KGK 108
Einleitung
57
S'alutem' P'lurimam'. Memini me alicubi in Aug'ustino'1 legisse au-
toritatem, qua niteris: Non portabit filius ini-
quitatem Patris
sui2, et alias
scripturas, quae in
speciem pugnare videntur. At penicius con-
templanti succus ille introclusus per eum, qui
inimicitias universas interfecit et pacem fecit3,
confluit, imo cohaeret. Quandoquidem filii pa-
rentum delicta luunt, et in tertiam generationem
puniuntur?4 nisi
Christi sanguinem per fidem
lambant.5 Christus est, qui facit, ne parvuli ori-
ginaria poena damnentur, ne originale impute-
tur: eis autem,
qui stolas in sanguine Christi
non lavant6, et aliena, et propria imputantur.
Si
haec tibi tuum non explent appetitum, Do-
minus uberiora dabit.
Caeterum nescio, si D'ominationi'
Tuae, Colendiss'ime' Patrone, occasionem secun-
dae
questionis notae dederim. Si dedi, ex
Scoto hausi, qui in quarto7 id dicit, et quanquam
bene, non tamen ad bonum
finem.8 In scriptu-
ris video poenam, quam Deus pro peccatis
solvendama
ingerit. At haec, ut uno verbo 58
compendiosissime edisseram, est poena crucis,
velut Hiere'mias' et Ezechiel aiunt, resipiscere, et prae-
cepta Domini custodire. Haec poenitudo tam
est intrinseca poenitenti, ut
nullo remedio nisi
morte, et postremo resurrectione dividatur: tam
manifestae dispositionis in lege, quod nihil ne-
cesse sit
eam inculcare, etiamsi hodie, pro dolor,
notissima scripturae sint nobis
occultissima:
quandoquidem etiam audeant Theologistae im-
pugnare. Poenam autem Ecclesiae, quam Aug'ustino'
teste Ecclesia iniungere potest, nemo recusabit,
nisi inobediens. At
petenti ex infirmitate con-
donandus est cruciatus inferendus,
alioqui quip-
pe Ecclesia itidem est obnoxia petenti remittere
noxam, nisi velit, quod absit, nec sua peccata
minuta sibi
remitti.9 Idcirco
subeunda est poena,
amplectenda flagella, si vere poenitens est para-
tus in flagella.10 De poenis quas Canonicas vo-
cant, nescio, si mota
sit quaestio. Scio Augusti-
num magnifacere Ecclesiae consuetudinem, sed
minime contra
veritatem valere. Si haec quo-
que displicent, profer testimonia
scripturarum:
ego sentio cum sanioribus Ecclesiasticis. Ite-
rum me vincis et ligas tua humanitate, ut nul-
lus omnino mihi
locellus relinquatur, in quo 59
tuam benignitatem non videam obversari.
Vale
feliciss'ime'
Tuus Carolostadius.
