Nr. 153
Andreas Karlstadt an Georg Spalatin
[Wittenberg], [1520, Ende März]

83
Reverendo Domino Georgio Spalatino, Ca-
nonico Aldenburgensi, Patrono et Amico
Venerando.

S'alutem'. Non mihi irascaris Charissime Patrone,
quod nunc ad te confutationem¹ meam mitto,
quam iamdiu ante dare constitui², id enim tui
honoris gratia factum senties, quando intelli-
ges, eam confutationem longe asperiorem esse,
quam promiseram emissurum.³ Equidem nemi-
nem magis quam me fefelli, quoniam dum ad-
huc calidus essem, et celeri cursu obiecta confu-
tarem, plus quam volo, ardor peperit, quod qui-
dem ut autor non consyderavi. Porro, iam tan-
quam alienus et lector, dum in manum cepi, me
mei puduit, mihi infensus, mihi hostis sum. Non
quod eius dictionem omnibus displicere cogno84
ram, at ob id potissimum quod tibi ingratum
fore verear, quandoquidem modestiae fines
egrediatur, et immodesto adversario⁴ parum ce-
dat; admonitus tamen sum, ne quicquam edam,
nisi primum refriguerit calor, itaque hoc peri-
culo deinceps cautior ero. Rogo igitur per
Deum, veniam da, posthac delinquere nolenti,
illiusque confutationis exemplum benigno sume
animo, alia non habeo, quae mittam, nisi velles,
dialogum obliquum in Lovanienses confectum
spectare. Vale feliciter.