Nr. 6
Christoph Scheurl an Andreas Karlstadt
Wittenberg, 1509, 19. Dezember

394^v

Amico perinde ac fratri suavissimo andree
podenstaini^a Canonico¹ humanissimo atque
unicunque^b eruditissimo doctor Scheurlus S'alutem' p'lurimam' d'icit'〈.〉

395^v
Oracioni² mee^c/ si modo mea dicenda est/ que ex multis
auctoribus excerpta est/ librarii tandem ultimam manum^d
imposuerunt〈.〉 unde et mutua nostra benivolencia³ mi
clarissime Carlstat te oratum velim/ ubi studiis tuis
divinis fatigatus/ aliud nichil facere volueris/ eam
tui Schewrli amore/ brevi leccione non dedigneris〈.〉
ubi de Canonicis scribo/ incidi et transseunter
in tui mencionem〈.〉 attingo amplissimam virtutem tuam
quia eam explicare/ supra vires meas existit/ qui dat
quod potest satis dat⁴〈.〉 quidquid hoc est^e magni amoris
mei affectum cognosces/ persuadebisque me tui amant〈em esse〉
nempe nichil magis opto/ nichil optacius michi contin〈ge〉-
rit^f potest quam bonorum ac doctorum tui similium amiciciae
me insinuare/ quid mali de me senciant ex qu〈o〉
mutare non possum/ oportet ut equo animo feram/
pluris tamen facio iudicium tuum quam sexcentorum mal〈orum〉
litteratorum〈.〉 Vale mi Carlstat et si tibi cum Ciceron〈e〉
parum hominis videtur/ non r'espo'ndere in amore ei a quo provo〈cere〉⁵
profecto me quoque non in ultimum locum racionarii amico〈rum〉
tuorum referes〈.〉