107^v

Ad Carlsta-
dium^a

litteras tuas
suaviss'imas' quas ad convivantem proficiscentem¹
addo eciam dolentem dedisti mi praestantissime
doctor/ litteras dico quib'us' quod convivio² adesse
non licuit/ te excusas humaniter quibus
tam fraterne te et tua michi dedis/
nescio an dolore an occupacionibus impeditus
donec Nurnburgam^b ventum esset
pellegere distulerim/ Illud scio 108^r
quando viderem omnino discedendum esse/
carendumque consuetudine dulciss'imorum' amicorum
qua mirum immodum delectabar peropportune
elegantes littere tue comites sese exhibuere/
suntque nonnichil mestum et dolentem consolate/
quippe nisi fallar/ quod non puto/ locupletes
testes fuere/ tue in me benivolencie/
mutui fraternique amoris/³ sumoque patronum
unum esse/ qui meam presenciam diucius equo
animo tollerare potuisset/ hoc ipsum praestiterunt
amiciss'imi' Otto et Sbrullius⁴/ quorum uterque
lachrimabundis occellis ad portam usque
abeuntem prosecutus est/ hic Lipsi medio
die ille apud vos nocte media⁵/ que
res merorem meum partim auxit/ partim
lenivit/ super omnia gratum michi est quod
apud vos viros bonos/ et doctos/ mei
desiderium reliquerim/ quum igitur 108^v
michi opt'ime' frater simul et coram esse
non liceat/ reliquum est ut animi
cohabitent/ ut cepta benevolencia
crescat/ ut mutuo nos complectamur
quod facile futurum arbitror/ si
subinde per litteras convenerimus〈.〉 propterea
has ad te dedi/ quibus imprimis tuis/
cum animi gratitudine responderem/
atque meum tibi dicarem animum/
meam tibi offerrem operam〈.〉 utere ergo uti
nosti/ meis sicut tuis〈.〉 res novas
perscripsi/ ad meum Otthonem/ ea
lege ut tibi pro nostro Spalatino
copiam faceret〈.〉