78Reverendo Georgio Spalatino, Canonico
Aldenburgensi, Patrono et Amico obser-
vando.
S'alutem'. Mi Reverende Patrone, si quam iram, ob
meam absentiam concepisti, depelle, quoniam
ilico, ut suggesserat Georgius1 Aeditivus noster,
quaesitum ivi, cuius rei testis et spectator ipse
fuit, descendi enim, dicebamque D'ominationem' tuam abesse,
at rursus conscendi, et me aberrasse cognovi,
mihi igitur, per imprudentiam qui abfui, veni-
am concede, atque tibi persuasum habe, talem
me esse, qui et per tenebras et per nives et gran-
dines, et Schyllas2 iret, obsecuturus, ad quemcun-
que me asciveris locum, paratur veniam. Vale
Optime. Iam nonnihil contra Lovanienses
Concrematores meditor, meo sub nomine
emissurus.3 Dialogus, de quo memini, fictitius
in eventu erit.4 Vale iterum felicissime, meque
tibi concreditum custodi.
Tuus Andreas Carolostadius.
Sacerdotio sum addictus, de sacerdotiis vivo,
paupertatem quam alaudo, naturalitera exhorreo,
eam puto, quam mendicitatem vocamus, pa-
veo, alioqui nihil morarer, modeste tamen rem
agerem contra Lovanienses.