Nr. 86
Andreas Karlstadt an Johannes Eck
Wittenberg, 1518, 11. Juni

32
Reverendo Egregioque D'omino' Joanni Eckio, Sacrae
Theologiae Doctori et Ordinario atque Pro-
cancellario Ingolstadiensi, Canonico Eista-
tensi, et Amico, et Patrono, si patitur dul-
cissimo.

S'alutem' P'lurimam'. Redditae sunt mihi, doctiss'ime' mi Ecki, tuae
elegantes literae. Quibus et tibi ut paucis re-
spondeam, nolo D'ominationi' T'uae' latere, mihi vehementer
displicuisse iniurias, quas meo omnium erudi-
tiss'imo' Martino Luthero irrogaveras. Confeceras
equidem hominem criminibus maximis gra-
vissimisque, scil'icet' crimine laesae Maiestatis: quan-
doquidem haereseos, item schismatis.¹ Scripsisti
Bohemum seditiosum², et ea publice edidisti cri-
mina. Quidni? Scriptura certe, iuxta Scoti³ tui
sententiam ex sua natura publicat atque mani-
festat. Haec fecisti. Occasionem repugnandi
non modo obtulisti, sed necessitatem impegisti.
Qua factum est, quod monomachiam seu po-
tius Apologiam contra aliquos tuarum con-
clusionum ediderim: quam prelo Wittenbur-
gio excusam circumcirca venalem vendunt.
Moereo profecto ob tuam humanitatem, te ne-
cessitatem rebellandi nobis iniectasse. Si facta 33
infecta fieri possent: mallem nos iniurias paci-
encia quam certamine evicisse. Veruntamen
quod te nominatim prae caeteris nostro certami-
ni, non indoctum illum inquisitorem⁴, aut alium
quemvis illi similem consecraverim, et adversa-
rium constituerim: non invidentiae stimulis, non
irae adversus te aestibus actus feci, sed ob tuam
elegantiam, ob tuam industriam, ob tuam acri-
moniam, sed et praecipue propter tuam et po-
puli salutem. Spero equidem te in nostram itu-
rum sententiam, confido, te ex Saulo⁵ futurum
Paulum⁶. Nolim etiam habere onagrum seu asi-
num colluctantem, sed nobilem Leonem, facun-
dum Marcum. Extimabam^a mihi
non obfuturum, si tua elegantia, tuis schematibus^b
fierem elegantiae studiosior. Si laesi, ignosce, rogo.
Si me autem laesum laedere amplius prosequeris,
vide si tibi liceat: vide si sis vel hominis, vel di-
vinarum literarum inimicus exturbator. Institui
mecum magis bellum et tyrannicam obsidio-
nem sustinendam, quam perversam pacem in
detrimentum divinorum documinum et perni-
ciem habendam: Susque deque habiturus, quod
mihi eveniet. Velim tamen tua amicitia frui, si
annueres. Te quidem ex pectore amo. Disper-
eam, si te perire, si tibi quicquam mali accidere 34
desidero. Studeo viritim, quo propediem Dei
verbum nostro infelici seculo ebeate illatebra-
tum, fiat dulcius, clarius, quin etiam clarissi-
mum. Vivat Martinus noster, qui occasionem
emedullandi legem Dei praestitit. Vivat suatim^c
Eckius amicus. Sin vero inimi-
cus? fiat sincerus veritatis cultor. Haec sunt quae
succisivo temporis momento tibi et manifesta-
re et quaeque optima precari volui. Vive foeli-
citer. Dat'um' celerrime Wittenburgi, die Veneris
XI. Junii, Anno MDXVIII.

Parce, mi Ecki, quod tibi pepercisse velim.
Parce si me prodegisse inania iudicaveris. Falsi-
tati autem nec verbo cedere te velim. Imo cu-
pio etiam expungi, aboleri et in nihilum redigi.