur »legi Dei« iuxta » interio-
rem hominem«²⁴; Sed illa pax non est
plena, quia »video«»aliam legem in 122
membris meis repugnantem legi
mentis meae«²⁵. Habemus carnem re-
pugnantem Spiritui²⁶: Itaque in pace
nostra intra nos est assidua pugna; u-
nusquisque tentatur a concupiscen-
tia sua abstractus et illectus: Dein-
de »concupiscentia cum« concipit, »parit
peccatum«, et »peccatum«»cum« perfe-
ctum »fuerit«, parit »mortem«²⁷. Repu-
gnat diabolus, qui »tanquam rugiens
leo circuit, quaerens, quem devoret«²⁸.
Pax nostra in nocte est, in qua »catuli
leonum rugientes« quaerunt »escam si-
bi«²⁹. Tentat etiam mundus honori-
bus, qui vult, nos magnos reputari in
cordibus hominum. Haec nostra
pax est: »Fried in Unfried«/ »Lieb in
Leid«³⁰/ Süßigkeit in Bitterkeit³¹/ Frö-
ligkeit in Trübseligkeit/ Einigkeit
in Zanck/ Vertrag in Fährligkeit
oder Anfechtungen/ Befriedung in
Wiederstrebung/ Gedult in An-
123fechtung/ das Licht in Finsternüß/
Gutheit in Boßheit/ Vollkom-
menheit in Gebrechligkeit. Quare
idem Lucas, qui iustitiam Simeonis³²
testatur, postea scribit verbum Chri-
sti: Si »feceritis omnia, quae praecepta
sunt vobis, dicite«, quod »servi inutiles
sumus«³³. Ergo pacifici in vulgo un-
nütze/ unwürdige Friedhaber/ ge-
brechliche Friedhalter/ quia si fece-
rimus pacem iuxta Domini praece-
ptum, »inutiles sumus«. Gutheit in
Boßheit; »Cum sitis« ipsi »mali« et »nostis
bona« data »dare filiis vestris«; »quando
magis pater vester« coelestis³⁴, qui dice-
ret patrem eorum, nisi essent boni et iu-
sti. Gerechtigkeit in Ungerechtigkeit.
»Cum ›sedet‹›Rex‹›in solio‹ suo, quis gloria-
bitur³⁵«? »Septies in die cadit iustus«³⁶; »Cum
ceciderit, non« collidetur, »quia Domi-
nus« supponit »manum«³⁷. »Non est«»iustus
in terra, qui« benefaciat, »et non peccet«³⁸. 124
»Non est«»homo«³⁹, qui non peccabit.
Nonne dicit Hieremias: »Scio« quod
»non est« in homine »via eius«; »Corripe
me, Domine, verumtamen^c in iudicio
et non«»furore«⁴⁰. In quantum igitur ea
habemus, quae Deus per Christum
nobis operatur, beati et iusti voca-
mur. Christus enim dixit Petro: » Bea-
tus es, Simon Bariona, quia caro et
sanguis non revelavit tibi«⁴¹; Cum au-
tem Petrus non saperet ea, quae Dei
sunt, sed quae hominum, dixit ei Chri-
stus: »Vade post me, Satana, scanda-
lum«»mihi«⁴².

Conclusiones.

Ex praemissis collige, quod iustus
Simeon in lumine gentium et gloriae
electae plebis petiit se dimitti in pace,
qui iam erat in pace, cui iam Christus
pacem dederat⁴³; Sed eam pacem, quae
anxietatibus, tribulationibus et per-
secutionibus tentatur, insultatur, mo-
125lestatur, et unicum hoc, per quod
quilibet iustus pacificus necessario
petit se dimitti ad plenam et perfe-
ctam, ubi in pace disturbari non pos-
set, nec alia sapere, quam quae Dei
sunt, ubi »Deus est omnia in omnibus«⁴⁴:
Quod nobis concedere dignetur
Christus, qui est unicum lumen illu-
minans⁴⁵, a quo omnia lumina illumi-
nata.