Nr. 84
Johannes Eck an Andreas Karlstadt
Ingolstadt, 1518, 28. Mai

29
Venerando Viro Andreae Carlostatino, Arcium
et Theologiae Doctori non poenitendo, Ar-
chidiacono Wittenbergensi, Amico suo, si ita
patiatur, non vulgari. Tuissimus Eckius.

30
S'alutem' P'lurimam' D'icit'. Accepi Andrea Celeberrime, te tuos-
que Wittenbergios in Eckium esse commotio-
res, quod contra Mart'ini' Lutheri, communis ami-
ci, sententiam, Episcopo meo¹ privatim aliqua
conscripsi, arbitratus, doctorum hominum iu-
dicium nenias illas nunquam subituras. At quo-
modo elapsae sint e manibus Episcopi mei, et ad
vos delatae, suspicor quidem: at non certe scio.
Iam si hoc futurum scivissem, non extempora-
rie sine omni librorum opitulatione, utut inge-
nium suppetebat, confestim et tumultuarie illas
effudissem. Et ut nosti, liberiores sumus omnes
in scribendis privatim, quam cum quid edimus
in publicum. Ideo miror plurimum, cur tanto-
pere Eckio vestro deditissimo succenseatis.
Adulationis aiunt te Eckium insimulare. At
ignoras, quam Eckius homo sit inadulabilis.
Percontare omnes, qui Eckium noverunt, quam
ingenue fateantur, Eckium nescire verba dare.
Neque darem si scirem, maxime coram eo Episcopo, apud quem indulgentiae aliquae (quan-
tum ego opinor) parum efficaces ex causa vide-
bantur accidenti. Caeterum aiunt, te monoma-
chiam^a contra Eckium instruere. Ego id vix cre-
dam. Quod si facere proponis, miror cur non
contra vicinos Franckfurdianos², et haereticae 31
pravitatis inquisitorem³ te succingas, qui centies
Martinum errasse, interdum desipere, furere, ac
insanire innuunt, schedis editis et publicatis.
Verum amicitia nuper inita si frui liceat, amice
quidem actum putabo, et quae contra insontem
Eckium meditamini, in spongiam cadere per-
mittatis. Non enim fuit animus meus Martinum⁴ laedere. At ubi amicitiam Eckii parvi fa-
citis, et eum excessisse arbitramini, legem vobis
imponere nec possum, nec volo; sed tamen ve-
stri fuit officii, Eckio quamprimum intimare,
si vultis quid edere. Ego ubi sensero me errasse
libere erratum fatebor postposito rubore. Ubi
contra, vos concitatiores videro aut aculeatos,
bonorum praeceptorum, et amicorum auxilio,
quantum veritas suaserit, in studiis Christiano
orbe famosioribus, me tueri conabor. At malo
carere hoc negotio. Tuum vero fuerit, quid
opus facto sit perpendere, et omnibus perpensis
negotium adgredi. Vale quem vere salvere
opto. Ex Ingolstat'io' plus quam raptim. 28. Maii,
Anno Gratiae MDXVIII.