S'alutem' P'lurimam'. Charissime Patrone. Hac hora fecit
me quidam Amicus noster communis certio-
rem, egregium virum
D'ominum'Joannem Kitzscher1,
Doctorem in lecto
decumbere, ac eius morbos
ad mortem paulatim succrescere. Qui motus
est calamitate mea et rursus diligentia, veritus
ne contingat mihi
morbus, qui impedimento
futurus sit. Fateor Tuae Dominationi, quod
propter libros me adeo inanem pecuniarum fe-
ci, ut mihi
vinum modicum pro stomacho2
emere non valeam: ob id persuasit, ut ad te, et
strenuum
D'ominum'Pfeffingerum3 scriberem, rogarem-
que ut Intercessores mei penes Illustrissimum -
Principem nostrum esse
dignemini. Cum autem 16
idem me docuit nonnulla D'ominum' Kitzscher benefi-
cia obtinere,
quae ad Ius Patronatus illustrissimi
nostri Principis pertineant:
Suppliciter rogo,
ut tu tam D'ominum' meum Pfeffingerum ad interce-
dendum moveas, quam ipse intercedas, quo
possum ampliores et quidem
annuos fructus
consequi, tam pro emendis libris, quam recre-
ando corpore. Non cupio ego Sublimia bene-
ficia, sed accepturus
sum pro placito illustrissimi
-
Principis et vestro. Si praebendam seu benefi-
cium
hospitale in Krimitsch4 mihi impetraretis,
vel
aliquam parochialem, ita ut commodius
viverem, Deo optimo maximo, deinde
Illustrissimo
-
Principi et vobis Immortales agerem gratias,
et famulorum
suffragio, seu suppeciis adiutus
majorem huic Academiae laborem commodi-
tatemque facerem. Optime vale, et mihi tuis
literis scribe, consule,
iucunditatemque facito.
Dat'um' Dorotheae, Anno MDXVIII.
Andreas Carolstatinus.