Clarissimo Viro,
D'omi'n'o' Georgio Spalatino,
Artium Magistro doctissimo et politiorum Litte-
rarum undequaque eruditissimo,
Fautori et Promotori suo amantissimo.
S'alutem' P'lurimam' D'icit'. Obsequiaque spondet.
Scio, Dignationem Tuam, Eruditissime 18
Spalatine, consilium illud huic Quae-
stioni: An Iudaeorum Libri etiam sint rogo
applicandi?1 deditum, ut longo ante tem-
pore perlegerem,
responsaque mea,
quantulacunque et quam modicilla sint,
darem, vehementer desiderasse; Sed pro-
pter negotia lectionum et aliarum re-
rum
impedimenta, quae me invitum ple-
rumque detinent atque morantur, Tuo
et meo desiderio satisfacere nequivisse.
Tanta equidem subtilissimi Scoti materiae
difficultas et ubertas2 his (quibus Tibi Di-
gnationique Tuae
obsequi me decuit, o
portuit) diebus fuit, ut penes lychnum
legere maiorem libelli3 partem et lectio-
num occupatio et amor erga Dignatio-
nem Tuam debitus
et quam maximus
me coegerint. Et credam, si Tua Digna-
tio in re ipsam hanc veritatem intuere-
tur,
ab hac excusatione me protinus ab-
solveret. Quod Tua Eruditio, dulcissime
Magister, petierit, ut una tam Librum
praeclarissimi Germaniae Phoebi, et totius
Reipublicae litterariae adiutoris, D'omi'n'i'.
Jo-
annis
Reuchlinis, Viri egregii et exi-
mii, et nostri Amici maximi, Sueviae
Tri-
um Viri4 et L'egum' Doctoris, quam meam
vilissimam sententiam remitterem, u19
trumque mihi
facile est explere, cum Li-
ber ille maioris virtutis, quam quanti-
tatis, praesto sit, et
in eo nihil non ma-
gnum, non eruditum, si modo Lector
tam verborum, quam sententiarum ενερ-
γειαν iusto libraverit examine, reperien-
dum,
quod, quantum intelligo, sacris ob-
sit oraculis, et quod Sanctorum Decretis
a Sacro-Sancta Romana Ecclesia appro-
batis adversetur. Et certe meo iudicio,
homini bono doctoque, nec consilii de-
claratione oculissima, nec argumento-
rum
diffusione opus fuerit; quanquam
et in his, quod erudita Minerva et bono
Viro indignum sit, repererim nihil. Esto,
illum communia aliqua futuris per Ec-
clesiae disterminationem temporibus
re-
iicienda conscripsisse; attamen catholica
sua Protestatio5 salvabit eum, et omnis
criminis reddet immunem. Quod et
S'ancto' Cypriano nolenti Baptismum apud
Haereticum datum cognoscere saluti
fuit6, omnibus Theologis suffragio
est.
Haec est mea rudis sententia. Caeterum
de eruditissimo hoc Viro nunquam sini-
stre iudicavi, nec quicquam mali uspiam
suspicatus sum ac concepi, nec ei timeo,
nec dictis suis addere quid valeo. Dives 20
enim ac plenus eruditionis est. Et licet
licitum est Doctori in materia opinabili
alii Doctori, uti nostrates aiunt, contra-
dicere; tamen ille Iuribus ita vallatus et
tam mira eruditione munitus est, ut ne-
mo ei contradicere ferme audeat. Id-
circo
condoleo omnino rei litterariae,
quod homo hic invidia pressus operas
suas opportunas et ad litium rixas valde
necessarias in studiosam Pubem commo-
dum collocare nequeat, sed esurienti po-
tius
stomacho cibum eminus porrigere
ei sit necessum. Haec, Doctissime Spalati-
ne,
Patrone colendissime, uti priora suc-
cessivis temporibus scripta, Tuo Marti
aerumnis et miseriis Studiosorum com-
patiens subiicio, et peto, ut hoc
tardius-
culum nimis responsum non desidiae
meae, sed negotiis, quibus ita hactenus
districtus vixi, ut nec Tibi, nec mihi satis-
facere nequiverim, velis imputare.
De-
us forte faciet, ut possit prodesse Studio-
sis, qui rem Studiosorum non parum
ad-
auxit. His optime valeat Tua Dignatio,
cui me et mea omnia commendo. Da-
tum in aedibus nostris d'ie'
Febr'uarii' XIII. Anno
M.D.XIIII.
Andreas Carolostatinus