Eruditiss'imo' D'omino' Georgio Spalatino, Artium Do-
ctori, Canonico Aldenburgensi, Patrono
suo dulciss'imo'.
Habes mi doctiss'ime'
Georgi, exempla literarum,
quas ad me scripsit Eckius1, multo, quam credi-
deris humiliorum, et mearum
quas rescripsi.2
Quid sit venturum, ignoro, susque deque habi-
turus, quod temptabit, molieturve. Praeterea
quaternionem quem deficere putabas, mitto,
summopere deprecans quatinus digniss'imum' et
hu-
maniss'imum' militem D'ominum'
Pfeffingerum3 ad suscipien-
dum onus
et procurationis, et promotionis,
iuxta tuum consilium certe optimum. Depre-
cor quoque quatinus et D'ominatio'
T'ua' identidem facere
dignetur, atque omnes meos amicos, quos con-
ferre meo proposito cognoscis in meam utili-
tatem promovendam
trahere dignare, potissi-
mum
D'ominum'
Hirsfeldium4,
D'ominum'
Tawbenheimium5 et
Jeronymum6. Quoniam iam ea urgeor egestate,
quam nollem osores meos scire, qua nulla ma-
ior me in Doctoratu pressit, te velim scire,
reli-
quos latere volo. Nec libros nec corporis vi-
ctum pro mea valetudine comparare
valeo.
Solum me Auditorum
diligentia solatur. Sed
perurget, et stimulat, quod multi propter 29
exemplarium defectum abesse coguntur. Quo
si Princeps noster
Illustriss'imus' non adiuvabit, futu-
rum, aliquos fastidio confectos
abire. Cotidie
me conveniunt, sed obtinent spem solam.
Sa-
luta omnes Dominos meos, et vive tu foelici-
ter mihi rescripturus. Quoniam furatus
sum ad
te scribendi tempus. Iam enim Dei ope adno-
tationibus in librum de Spiritu et litera
invigi-
lamus. Vale optime. Datae Wittenburgae, die
Lunae 14. Junii, Anno MDXVIII.
Andreas Carolstatinus.