S'alutem' P'lurimam'. Movent me, Reverende Patrone, istae
literae, quantum ad me pertinent1, quod nihil
constituerim vehiculo meo2 ineptire contra
Ro-
manum Pontificem3: quem votis omnibus
su-
spicio, colo, praedico. Adversus vero
Schola-
sticos ingenuo dente, prorsusque exerto pugno,
44
et
tali quidem, cui non deerunt gravissimi
au-
tores. Scis itidem, te rogatum, ut
tuo consilio
cucullus expungeretur, qui nitet
insculptus4: nisi
ligneus ille monachus remordeat, non est quod
timeam5, tametsi non nesciam, Scholasticos
aegre passuros.6 At quid eruditulos vereri debeo,
cum nostra opella meliores adiutura, optimam
pariter adolescentiam subvehet, etc. Nisi tu
arceas, rursum Eccum
remordebo7, cum gloria
Romani Pontificis, cui cum veritate blandus
adulabor. Caeterum Rever'endo' Patri
Martino
Lu-
thero consuluerim abstinuisse a XII.
conclusio-
ne8, iam vero post editam evidentissimis
ratio-
nibus loricandum; clam tum, et domi suasi,
quod sciam, Graecos scriptores S'ancto' Petro apicem
et fastigium apostolatus concessisse. Putas
au-
tem fieri posse, ut crassulus acutissimo suadere
queat?9 Vale feliciter. Datum Wittenburgae,
Matthiae10, 〈15〉19:
Commendatum tuo me patrocinio velim
strenuis Dominis meis, Pfeffingero11, Hirsfeldio12,
Taubenheimio13, Dolczio14, Hieronymo15, et
caete-
ris. Scripsi Adamo de Tungen. Utinam
Opti-
mus iuvenis rescriberet.16