Clarissimo Viro,
D'omi'n'o'Georgio Spalatino,
Artium Magistro doctissimo et politiorum Litte-
rarum undequaque eruditissimo,
Fautori et Promotori suo amantissimo.
S'alutem' P'lurimam' D'icit'. Obsequiaque spondet.
Scio, Dignationem Tuam, Eruditissime 18
Spalatine, consilium illud huic Quae-
stioni: An
Iudaeorum Libri etiam sint rogo
applicandi?1 deditum, ut longo ante tem-
pore
perlegerem, responsaque mea,
quantulacunque et quam modicilla sint,
darem, vehementer desiderasse; Sed pro-
pter negotia
lectionum et aliarum re-
rum impedimenta, quae me invitum ple-
rumque detinent atque morantur, Tuo
et meo desiderio
satisfacere nequivisse.
Tanta equidem subtilissimi Scoti materiae
difficultas et ubertas2
his (quibus Tibi Di-
gnationique Tuae obsequi me decuit, o
portuit) diebus fuit, ut penes lychnum
legere maiorem libelli3 partem et lectio-
num occupatio et amor erga Dignatio-
nem Tuam debitus et quam
maximus
me coegerint. Et credam, si Tua Digna-
tio in re
ipsam hanc veritatem intuere-
tur, ab hac excusatione me protinus
ab-
solveret. Quod Tua Eruditio, dulcissime
Magister,
petierit, ut una tam Librum
praeclarissimi Germaniae Phoebi, et totius
Reipublicae litterariae adiutoris, D'omi'n'i'. Jo-
annis
Reuchlinis, Viri egregii et exi-
mii, et nostri
Amici maximi, Sueviae Tri-
um Viri4 et L'egum' Doctoris, quam meam
vilissimam sententiam remitterem, u-
19trumque mihi facile est explere, cum Li
ber ille maioris
virtutis, quam quanti-
tatis, praesto sit, et in eo nihil non
ma-
gnum, non eruditum, si modo Lector
tam verborum, quam
sententiarum ενερ-
γειαν iusto libraverit examine, reperien-
dum, quod, quantum intelligo, sacris ob-
sit
oraculis, et quod Sanctorum Decretis
a Sacro-Sancta Romana Ecclesia
appro-
batis adversetur. Et certe meo iudicio,
homini
bono doctoque, nec consilii de-
claratione oculissima, nec
argumento-
rum diffusione opus fuerit; quanquam
et in
his, quod erudita Minerva et bono
Viro indignum sit, repererim nihil. Esto,
illum communia aliqua
futuris per Ec-
clesiae disterminationem temporibus re-
iicienda conscripsisse; attamen catholica
sua
Protestatio5 salvabit
eum, et omnis
criminis reddet immunem. Quod et
S'ancto' Cypriano nolenti Baptismum apud
Haereticum datum cognoscere saluti
fuit6, omnibus Theologis suffragio est.
Haec
est mea rudis sententia. Caeterum
de eruditissimo hoc Viro nunquam sini-
stre iudicavi, nec quicquam mali uspiam
suspicatus sum ac
concepi, nec ei timeo,
nec dictis suis addere quid valeo. Dives 20
enim ac plenus eruditionis est. Et licet
licitum est Doctori in
materia opinabili
alii Doctori, uti nostrates aiunt, contra-
dicere; tamen ille Iuribus ita vallatus et
tam mira eruditione munitus
est, ut ne-
mo ei contradicere ferme audeat. Id-
circo condoleo omnino rei litterariae,
quod homo hic invidia pressus operas
suas opportunas et
ad litium rixas valde
necessarias in studiosam Pubem commo-
dum collocare nequeat, sed esurienti po-
tius stomacho cibum
eminus porrigere
ei sit necessum. Haec, Doctissime Spalati-
ne, Patrone colendissime,
uti priora suc-
cessivis temporibus scripta, Tuo Marti
aerumnis et miseriis Studiosorum com-
patiens subiicio, et
peto, ut hoc tardius-
culum nimis responsum non desidiae
meae, sed negotiis, quibus ita hactenus
districtus vixi, ut nec Tibi,
nec mihi satis-
facere nequiverim, velis imputare. De-
us forte faciet, ut possit prodesse Studio-
sis,
qui rem Studiosorum non parum ad-
auxit. His optime valeat Tua
Dignatio,
cui me et mea omnia commendo. Da-
tum in aedibus
nostris d'ie' Febr'uarii' XIII. Anno
M.D.XIIII.
Andreas Carolostatinus