v Reverendo et clarissimo viro
Domino Hectori1
N'ostro'2 praepo-
sito Nurembergensi ac Legum
Doctori etc. patrono suspiciendo〈.〉
r Gratiam et pacem dei. Quanquam〈,〉 reverende proposite,
nullo obsequio
tuam R'everentiam' sum demeritus, ut quantulacumque fiducia
te compel-
lam, super re communis amici et fratris nostri,3 quem novisti4
olim hic non sine magna populi
laudatione solitum con-
cionari atque iuventutem primis elementis imbuere.
Attamen
claritudo tua, ac ista pietas, humanitasve multis nobis
nominibus
conspicua quidquid metus insederat expulit.
Te igitur quaeso, Hector humanissime, digneris illi
cum mei. tum
fraternae caritatis contemplatione et consilio
et favore adesse. Equidem, quod ad
me attinet, perinde
auxilia tua in eum collata, atque in me essent effusa
reputabo. Martinus hic, facto, sua incipit
recantare,5
non sine
gravissimo vicinorum dolore, qui se appellari
volunt evangelicos, obtendit bonus pater caritatis
respectum,6 et dum eam locupletat, nullus est apud
fortes
erga vivificatosa fide
securitatis locus. nullus eciam
caritatis amplexus〈.〉
Ego testor deum ferrem hoc bono
animo, si mea tantum, Deinde vel sua et mea
conspurca-
ret, at non modo, quae hominum sunt, sed etb ea revocat et
statuit, imo vult
permitti et re celebrari, que ipse ipse
Quanto vis melliti iaculi praesentior tormento catroci7persaepe probavit esse impia et
blasphema.8 Homines
non
timui, sed iram dei, cuius quaedam indicia et portenta
sunt in caelo aliquibus
conspecta. Dispeream nisi tre-
pidem ab aspectu pessimae nostrae
inconstantiae. faxit
deus optimus maximus ut suad gloria tantum emineat etc. Haec
ut dolenter scribo tibi
academiae praecipuo, sic ardenter
oro〈,〉 quatinus protinus
〈[…]〉 exuras. Nolui enim isthaec eo stylo
scribere, qui
dignus esset quovis lectori. Concerpe igitur statim
et illum iuva, quem adiuvandum
non dubito. Vale feliciter
et me ama. Optarem et ego nosse〈,〉
qua tu sis vale-
tudine, quo denique studio contra nos connitantur
tyranni.
Datum celerrime Wittenbergae die
Iovis post Oculi9 xxij.
cela
famam inimicis qua poteris diligentia, fortasse dominus
lapsum eriget.
T'uae' D'ominationis' R'everendae'
obsequibilis
Georgius Mohr10 est
pro quo rogavi rogoque.