Nr. 26
13 Conclusiones Giovanni Picos della Mirandola
[1516, Sommersemester]

Text
Bearbeitet von Ulrich Bubenheimer
unter Mitarbeit von Harald Bollbuck und Jennifer BunselmeierJennifer Bunselmeier
Buchsymbol9r

Johannis Pici comitis Merandule Conclusiones
Quas iniuste et imperite damnarunt Theologi
scolastici ac sophiste: sed ipse defendit in apo-
logia egregie.
1
Christus non veraciter et quantum ad realem presentiam descen-
dit ad inferos. ut ponit Tho'mas'1 et communis via: sed solum quo
ad effectum〈.〉
2
Peccato mortali finiti temporis non debetur pena infinita
secundum tempus. sed finita tantum〈.〉
3
Nec crux christi neca ulla ymago adoranda est
adoratione latrie, etiam eo modo quo ponit Thomas〈.〉2
4
Non assentior communi sententie theologorum dicentium, posse deum
quamlibet naturam suppositare: sed de rationabili tantum hoc concedo〈.〉
5
Nulla est scientia que nos magis certificet de divinitate
Christi quam magia et cabala〈.〉
6
Si teneatur communis via de possibilitate suppositionisb, respectu
cuiuscumquec creature. dico quod sine conversione substantie pa-
nis in corpus Christi vel paneitat'is' annihilatione
fieri potest, ut in altari sit corpus Christi. secundum veritatem
sacramenti/ quod sit dictumd loquendo de possibili non de sic esse.
7
Rationabilius est, credere Origenem esse salvum quam credere ipsum
esse dampnatum〈.〉
8
Sicut nullus precise sic opinatur, quia vult sic opinari
Ita nullus credit sic esse verum precise quia vult sic credere〈.〉
Ex hac conclusione correlarie infero illame〈:〉 Non est
in libera potestate hominis/ credere articulum fidei esse verum
quando sibi placet. et credere eum non esse verum quando sibi placet〈.〉
9
Qui dixerit accidens existere non posse nisi inexistat
eucharistie poterit sacramentum tenere etiam tenendo panis
substantiam non remanere〈.〉
10
Illa verba/ hoc est corpusf.3 que in consecratione dicuntur
materialiter tenentur et non significative〈.〉4
11
Miracula Christi non ratione rei facte sed ratione modi fa-
ciendi sue divinitat'is' argumentum sunt certissimum〈.〉Buchsymbol9v
12
Magis improprie dicitur deg deo quod sit intelligens vel intellectus.
quam de angelo quod sit anima rationalis〈.〉
13
Anima nihil actu et distincte intelligit nisih seipsam.5
Hanc declarando dixi quod intelligebami de intelligere ab-
dito. cuius meminerat Aug'ustinus' in li'bro' de trini'tate'6 et Hen-
ricus de Gandavo in quotlibet'is'k.7

afolgt gestrichen alia
bsuppositationis N, B, V
ccuiusque N
ddoctum P
eistam N, B, V, S, P
ffolgt gestrichen meum
gfehlt g
hfolgt gestrichen sapientiam
iintelligere g
j-jfehlt N, B, V, P
kquolibetis N, S, P

1Vgl. Thomas, S. th. III q. 52 a. 3 et 4.
2Thomas, S. th. III q. 25 a. 3 co.
4Heino Gottschalk hat am Rand neben These 10 und 11 mit anderer Feder notiert: »Nota hoc contra Swynglium et suos«.
5Hier endet Picos These. Das Folgende ist bereits der Beginn von Picos Quaestio zur 13. These. Vgl. Pico, Apologia, 34.
6Aug. trin. 14,7: »Hinc admonemur esse nobis in abdito mentis quarundam rerum quasdam notitias, et tunc quodam modo procedere in medium atque in conspectu mentis velut apertius constitui quando cogitantur; tunc enim se ipsa mens et meminisse et intellegere et amare invenit etiam unde non cogitabat quando aliunde cogitabat.« (CCSL 50A, 433f.,19–24; PL 42, 1043).
7Henricus de Gandavo, Quodl. IX q. 15: »Utrum in nobis sit aliquid intelligere abditum.« (Henricus de Gandavo, Opera (Macken) 13, 258–269). Henricus zitiert S. 258, Z. 13–18 die genannte Augustin-Stelle.

Downloads: XML · PDF (Druckausgabe)
image CC BY-SA licence
»