Egregio D'omino' Georgio Spalatino, Philosophiae
Doctori, et Canonico Aldenberg'ensi' Patro-
no suo benefico et semper suspiciendo.
S'alutem'
P'lurimam'. Hodie ex Misia et εκ πανοπλίας
Pontifi-
cis1 redeunti tuae
literae2,
doctiss'ime'
Georgi, dan-
tur, et ramis ambagiosis hic impingitur
animus,
cum intelligam, mearum nullas, quas plures ad
te dederam, tibi datas, pridie Burchardi3 cuidam
sacrificulo, sed et in suam rem nempe commen-
daticias4 ad te perferendas credidi, cui et apolo-
geticam nostram5 tuas
itidem obscurorum mise-
ras lamentationes6, ac literas Doctoris Vesingii7,
qui nostris notis8 diligenter subscribit, omnesque
calculos cum spinosis Theologorum argutiis,
ad nos, quos accurate effert Wittenbergios〈,〉
trans-
fert, tibi offerendas diligenter commisi, ill〈a〉ruma
in casu non parum haesito, dubius ne sacerdos
ille corruerit, aiunt nimirum pestilentissimam 36
pestem etiam viatores in speciem trucidare.
Ob id veniam mihi dabis; Caeterum quod odi-
um Lipsensium mihi refers, id amicissimo et
devotissimo tuo, ceu adversum te deblaterans,
quo unquam caloreb
amo-
rem erga hanc Academiam edisseris, narras.
Nolo ego te diutius subfugere, Decanum
Mis-
nensem9, qui olim meam participavit frugalita-
tem, nec uno alloquio illic me
impertivisse,
cum tamen certior de hoc homuncione factus
esset. Num irrepsit odium, olim saltem clam
plectendum. D'ominus'
Hund10, nec canis ille Diogenes11,
sed Silenus12 inversus,
verecundiac pertractus ver-
ba fecit,
et dedit. D'ominus'
Ochsenfurd13 Taurus
ob-
tusi
cerebri ante prandium Thomistice bene,
post prandium Thomistice male sensit, is satis
est admonitus et rogatus, ut semel protritam li-
mam recondat, at putat ardelio satis esse,
ob-
murmurare. Illic non unum movi lapidem, ut
των βωμβυλιων14 Theologorum inutilem favum
effoderem, simulavi, ac dissimulavi, ut quod sub
pectore abdunt, elicerem. Sed quid putas me
elicuisse? humanitatem? minime; odium? Ma-
xime. Tu precare Deum ut mihi suam inspiret
voluntatem; institui equidem repungere, sed
literarum amore. Proposui tamen specietenus 37
nec titulum nec nomen sugillare, omnia autem
penitus ita agere, ut senciant se morsos, si expli-
cuerint interiora.
D'ominus'
Philippus15 mihi est
Charis-
simus et non postreme suspiciendus, homo ma-
ximae eruditionis et ingenuus, de
quo maiorem
habeo spem, nec metuo eum discessurum.16 Tu
vide ne Sycophantis17 moveare. Duo tibi mitto
exemplaria18 per te amicissime distribuenda.
Va-
le feliciter. Dat'um' celerrime Wittebergae, die 20.
Octobr'is' Anno MDXVIII. Hoc unice efflagi-
to quatenus me Illustrissimo Principi19,
Dominis
Pfef-
fingero20, Hirsfeldio21, Taubhenheimio22,
Hierony-
mo23, et coeteris commendes.
Tuus Carolostadius.
Volo et selego te praeceptorem, quod scri-
pserim εκ πανοπλίας και των βωμβυλιων ut mo-
rionis saltem conatum videres.