Nr. 112
Andreas Karlstadt an Georg Spalatin
Wittenberg, 1519, 20. März

45
Eximio D'omino' Georgio Spalatino, Philosophiae
Doctori et Canonico Aldenbergensi, Pa-
trono et Amico praestantiss'imo'.

S'alutem' P'lurimam'. Haud scio, mi Colendissime Patrone,
cur secundo Caesar Bambergius¹ tricas causatur,
et cuius: scribit enim Pater, Filium non ventu-
rum: at hic id poscit^a magnopere, ut faciam se
huc venire. Ambigo an rideat, an serio scripserit.
Curandus est alius: Tu fac, ne cum nostrorum
dispendio etiam Primores tanti instituti illu-
dantur. Audio quoque Plinianum Lectorem² abi-
turum. Hoc scio illum segniter lectitasse, nec
magnifaciendam esse eius discessionem, modo
alius tantae lectioni commodus sufficiatur. Vel-
lem ego Philippum³ nostrum, hominem omni-
um disciplinarum, ne dicam ipsammet erudi-
tionem, interpretaturum, quod et universi desi-
derant Auditores. Postremo mitto Dominatio-
ni tuae libellos, seu currus⁴ aliquot, singulos suis
heris inscriptos. Te flagito solita comitate et fe-
stivitate singulos singulis, iustas praefatiunculas
in commendationem huius homuncionis prae-
mitte daturus. Vulgaris currus⁵ non potest excudi,
quod minor est typi capacitas, quam quae tot senten-
tias recipiat. Malunt autem plerique me alio consilio 46
proposito consulere, quam scriptas illas senten-
tiolas dissecare. Vale in Christo feliciter. Dat'um'
Wittembergae, Reminiscere⁶, anno 1519.

Andreas Carolostadius,
Tuus obsequibilis.